Όταν μια παρεξήγηση αφορά πολλούς δύσκολα λύνεται

Ας φανταστούμε ένα μόνο άτομο να τραβά με σχοινί μια βαριά πέτρα, που κρέμεται πάνω από ένα γκρεμό. Κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανόν το άτομο να λυγίσει, ν’ αφήσει το σχοινί κι η πέτρα να πέσει μέσα στον γκρεμό.

Αν, όμως, τρία ή και παραπάνω άτομα τραβούσαν την πέτρα, τότε αν ο ένας εγκατέλειπε την προσπάθεια θα υπήρχε κάποιος άλλος που θα τον κάλυπτε κι έτσι η πέτρα πολύ δύσκολα θα έφευγε απ’ τα χέρια τους και θα έπεφτε στον γκρεμό.

Ας πούμε ότι η πέτρα είναι μια παρεξήγηση. Τότε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν πολλά άτομα μαζί κρατούν την παρεξήγηση είναι πολύ δύσκολο να την αφήσουν να πέσει στον γκρεμό και να την λύσουν. Ενώ, όταν μόνο ένα άτομο παρεξηγείται με κάποιον, τότε είναι πολύ πιο εύκολο μέσα σε μία στιγμή να λυγίσει και ν’ αφήσει την παρεξήγηση να πέσει στον «γκρεμό» και να ξεχαστεί.

Αυτό μπορεί να συμβεί, επομένως, και μέσα σε μια παρέα. Αν ένα άτομο παρεξηγηθεί με κάποιο άλλο, τότε η διαφωνία τους είναι πολύ πιθανόν να λυθεί άμεσα. Αν, όμως, για την ίδια παρεξήγηση συσπειρωθούν πολλά άτομα εναντίον κάποιου, τότε θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος για να συμφιλιωθούν ξανά μαζί του.

Μια παρεξήγηση πολλών εναντίον κάποιου θα πάρει περισσότερο χρόνο για να λυθεί, γιατί στην περίπτωση που ανήκουμε στην «ομάδα» και θελήσουμε να συμφιλιωθούμε κάποια στιγμή με το φίλο μας, δε θα μπορούμε να το κάνουμε εύκολα, καθώς μπορεί να θεωρηθεί ότι προδίδουμε την ομάδα μας. Το ενδεχόμενο να κατηγορηθούμε ότι «λιποτακτούμε» κι ότι αναιρούμε όσα ισχυριζόμασταν εναντίον του φίλου μας, θα μας απομακρύνει απ’ την πιθανότητα να υποχωρήσουμε άμεσα και να κάνουμε το βήμα για να λύσουμε την παρεξήγηση.

Όταν πολλά άτομα απ’ την παρέα στρεφόμαστε εναντίον κάποιου φίλου μας, τότε η έχθρα μας γίνεται όλο και πιο έντονη. Ο καθένας φέρνει τα δικά του στοιχεία που θέτουν το φίλο μας ως φταίχτη κι ο θυμός μέσα μας, όχι μόνο δεν κατευνάζεται, αλλά αναζωπυρώνεται με κάθε καινούργια ένδειξη που υποδεικνύει την ενοχή του. Έτσι, κρατάμε όσο πιο σφιχτά μπορούμε την παρεξήγηση στα χέρια μας και δεν την αφήσουμε να πέσει και να λυθεί.

Τέλος, στην περίπτωση που κάποιοι από την παρέα παρεξηγηθούμε μ’ ένα φίλο μας, τότε μερικοί από εμάς ίσως να είναι περισσότερο δυσαρεστημένοι μαζί του. Έτσι, ενώ το δικό μας πρόβλημα με το φίλο μας θα μπορούσε να λυθεί πιο εύκολα, θα πρέπει αναγκαστικά να περιμένουμε μέχρι ο πιο δυσαρεστημένος απ’ την «ομάδα» να λύσει την παρεξήγησή του, για να συμφιλιωθούμε κι εμείς μαζί του. Στην αντίθετη περίπτωση, ίσως να πληγώσουμε το άτομο απ’ την «ομάδα», καθώς θα σκεφτεί πως πήραμε το μέρος του άλλου κι όχι του «δικού» μας.

Καλό είναι, λοιπόν, όταν παρεξηγούμαστε με κάποιον απ’ την παρέα μας να μην αναγκάζουμε κανένα φίλο μας να παίρνει το μέρος μας, αλλά κι εμείς, να μη στεκόμαστε στο πλευρό κανενός σ’ έναν εσωτερικό τσακωμό. Έτσι, ο δυσαρεστημένος της παρέας μόλις ηρεμήσει θ’ αφήσει την παρεξήγηση να πέσει απ’ τον γκρεμό και να διαλυθεί.