Μην τα κάνεις όλα εσύ· νιώθει ανάξιος ο σύντροφός σου!

Μια πορτοκαλιά αποφάσισε να βγάζει τους καρπούς της μόνο στο ένα της κλαδί, προκειμένου να μην επιβαρύνει το άλλο. «Δε θα κουράζεται έτσι το καλό μου», σκεφτόταν και το άφηνε, λοιπόν, δίχως πορτοκάλια.

Το κλαδί, όμως, που έμεινε χωρίς καρπούς, δεν ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένο με την απόφαση της πορτοκαλιάς. Αντιθέτως, άρχισε να πικραίνεται και ν’ αδυνατίζει μέρα με τη μέρα, καθώς σκεφτόταν: «Γιατί δε μ’ αφήνει να κρατήσω κι εγώ τα πορτοκάλια της; Τόσο ανίκανο με θεωρεί και δε μου τα δίνει;».

Κι εκεί, λοιπόν, που η πορτοκαλιά θαρρούσε πως έκανε μεγάλη χάρη στο κλαδί, που το απάλλασσε απ’ το βάρος των πορτοκαλιών της, και πως θα έπρεπε να είναι χαρούμενο και ευγνώμον, εκείνο όχι μόνο δε επωφελούνταν απ’ αυτή την εξυπηρέτηση, μα αντιθέτως άρχισε να αισθάνεται ανάξιο και σιγά σιγά όλο και πιο αδύναμο.

Σαν αυτό το «ευνοημένο» κλαδί, λοιπόν, θα αισθανθεί κι ο σύντροφός μας, αν δεν τον αφήνουμε ν’ αναλαμβάνει τίποτα, πιστεύοντας πως έτσι του κάνουμε χάρη και πως τον διευκολύνουμε.

Όπως το κλαδί, άρχισε να πιστεύει πως η πορτοκαλιά δεν το θεωρούσε άξιο για να κρατά τα πορτοκάλια της, έτσι κι ο σύντροφός μας θ’ αρχίσει ν’ αναρωτιέται: «Μπας και με περνάει για ανίκανο και φοβάται να μου αναθέσει κι εμένα να κάνω κάτι;». Αν πιστέψει, λοιπόν, πως τον θεωρούμε ανάξιο, τότε μπορεί να εκδηλώσει ακόμα και εχθρικά συναισθήματα απέναντί μας και να μας κοιτάζει με αποστροφή, ενώ  σκέφτεται: «Ποιος είσαι εσύ που θαρρείς πως μπορείς να τ’ αναλάβεις όλα και να τα φέρεις εις πέρας μια χαρά, ενώ εγώ όχι;».

Επιπλέον, όταν αποφασίζουμε εμείς και για το σύντροφό μας, έστω κι αν είναι για να τον απαλλάξουμε απ’ την ταλαιπωρία, είναι σαν να δείχνουμε πως ξέρουμε καλύτερα από εκείνον τις επιθυμίες του. Έτσι το μόνο που θα πετύχουμε είναι να τον εξοργίσουμε, καθώς και δίκιο να έχουμε, εκείνος θα σκέφτεται πεισματικά: «Κι αν εγώ ήθελα να κάνω κάτι άλλο;». Και η πορτοκαλιά, λοιπόν, ας ρωτούσε πρώτα το κλαδί της αν ήθελε ή όχι να κρατά κι εκείνο πορτοκάλια, κι ας το απάλλασσε, μόνο αφού βεβαιωνόταν πως αυτό επιθυμούσε.

Αν δεν αφήσουμε το σύντροφό μας να έχει ευθύνες, τότε θα αισθανθεί πως θέλουμε απλώς να τον νταντεύουμε. Θα αναρωτηθεί: «Με θεωρεί παιδί και δε μ’ αφήνει να κάνω τίποτα;». Και θα αισθάνεται πως είμαστε χειριστικοί, πως προσπαθούμε να κατευθύνουμε τις πράξεις και τις επιλογές του και πως εκείνος πειθήνια θα πρέπει να εκτελεί, μα παράλληλα θα θυμώνει, αφού θα βλέπει πως του φερόμαστε σαν να είναι μικρό παιδί.

Τέλος, όταν δεν αφήνουμε το σύντροφό μας ν’ αναλαμβάνει τίποτα, είναι σαν να μην τον λογαριάζουμε και σαν να δείχνουμε πως δε μας αρέσουν οι επιλογές του ή δεν τις εμπιστευόμαστε. Έτσι, θα πιστεύει πως οι αποφάσεις που έχει πάρει ως τώρα μας έχουν δυσαρεστήσει και θα αρνείται από μόνος του από κάποια στιγμή και μετά να παίρνει πρωτοβουλίες.

Κι έτσι, λοιπόν, η πορτοκαλιά έβλεπε το αγαπημένο της κλαδί κάθε μέρα να αδυνατίζει. «Τι έχει και δεν είναι καλά;», αναρωτιόταν και δεν καταλάβαινε τον καημό του, καθώς δε θα μπορούσε ούτε να φανταστεί ποτέ πως απαλλάσσοντάς το απ’ το βάρος των πορτοκαλιών της, όχι μόνο δεν το χαροποιούσε, μα αντιθέτως θα το πότιζε μεγάλη πίκρα.