Ποιος είπε ότι ξαφνικοί είναι μόνο οι έρωτες; Αλλά κι αυτό να δεχτούμε, έρωτας είναι η έλξη δύο σωμάτων, η ανάγκη αυτών να γίνουν ένα. Όσο ξαφνικός επιτρέπεται να είναι ένας έρωτας, άλλο τόσο ξαφνική μπορεί να είναι και μια φιλία, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η έλξη δύο ψυχών.
Μία μόνο στιγμή αρκεί για να γεννηθεί μια φιλία. Ένα νεύμα εσωτερικής συγκατάβασης. Μία ματιά που σφραγίζει νοερά μία δέσμευση. «Από εδώ και πέρα θα μοιράζομαι τα μυστικά μου μαζί σου». Αυτό μόνο. Αυτού του είδους τη δέσμευση μόνο, γιατί κατά τ’ άλλα φιλία δεν είναι παρά η ένωση δύο διαφορετικών ελευθεριών.
Αυτό που νομίζουν ορισμένοι ότι μόνο ο χρόνος ωριμάζει τη γνωριμία δύο ανθρώπων και την κάνει μια πραγματική φιλία, δεν είναι παρά η μία όψη του νομίσματος. Ο χρόνος ναι, δίνει μία ταυτότητα σε μια ανθρώπινη σχέση. Επικυρώνει το ουσιαστικό της και βάζει την ουσία της σε ένα πλαίσιο. Εγγυάται ότι ο άνθρωπος δίπλα σου έχει δοκιμαστεί κι έχει επάξια κερδίσει την εμπιστοσύνη σου και το χρόνο σου. Είναι κι η δύναμη της συνήθειας που επικυρώνει μία σχέση. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που μετατρέπει τις τακτικές καθημερινές συνήθειες σε πράξεις φιλίας.
Αναμφισβήτητα το πέρασμα του χρόνου είναι εκείνο που σφραγίζει κάποιες σχέσεις και τις κάνει φιλίες. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τους ίδιους ρυθμούς στο να ανοίγονται και να εμπιστεύονται κι εκεί έρχεται ο χρόνος που τους οδηγεί σε έναν κοινό τόπο συνάντησης και παραδοχής. «Ναι, μετά από τόσο καιρό νοιαξίματος κι εκμυστήρευσης θεωρούμαστε και είμαστε πλέον φίλοι» τους ακούς να λένε ή τους βλέπεις να αισθάνονται. Ο χρόνος είναι σχεδόν πάντα κριτήριο για κάτι τόσο βαθύ όπως η φιλία. Τον έχουν ανάγκη οι άνθρωποι για να αφεθούν. Για να δοθούν. Λειτουργεί σαν ασφαλιστική δικλείδα.
Μα είναι και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που λειτουργούν ενστικτωδώς. Όπως και με τον έρωτα. Τον νιώθουν να έρχεται ξαφνικά. Τον αναγνωρίζουν σε μια στιγμή. Έτσι απλά. Μπαίνουν σε μια διαδικασία δοσίματος από τη μια μέρα στην άλλη. Αισθάνθηκαν στιγμιαία ότι μπορούν και ότι θέλουν. Έτσι και με τη φιλία. Έρχεται στο δρόμο σου εντελώς ξαφνικά ένας άνθρωπος. Ίσως μια συγκυρία, κάποιο κοινωνικό γεγονός, ένα κοινό χόμπι, μια κοινή έξοδος, κάτι τυχαίο. Όλα εκείνα τα τυχαία και ξαφνικά που δύο ξένους τους τοποθετεί μέσα στο ίδιο σκηνικό, μέσα στην ίδια «παράσταση». Με σκηνοθέτη το σύμπαν.
Κάπως έτσι θα τύχει να τον συναντήσεις και θ’ ανταλλάξεις λίγες κουβέντες τυπικές. Μα θα νιώσεις μια ψυχική έλξη. Ένα νοερό πράσινο φως. Ότι μπορείς να πεις το κάτι παραπάνω. Ότι μπορείς να δώσεις το κάτι παραπάνω. Να ξεκλειδώσεις και να μπει. Μία αίσθηση ασφάλειας ότι δεν κινδυνεύεις. Μία μόνο στιγμή αρκεί για να το νιώσεις αυτό.
Κεραυνοβόλος έρωτας λες σε τρίτους για το ταίρι που μόλις γνώρισες και οι μισοί γελάνε. Οι συντηρητικοί των σχέσεων. Φαντάσου να έλεγες «κεραυνοβόλα φιλία»! Γελάς κι εσύ μαζί τους, μα μόνο από αμηχανία! Γιατί ξέρεις ότι όλα είναι θέμα χημείας. Ένα κλικ του μυαλού που θέλει λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Ένα κλικ και κάτι μόλις ξεκίνησε. Χωρίς διαπιστευτήρια, χωρίς εγγυήσεις. Μπορείς να πεις αμέσως τα πάντα, εσώψυχα που άλλοι χρειάζονται εβδομάδες και μήνες για να μοιραστούν – κι αν.
Μπορείς να πεις «χαίρομαι» ή «πονάω» κι ας μην ξέρεις ο άλλος πού γεννήθηκε ή αν έχει αδέλφια. Μπορείς να εξιστορήσεις την ιστορία της ζωής σου σε ένα δίωρο τσιμπούσι με λίγες ατάκες και να νιώθεις σίγουρος ότι ο άλλος κατάλαβε. Γιατί έχετε απλά ίδιους κώδικες. Αυτό είναι που σας ένωσε στιγμιαία κι επιλέξατε ο ένας τον άλλον. Οι κοινοί κώδικες που τους αισθάνεστε κι όχι που αποδεικνύονται με το χρόνο. Αρκεί, λοιπόν, ακόμη και μία στιγμή μόνο για να γεννηθεί μια αληθινή φιλία. Κάποιες αληθινές φιλίες, γιατί δεν είναι όλες έτσι.
Κι ευτυχώς, για τους ανθρώπους με αυτό το ιδιαίτερο ένστικτο, που υπάρχουν κι αυτές οι σχέσεις. Γιατί επιβεβαιώνουν την πεποίθηση ότι το ουσιαστικό δεν έχει πάντα τη σφραγίδα του χρόνου. Θέλει μόνο την τύχη να μπορέσεις να το διακρίνεις όταν απλά περνά γρήγορα από μπροστά σου.
«Οι φίλοι είναι οι συγγενείς της καρδιάς μας» κι όπως με τους εξ αίματος συγγενείς χρειάζεται μόνο μία στιγμή για να τους αποκτήσεις, η στιγμή της γέννησης, έτσι γίνεται με κάποιες φιλίες. Αρκεί μόνο μία ματιά. Αρκεί μόνο μία στιγμή.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Παπασάββα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
