Όταν ο σύντροφός σου προχωράει σε άλλη σχέση

Είσαι παιδί. Κρατάς το αρκουδάκι σου στα χέρια σου. Δεν μπορείς να κοιμηθείς αν δεν το έχεις δίπλα σου, νιώθεις ότι κάτι σου λείπει. Μια μέρα, όμως, το αρκουδάκι χάνεται. Θρηνείς απαρηγόρητα για την απώλειά του. Το ψάχνεις απεγνωσμένα παντού και τελικά το βρίσκεις. Είναι στα χέρια κάποιου άλλου παιδιού. Μόλις το βλέπεις τρέχεις χωρίς δεύτερη σκέψη πάνω του. Φωνάζεις, το διεκδικείς, το αρπάζεις και το κάνεις ξανά δικό σου.

Μέχρι εδώ ήσουν παιδί, το αντικείμενό σου ήταν ένα αρκουδάκι και η διεκδίκησή του ήταν εύκολη και ξεκάθαρη υπόθεση. Τώρα όμως μεγάλωσες, το αντικείμενό σου εξελίχθηκε, έγινε άνθρωπος, είναι ένας πρώην σύντροφός σου. Τον χάνεις κι αυτόν, όπως έχασες τότε το αρκουδάκι σου και τον βρίσκεις μετά από καιρό να έχει προχωρήσει και να βρίσκεται στα χέρια κάποιου άλλου ανθρώπου.

Θέλεις να πας να τον αρπάξεις κι εκείνον, να τον κάνεις ξανά δικό σου. Μπορείς, όμως; Δικαιούσαι σε αυτή την περίπτωση να φωνάξεις και να τον φέρεις πίσω; Δεν μπορείς να το κάνεις και ξέρεις γιατί; Το αρκουδάκι ήταν δικό σου, σου ανήκε, αυτός, όμως, όχι.

Δε θα περιγράψουμε πως φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου όταν βλέπεις το σύντροφό σου να προχωρά σε άλλη σχέση. Αρκεί να πούμε πως σαν κατεδαφίζεται το έδαφός σου, γκρεμίζεσαι κι εσύ μαζί του. Η εικόνα που βλέπεις είναι σκληρή και η επίγνωση που έχεις ότι δεν μπορείς να επέμβεις σε αυτήν και να κάνεις τίποτα πια, αποκαρδιωτική.

Ο περίγυρός σου, σπεύδει να να σε ανασύρει από τα συντρίμμια σου. Έχεις κάθε μέρα και μια καινούργια πρόταση, νέου ανθρώπου για να «αξιολογήσεις». Νιώθεις ακριβώς όπως τότε, όταν έχασες το αρκουδάκι σου και σου αγόρασαν ένα ίδιο, για ν’ ανακουφίσουν τον πόνο σου. Το είδες, όμως και το πέταξες στον τοίχο με αποστροφή. Τι ομοιότητα μπορεί να είχε αυτό με το δικό σου; Έτσι και τώρα, ο άνθρωπος που χάνεις είναι για τους υπόλοιπους ίδιος με όλους τους άλλους κι επομένως, εύκολο να αντικατασταθεί. Για εσένα, όμως, όχι.

Ένας νέος σύντροφος για τους οικείους σου είναι μάλιστα ιδανικότερος, όπως και το καινούργιο αρκουδάκι που σου έφεραν, αφού δεν κουβαλά πάνω του κανένα σημάδι και καμιά φθορά από το παρελθόν. Όμως, ίδιος με τότε, εσύ δε θέλεις το νέο άνθρωπο, θέλεις το φθαρμένο, το χιλιοπλυμένο, τον παλιό. Τον θέλεις με όλη σου τη δύναμη και εύχεσαι να μπορούσες και σε αυτή την περίπτωση να τον αρπάξεις και να φύγεις μαζί του.

Δεν μπορείς όμως να κάνεις τίποτα πια και ο «άλλος» άνθρωπος που είναι δίπλα του, πήρε τη θέση που είχες εσύ στη ζωή του. Αναπόφευκτα, θα αναμετρηθείς ξανά και ξανά μαζί του, θα εντοπίσεις όλα τα τρωτά του σημεία και θα τα αναδείξεις, θα τον περιγελάσεις αν χρειαστεί, προκειμένου να αισθανθείς εσύ καλύτερα.

Το χειρότερο συναίσθημα, όμως, θα έρθει όταν αντιληφθείς τη σοβαρότητα και τη βαρύτητα που έχει η εικόνα που βλέπεις, του πρώην συντρόφου σου, δηλαδή, μαζί με έναν άλλο άνθρωπο. Θα ‘ναι η βεβαιότητα πως όλα έχουν τελειώσει πια, θα εξαλειφθούν τα περιθώρια για επανασυνδέσεις και θα καταποντιστούν όλα τα σχέδια που έκανες για να περάσεις μια ολόκληρη ζωή μαζί του.

Όχι γιατί θ’ αποκλείεις το ενδεχόμενο να γυρίσει ξανά σ’ εσένα, αλλά επειδή θα ξέρεις πως κι αν το κάνει, ίσως να μην καταφέρεις ποτέ να ξεπεράσεις την εικόνα που είδες. Κι όσο πιο πολύ θα τον θέλεις, τόσο πιο αδύνατο θα είναι να την αποτινάξεις από τη θύμησή σου.

Όλα θα τελειώσουν, λοιπόν, αν τον αγαπάς τόσο, ώστε η εικόνα που είδες να μπορεί να στοιχειώνει τη σκέψη σου για πάντα. Δεν πειράζει, όμως, θυμήσου και το αρκουδάκι που είχες κάποτε. Το φρόντιζες και τ’ αγαπούσες, δεν μπορούσες να κλείσεις μάτι χωρίς αυτό. Τα χρόνια όμως πέρασαν, μεγάλωσες και το αρκουδάκι δε σου λείπει πια, μπορείς να ζήσεις και χωρίς εκείνο. Το ίδιο φυσικά κι ανεπαίσθητα θα καταφέρνεις να ζεις και μακριά απ’ αυτόν. Κι ας νομίζεις τώρα πως δεν μπορείς να το κάνεις…