Από μικρά παιδιά, όλοι είχαμε όνειρο να φύγουμε από το σπίτι των γονιών μας και να πάμε να ζήσουμε κάπου μόνοι μας. Δεν ξέραμε πόσο δύσκολη θα είναι η ενήλικη η ζωή με όλα αυτά τα έξοδα, τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και όλα τα βάρη που έρχονται μαζί με την ανεξαρτησία. Θεωρούσαμε ότι με το να δουλεύουμε, άρα με το να έχουμε ένα απλό εισόδημα, όλα θα ήταν κομπλέ. Ουσιαστικά μας ένοιαζε να φύγουμε από το πατρικό μας και την επίβλεψη των γονιών μας.
Μεγαλώνοντας όμως, αρχίσαμε να βλέπουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα τελικά. Οι γονείς μας παιδεύονται για να διατηρήσουν το σπίτι, κάτι που απλά δε μας έδειχναν και δεν είχαμε καταλάβει τόσα χρόνια. Ίσως, αυτή την επιθυμία για πλήρη ανεξαρτησία να την αναθεωρήσουμε, συνεχίζοντας τη συμβίωση με τους γονείς μας, με την προϋπόθεση όμως να ορίσουμε κάποια όρια. Ας μην κρυβόμαστε, τα πράγματα δεν είναι και τόσο φθηνά γύρω μας και όσο καλό μισθό και αν έχουμε είτε ως φοιτητές είτε μετέπειτα, η ζωή σε ένα σπίτι μόνοι μας, δεν είναι πια και τόσο οικονομικά βιώσιμη.
Τι κάνεις σε αυτή την κατάσταση; Αποφασίζεις να μείνεις με τους γονείς σου για όσο χρειαστεί και συνεχίζεις να ζεις τη ζωή σου. Σπουδάζεις, παίρνεις πτυχίο, δουλεύεις, βγαίνεις, διασκεδάζεις, κάνεις – ίσως – και κάποιο ταξίδι. Και μπαμ! Γνωρίζεις αυτό το άτομο που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή σου. Το άτομο αυτό που θα σε κάνει να θες να ρίξεις μπουρλότο στην καθημερινότητά σου και να ζήσεις κάτι διαφορετικό. Και το κάνεις! Δε σε εμποδίζουν οι υποχρεώσεις που έχεις. Κυνηγάς να βρίσκεσαι με το άτομο αυτό, όσο το δυνατόν περισσότερο θυσιάζοντας ώρες ύπνου και προσωπικού χρόνου. Θες απλά να είστε κάπου μαζί.
Και κάπου εκεί, έρχονται τα προβλήματα και σας χτυπάνε την πόρτα. Τα πραγματικά προβλήματα. Αρχίζετε και αναζητάτε χώρο. Ένα προσωπικό χώρο που θα στεγάσει τον έρωτά σας, μόνο για τους δυο σας. Άλλωστε είναι εξαιρετικά δύσκολο και άβολο να διώχνετε τις οικογένειες σας από το σπίτι. Και τι; Να πληρώνετε ξενοδοχεία για μερικές ώρες; Δεν αναζητάτε μόνο το σεξ. Αναζητάτε και κοινό ποιοτικό χρόνο. Από μια απλή αγκαλιά ξαπλωμένοι, μέχρι να ξεκινήσετε μια σειρά ή απλά αράζοντας κάνοντας απολύτως τίποτα.
Και μετά από κουβέντες φανταστικών σεναρίων τύπου «να είχαμε το δικό μας σπίτι» και διαφόρων τέτοιων ονείρων, αποφασίζετε να κάνετε τα όνειρα πράξη. Διστάζετε όμως λίγο γιατί το χρονικό διάστημα το οποίο είστε μαζί, είναι μικρό. Ούτε χρόνο δεν έχετε κλείσει που είστε μαζί. Γίνεται τόσο σύντομα να μείνετε στο ίδιο σπίτι; Φοβάστε το πώς μπορεί να εξελιχθεί το μεταξύ σας. Δεν ξέρετε καλά – καλά ακόμα ο ένας τον άλλον στο 100%. Όλα όσα νιώθετε όμως είναι αρκετά δυνατά και βάσιμα που σας κάνουν να πιστεύετε στη συγκατοίκηση αυτή. Η πίστη όμως ότι μπορείτε μαζί να τα καταφέρετε σας οδηγεί μπροστά.
