Οι τυχαίες γνωριμίες καταλήγουν στους μεγαλύτερους έρωτες

Έχουμε μια λίμνη μπροστά μας και πάμε να ψαρέψουμε για πρώτη φορά. Μπορούμε, λοιπόν, να βάλουμε το καλάμι μας μέσα στο νερό και να το αφήσουμε εκεί, μέχρι να πιαστεί κάτι στο αγκίστρι μας. Έτσι, αφού το καλάμι θα είναι μονίμως μέσα στη λίμνη, θα πάει πάνω του η ευθύνη για το αποτέλεσμα του ψαρέματος.

Στη δεύτερη περίπτωση μπορούμε να σταθούμε πάνω απ’ τα νερά, χωρίς να βάλουμε το καλάμι μας μέσα στη λίμνη. Θα πρέπει, όμως, να παρατηρούμε εντατικά τα νερά, προκειμένου να δούμε ότι υπάρχει ψάρι, για να ρίξουμε τότε μόνο μέσα το καλάμι μας και να το αγκιστρώσουμε. Ωστόσο, μ’ αυτό τον τρόπο δε θα είναι δυνατόν να προσέξουμε κάθε ψάρι που θα περάσει και θα χάσουμε πολλές ευκαιρίες.

Ας πούμε, τώρα, ότι εναποθέτουμε την τύχη μας πάνω στο καλάμι. Ρίχνοντάς το μέσα στο νερό κι αφήνοντάς το εκεί, τότε ό,τι και να πιαστεί πάνω στο αγκίστρι του, θα είναι τυχαίο αποτέλεσμα. Αν, όμως, περιμένουμε να δούμε ψάρι για να ρίξουμε τότε το καλάμι στο νερό, θα είναι σαν να κινήσαμε εμείς την τύχη μας για να πιάσουμε το ψάρι που θέλαμε. Όμως, έτσι θα χάσουμε πολλά ψάρια που θα υπάρχουν, αλλά δε θα φαίνονται, ή μπορεί ακόμη να ρίξουμε αργά το καλάμι μας και να χάσουμε το ψάρι που είδαμε.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με το καλάμι των σχέσεων. Αν επιλέξουμε να το ρίξουμε και να το αφήσουμε μέσα στο νερό, τότε η τύχη θα φέρει κοντά μας τον άνθρωπο που θέλει. Αν, όμως, είμαστε διστακτικοί και κρύβουμε το καλάμι μας, προκειμένου να φυλάξουμε το αγκίστρι μας μόνο για κάποιον που θα φανεί «πάνω απ’ τα νερά», τότε θα χάσουμε πολλούς ανθρώπους που θα περνούν από μπροστά μας, αλλά δε θα τους προσέχουμε.

Επιδιώκοντας, λοιπόν, να ρίξουμε το καλάμι μας μόνο σε ανθρώπους που εμείς επιλέξαμε, τότε αποκλείουμε άτομα, που, ενδεχομένως, να κάλυπταν τις προσδοκίες μας, ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό. Με τη μονομανία μας προς ένα μόνο μέτωπο, αφαιρούμε απ’ το οπτικό μας πεδίο κάθε άλλη παρουσία που θα βρεθεί στον περίγυρό μας και θα είναι σαν ν’ απαξιώνουμε την τύχη, που την έφερε δίπλα μας.

Κρατώντας το αγκίστρι μας για να το ρίξουμε μόνο σε ανθρώπους που οι ίδιοι επιλέξαμε, δε σημαίνει ότι, οπωσδήποτε, θα πιαστούν πάνω σ’ αυτό. Υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να μην καταφέρουμε ν’ αγκιστρώσουμε τον άνθρωπο που τόσο πολύ επιμέναμε να γραπώσουμε, αλλά να χάσουμε και χρόνο. Αντιθέτως, αν είμαστε ανοιχτοί στις επιλογές μας κι αφήσουμε το καλάμι να κάνει για εμάς όλη τη δουλειά, μπορεί να πιαστεί κάποιος που να μην τον υπολογίζαμε, αλλά τελικά να ταιριάζει στις προτιμήσεις μας.

Τέλος, με την ανυποχώρητη επιμονή μας να επιλέγουμε μόνο ανθρώπους που ταιριάζουν στα κριτήριά μας, αφαιρούμε απ’ τον εαυτό μας το πλεονέκτημα της δοκιμής. Δηλαδή, ψαρεύοντας πάντα ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, που νομίζουμε ότι μας ταιριάζει, τότε πείθουμε τον εαυτό μας πως δεν ταιριάζουμε με κανέναν άλλον άνθρωπο.  Η αλήθεια, όμως, είναι πως μόνο συναντώντας κι άλλα ψάρια, που είναι έξω απ’ τα νερά μας, μπορούμε να διαπιστώσουμε με ποιο είδος μπορούμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως πρέπει να αφήνουμε το καλάμι μας μέσα στο νερό και να επιτρέπουμε στην τύχη, να φέρνει προς εμάς τους ανθρώπους που θέλει. Μόνο τότε θα μπορούμε να αποκλείσουμε ή ν’ αποδεχτούμε τον άνθρωπο που θα πιαστεί στο αγκίστρι μας.

Μπορεί να μην αντεπεξέρχεται στα κριτήριά μας, αλλά ίσως κι έτσι να ταιριάξει μαζί μας. Αν δε μας κάνει, όμως, τότε δε θα έχουμε παρά να τον αποδεσμεύσουμε απ’ το αγκίστρι και να τον ελευθερώσουμε ξανά μέσα στο νερό.