«Άνθρωπο που κυριαρχεί στα πάθη του, μην τον φοβάσαι» λένε. Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένας άνθρωπος τέτοιος; Σίγουρα πολλοί θ’ αναρωτηθούν γύρω απ’ αυτό το υποτιθέμενο ενδιαφέρον ενός τέτοιου ανθρώπου. Στο σημείο αυτό έρχονται, λοιπόν, οι μερακλήδες των ανθρώπινων σχέσεων, οι απαιτητικοί, για να δηλώσουν ότι έναν άνθρωπο που ξέρει κυριολεκτικά να κυριαρχεί στα πάθη του, όχι μόνο δεν πρέπει να τον φοβάσαι ως χαρακτήρα, αλλά θα ήταν ευχής έργον είτε να τον κάνεις φίλο, είτε να τον ερωτευτείς. Για να μη σου πω, κιόλας, ότι θα είναι αναπόφευκτο.
Κυριαρχώ στα πάθη μου σημαίνει ότι δεν αφήνω τις επιθυμίες μου να ορίζουν τα βήματά μου. Τις κινήσεις μου. Η σχέση μ’ έναν άνθρωπο που μπορεί και καταφέρνει κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να είναι η απόλυτη πρόκληση σε κάθε επίπεδο. Είτε πνευματικό/εγκεφαλικό, είτε συναισθηματικό, είτε σεξουαλικό. Το κομμάτι της αυτοκυριαρχίας αποτελεί μέγα δέλεαρ για τη δημιουργία ενός στενού συναισθηματικού δεσμού, οποιασδήποτε φύσεως.
Το πρώτο και κύριο, όσον αφορά μια ερωτική σχέση, είναι το γεγονός ότι δίπλα του μπορείς να αισθανθείς ασφάλεια ότι δε θα απατηθείς. Ότι δε θα υποκύψει στον κάθε υπολογίσιμο πειρασμό που θα βρεθεί μπροστά του. Θα έχεις τη σιγουριά ότι το μονογαμικό πλαίσιο το οποίο έχετε επιλέξει εξαρχής, η αφοσίωση ως μοτίβο σχέσης, αυτό και θα ισχύει όσο είστε μαζί. Αλλά και στη φιλία, το ζήτημα ασφάλεια διαφοροποιεί έναν έμπιστο και σταθερό φίλο από μια ανεμοδούρα.
Η έννοια της ασφάλειας, όσον αφορά την αποκλειστικότητα, στους περισσότερους λειτουργεί καταλυτικά. Είναι το κουμπί εκείνο που όταν πατιέται, η σχέση περνά σε ένα άλλο επίπεδο. Χαλαρώνεις ξέροντας ότι η εντιμότητα του άλλου είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της σχέσης κι απολαμβάνεις την κάθε της φάση. Αφήνεσαι να το ζήσεις, ξέροντας ότι όσο κρατά αυτή η ερωτική σχέση υπάρχεις μόνο εσύ κι ο άλλος. Κι αν υπάρχει ένα αφροδισιακό σε μια σχέση το οποίο παίζει βαρύνοντα ρόλο, αυτό είναι η αποκλειστικότητα.
Άνθρωπος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά δείχνει ότι έχει δουλέψει σε μεγάλο βαθμό το κομμάτι της αυτοκυριαρχίας, της αυτοσυγκράτησης και της δύναμής του, γενικότερα, απέναντι στον κόσμο και τα πράγματα. Δείχνει επίσης σταθερότητα και σεβασμό στις εκάστοτε επιλογές του. Στοιχεία που θαυμάζεις σ’ έναν άνθρωπο και τα οποία τον κάνουν ιδιαιτέρως ελκυστικό, είτε στη δημιουργία μιας φιλίας, είτε στον έρωτα. Τον κάνουν, μάλιστα, άκρως ερωτεύσιμο. Δείχνουν στοιχεία που γοητεύουν έναν πιθανό σύντροφο αξιώσεων ή έναν φίλο-βράχο.
Φυσικά δεν υπάρχουν μόνο οι δύο παραπάνω σταθερές, η εμπιστοσύνη που αισθάνεσαι κι ο θαυμασμός που νιώθεις για έναν άνθρωπο που επιβάλλεται στον εαυτό του. Η συναναστροφή με κάποιον με το παραπάνω χάρισμα αποτελεί ένα είδος πνευματικής πρόκλησης. Ο πήχης ανεβαίνει και θες κι εσύ να δουλέψεις στον εαυτό σου το κομμάτι αυτό του άλλου που θαυμάζεις, αλλά εσύ δε διαθέτεις. Η σχέση γίνεται ουσιαστική διότι τα μέρη που την απαρτίζουν βελτιώνονται κι εξελίσσονται.
Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο διεγερτικό για το μυαλό, σ’ έναν υποψήφιο σύντροφο ή σ’ έναν εκκολαπτόμενο φίλο, απ’ το ανήσυχο πνεύμα του απέναντι. Κι ένα ανήσυχο πνεύμα δεν μπορεί παρά να δουλεύει στον χαρακτήρα του όλα εκείνα τα στοιχεία που τον απομακρύνουν από κάθε προσωπική υποδούλωση. Ένας άνθρωπος με αυτοκυριαρχία διαθέτει ελεύθερο πνεύμα και δεν υποτάσσεται στις επιθυμίες του. Αντίθετα, τις χαλιναγωγεί εκείνος για το καλύτερο δυνατό κι ωφέλιμο αποτέλεσμα. Μια όμορφη σχέση.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
