Πώς βιώνουμε το «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε»

Ας φέρουμε μπροστά μας την εικόνα ενός καρδιογραφήματος. Τα πράγματα είναι σοβαρά, οι παλμοί της καρδιάς σχηματίζουν μία ευθεία γραμμή. Υπάρχουν όμως και διακυμάνσεις σ’ αυτήν, που παρ’ ότι ελάχιστες, είναι αρκετές για να κρατήσουν ζωντανή την καρδιά. Δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμη, λοιπόν, όσο οι αυξομειώσεις στη γραμμή υπάρχουν και δίνουν ανάσες ζωής.

Αν τώρα υποθέσουμε πως το καρδιογράφημα είναι η πορεία μιας σχέσης, όπου η ευθεία γραμμή χαρακτηρίζει τη «δυστυχία» σ’ αυτήν, ενώ τα σκαμπανεβάσματα σημαίνουν τις δόσεις «ευτυχίας» που προσφέρονται. Όπως ακριβώς τα σκαμπανεβάσματα στο καρδιογράφημα μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανή μια καρδιά που ήταν σε κακή κατάσταση, έτσι κι οι ελάχιστες δόσεις ευτυχίας σε μια άσχημη σχέση, μπορούν να την κρατούν στη ζωή και να τη «σώσουν» ακόμη.

Οι σχέσεις που ακολουθούν μακρά πορεία δυστυχίας με μικρές αυξομειώσεις ευτυχίας, είναι εκείνες που χαρακτηρίζονται, κοινώς, απ’ την έκφραση «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε». Στο «μαζί» υπερισχύει η εντύπωση της «ίσιας γραμμής», της δυστυχίας, των εντάσεων και των αψιμαχιών που επιβαρύνουν τη σχέση. Στο «χώρια» όμως, αναδύονται στη μνήμη τα «σκαμπανεβάσματα», ή αλλιώς οι ανάσες ευτυχίας που υπήρχαν.

Όταν επέρχεται το «χώρια», λοιπόν, βιώνουμε μια οδυνηρή μελαγχολία, αναπoλώντας τις ελάχιστες ευτυχισμένες στιγμές που υπήρχαν στη σχέση. Όλη η δυσαρέσκεια που μας περιέλουζε εκμηδενίζεται κι οι δυσκολίες που βιώναμε περιγελιούνται. Μας λείπει ο άνθρωπός μας κι η απώλειά του δεν μπορεί ν’ αντιταχθεί με την ηρεμία που έφερε ο χωρισμός. Οι ευτυχισμένες στιγμές μαζί του ήταν λίγες, αλλά η θύμησή τους γίνεται έντονη και καθοριστική στην απόφασή μας: Τον θέλουμε ξανά πίσω.

Απ’ το χώρια, έτσι, καταλήγουμε ξανά στο μαζί, όμως η ευτυχία που τόσο έντονα αναπολούσαμε, δεν αργεί να γίνει πάλι κομμάτια και να ανασύρει το ενδεχόμενο του χωρισμού. Οι εντάσεις επανέρχονται, οι διαξιφισμοί παίρνουν χώρα ξανά, η ατμόσφαιρα γίνεται τεταμένη. Η σχέση μας εξαντλεί κι εμφανίζονται στο προσκήνιο τα ίδια άλυτα προβλήματα, που υπήρχαν από πάντα.

Την «ίσια γραμμή», όμως, διακόπτει το «σκαμπανέβασμα». Μια δόση ευτυχίας στην αδιάκοπη ένταση, που επανορθώνει για τη δυσαρέσκεια της αποθαρρυντικής συνύπαρξης με το σύντροφό μας και που παραγκωνίζει την ταλαιπωρία που βιώνουμε. Τόσο έντονη είναι κι η ελάχιστη ευτυχία μαζί του, τόσο δυνατή και καθοριστική, που μπορεί και παίρνει πάνω της όλη τη σχέση.

Η διάρκεια της «αυξομείωσης», όμως, θα είναι μικρή κι η δυσαρέσκεια δε θα μπορεί παρά να υπερισχύσει ξανά. Η γαλήνη μέσα στη σχέση θα σβήσει προτού προλάβει να ξεπροβάλει και θα κυριαρχήσουν ξανά οι αιτίες που θα οδηγήσουν για άλλη μια φορά στο χωρισμό. Ο χωρισμός, όμως, δε θα είναι οριστικός ούτε σ’ αυτήν την περίπτωση, αφού θα βρεθούμε και πάλι μαζί, για να βαδίσουμε στο φαύλο κύκλο που βαλθήκαμε να διαγράφουμε απ’ την αρχή της σχέσης.

Το καρδιογράφημα της σχέσης μας, έτσι, θα είναι πάντα σε κρίσιμη κατάσταση. Η σχέση δε θα μπορεί να ξυπνήσει απ’ το «κώμα» της, αλλά θα εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή. Κι αν κανείς απ’ τους δυο μας δεν πάρει την απόφαση ν’ αποσυνδέσει τη σχέση απ’ τη «μηχανική υποστήριξή» της και να την τερματίσει, ίσως κάποτε να επανέλθει απ’ το κώμα της και να σωθεί.