Και τα καταφέρνετε! Περνώντας διάφορες δυσκολίες όπως το να βρείτε το κατάλληλο σπίτι με βάση τους μισθούς σας, την απόσταση από τις δουλειές σας, τετραγωνικά που χρειάζεστε και μπορείτε να ανταπεξέλθετε, βρίσκετε σε όλα λύση. Περνάει καιρός που η συγκατοίκηση αυτή προχωράει, κοιτάτε πίσω και βλέπετε πόσο ομαλά και όμορφα κύλησε ο χρόνος κάτω από την ίδια στέγη. Πόσο εύκολα προσαρμοστήκατε στα νέα δεδομένα και πόσο εύκολη ήταν η κοινή σας ζωή. Συνεννόηση, επικοινωνία, προσωπικός χώρος και χρόνος. Η επιλογή σας έμοιαζε να είναι η πιο ωραία και πιο σωστή.
Δε σας είπε κανένας όμως, πως πάνω στην καλύτερη επιλογή της ζωής σας, σε μια από τις ομορφότερες στιγμές και περιόδους σας, θα ερχόταν κάτι που θα κλόνιζε την ήρεμη καθημερινότητα σας σιγά – σιγά και αθόρυβα. Τη μια μέρα ο ένας βάζει βενζίνη στο αμάξι και του κοστίζει ένα Χ πόσο, ενώ στο επόμενο γέμισμα το ποσό αυτό έχει αυξηθεί. Το super market αρχίζει και γίνεται “φαρμακείο”. Οι βόλτες στον κοινό ελεύθερο χρόνο περιορίστηκαν, ενώ τα ανούσια έξοδα οριακά κόπηκαν.
Η ακρίβεια των πραγμάτων και του ενοικίου και γενικώς όλων των παγίων και μη εξόδων ήρθε και σας χτύπησε την πόρτα. Είδατε πως δε βγαίνει εύκολα ο μήνας κάνοντας την ίδια ζωή με πριν. Έπρεπε σαν ώριμοι ενήλικες που ανέλαβαν τη ζωή τους με ευθύνες και υποχρεώσεις, να φροντίσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς υπό τις ανάλογες συνθήκες. Και το καταφέρατε και αυτό. Βρήκατε άλλον τρόπο να περνάτε όμορφα μαζί. Ένα περπάτημα στο πάρκο της περιοχής ή στην παραλία. Έναν μαραθώνιο σειράς, κοινό μαγείρεμα, βαθυστόχαστες συζητήσεις. Είδατε πως δε χρειάζεται κάθε μέρα να είστε έξω ξοδεύοντας ένα σκασμό χρήματα σε καφέδες, φαγητά, ποτά. Είδατε πως μπορείτε να «βγείτε ραντεβού» στο σπίτι σας, στη φωλιά σας, με ένα ποτό και ένα φαγητό φτιαγμένο από εσάς.
Γενικώς, βρήκατε πολλές ιδέες και διαφορετικές λύσεις για όμορφο, κοινό χρόνο χωρίς έξοδα πολλά. Δεν αφήσατε τη δυσκολία αυτή που παρουσιάστηκε να σας επηρεάσει. Παραμείνετε μαζί, δεμένοι, βρίσκοντας μια λύση. Προφανώς και δε χαρήκατε με τη νέα πραγματικότητα, βρήκατε όμως τρόπο να την ευχαριστηθείτε.
Επομένως, αν κοιτάξεις γύρω σου, μιλήσεις με μερικά άτομα που έχουν μερικά χρόνια κοινής ζωής στις πλάτες τους ή ακόμα και χωρισμένα άτομα, θα δεις πως αν ένα ζευγάρι έχει γερές βάσεις θα τα καταφέρει υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Εύκολη, δύσκολη, δεν έχει σημασία. Υπάρχουν ζευγάρια εκεί έξω (ακόμα και σήμερα) που δεν τους νοιάζει πού θα είναι και πώς. Τους νοιάζει μόνο να είναι μαζί και το εννοούν. Εννοούν κάθε γράμμα και όλη τη σημασία της φράσης που συνήθιζαν να λένε οι παππούδες μας : «Μαζί να είμαστε και όλα θα γίνουν».
Γιατί αυτό έχει σημασία περισσότερο από όλα. Το «μαζί» ενός ζευγαριού να είναι πιο δυνατό και αληθινό από οτιδήποτε άλλο. Δεν παίζουν ρόλο ούτε οι τιμές, ούτε τα λεφτά, ούτε τίποτα. Αμοιβαία προσπάθεια, θέληση και αγάπη. Αυτά αρκούν για μια κοινή ζωή.
Συντάκτης: Πετρούλα Γιαννακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
