Είναι κακό να κάνεις πολλή υπομονή

Είχες μια σιδερένια σκάλα. Με το πέρασμα του χρόνου φθειρόταν. Έχανε λίγο-λίγο τη σταθερότητά της κι έτριζε, αλλά φρόντιζες με διάφορα τεχνάσματα, να καλύπτεις την αστάθειά της. Οι φθορές της γίνονταν ακόμη πιο έντονες και δημιουργούνταν μέχρι και τρύπες σε πολλά σκαλιά της. Όμως, έβρισκες πάντα έναν τρόπο να κρύβεις τα προβλήματά της, αντί να τα διορθώνεις ουσιαστικά.

Κι η σκάλα άντεχε, μέχρι που τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο σοβαρά. Κουνιόταν συθέμελα κάθε φορά που πατούσες το πόδι σου πάνω της. Τα μπαλώματά σου δεν ήταν αρκετά πια για να κρύψουν τις φθορές της. Κι έτσι, η σκάλα που έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να διορθωθεί, μια μέρα δεν άντεξε και γκρεμίστηκε.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως όταν συσσωρεύονται πολλές φθορές σ’ ένα αντικείμενο κι επιμένεις να το χρησιμοποιείς, κρύβοντας περίτεχνα τις βλάβες του, στο τέλος θα καταστραφεί. Κάτι αντίστοιχα καταστροφικό συμβαίνει κι όταν δείχνεις πολλή υπομονή και αφήνεις, δηλαδή, τις βλάβες που υπάρχουν μέσα σου αδιόρθωτες. Μια μέρα, όχι μόνο δε θα έχουν εξαλειφθεί τα προβλήματα που έκρυβες, αντί να διορθώνεις, αλλά κι όλη η υπομονή που έκανες θα καταρρεύσει.

Η συσσώρευση των αδιόρθωτων βλαβών και της υπομονής γίνεται, αρχικά, λόγω αναβλητικότητας. Αφού μπορεί να επιλυθεί μια προβληματική κατάσταση κι αργότερα, αναβάλλεις την ενασχόλησή σου με τη λύση της. Καταπιάνεσαι, έτσι, με λιγότερο κοπιαστικά θέματα, όμως το πρόβλημα επανέρχεται μετά δριμύτερο κι ακόμη πιο σοβαρό.

Η αποφυγή των εντάσεων που ενδεχομένως θα εμφανιστούν αν ασχοληθείς με τη λύση του θέματος που σε ενοχλεί, είναι ένας ακόμη λόγος για να κρατήσεις μέσα σου το πρόβλημα. Μπορεί να δημιουργηθούν διαπληκτισμοί, που ίσως να εντείνουν την κατάσταση, αντί να την εξομαλύνουν. Ο φόβος, έτσι, για χειροτέρευση του προβλήματος, σε αναγκάζει να το υπομείνεις και να μην ασχοληθείς άμεσα με την επίλυσή του.

Το γεγονός πως το πρόβλημα μπορεί ν’ αποδυναμωθεί και να ξεχαστεί από μόνο του με την πάροδο του χρόνου, είναι άλλη μια σκέψη που σε κάνει να το αποσιωπάς. Τα πράγματα ίσως να διορθωθούν, αν αποχωρήσει η αρχική ένταση και περιμένεις, έτσι μάταια, να δεις το πρόβλημα να εξοντώνεται χωρίς την παρέμβασή σου.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως όπως δεν μπορούσες ν’ αφήσεις τη σκάλα να διορθώσει μόνη της τις φθορές της, έτσι και το πρόβλημά σου δε θα μπορεί να αυτοεπιλυθεί. Συνήθως, όταν η «βλάβη» δε διορθωθεί άμεσα, επεκτείνεται και γίνεται ακόμη πιο βαθιά. Και, τελικά, ενώ θα περίμενες να εξαλειφθεί το πρόβλημα που εγκατέλειψες, η επέκτασή του θα είναι τόση, που δε θα μπορεί παρά να φέρει άσχημες συνέπειες.

Η υπομονή σου θα καταρρεύσει και το πρόβλημα θα εμφανιστεί στο προσκήνιο με επιπρόσθετη βαρύτητα. Θα βρεθείς μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα κι ενώ τότε θα θέλεις να παρέμβεις για να το εξουδετερώσεις, δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα. Η κατάσταση θα έχει επιβαρυνθεί τόσο, που θα είναι αδύνατον πια να διορθωθεί.

Μόλις τρίξει, λοιπόν, η σκάλα της υπομονής σου, διόρθωσε αμέσως το πρόβλημά της. Μην προσπαθήσεις να κουκουλώσεις τις βλάβες της, γιατί η σκάλα θ΄αποσυντεθεί σιγά-σιγά και στο τέλος δε θα μπορεί με κανένα τέχνασμα να σταθεί όρθια κι ακέραιη ξανά.