Ήρθα και σε σκέπασα τη νύχτα. Η ίδια δουλειά τόσα χρόνια κι όμως πάντα θα μοιάζει σαν να είναι η πρώτη φορά. Η ίδια αίσθηση, επίσης. Όπως την πρώτη μέρα. Τη μέρα ένα, όπως τη λέω. Το ίδιο καρδιοχτύπι που κρατά δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Κι ας γνωριζόμαστε τόσο καλά, πια. Το ίδιο καρδιοχτύπι όταν ζύγιζες τρία πακέτα ζάχαρη, το ίδιο και τώρα που τα μάτια μας είναι στο ίδιο ύψος. Πού να το εξηγήσεις αυτό και ποιος να το κατανοήσει! Ξαφνικά έχω την ακατανίκητη επιθυμία να σου μιλήσω. Μα θα τρομάξεις αν σε ξυπνήσω. Γι’ αυτό θα σου γράψω.
Δε θέλω να σε βομβαρδίσω με συμβουλές, δεν τα κατάφερα και τέλεια ακόμη κι εγώ η ίδια που κάποτε τις έδωσα και σε μένα. Δε θα σου πω για όσα εγώ δεν τα πήγα καλά, θα σου πω για όλα εκείνα για τα οποία ποτέ δε μετάνιωσα. Δε θα σου πω μυστικά για να μην «αποτύχεις», θα σου αναφέρω τρόπους που θα γλυκάνουν τις λάθος επιλογές σου. Τρόπους με τους οποίους θα μπορείς πάντα να αρχίσεις ξανά από την αρχή.
Συνδέσου με ανθρώπους. Συνδέσου με τα μάτια, με τα χέρια, με την ψυχή. Ακολούθα μόνο το ένστικτο. Το κλικ εκείνο του διακόπτη στο μυαλό. Ξέρεις ποιος τον ανάβει κι αυτό αρκεί. Αυτόν τον διακόπτη άκου για να διαλέξεις διπλανό στο θρανίο ή στο έδρανο, σύντροφο ή εργοδότη. Μύριζε το χώρο και μύριζε και το «δέρμα» του εκάστοτε διπλανού σου. Εάν αυτή η μυρωδιά σου θυμίζει «σπίτι» ή κάτι από εμένα, εκεί να μένεις. Εκεί να το ερευνάς μήπως και υπάρχει χώρος για σένα. Εκεί όπου νιώθεις ασφαλής κι ελεύθερος έτσι ώστε να δοθείς.
Μην αναλωθείς σε πολλούς ποδόγυρους. Μην παγιδευτείς στην αδηφαγία της εποχής. Μην πληγώσεις βλέμματα, μη δώσεις τροφή να κάνουν δεύτερες σκέψεις για τις προθέσεις σου. Να είσαι ανοιχτός σε κάθε πρόσκληση-πρόκληση γνωριμίας μα βάλε όρια στο δόσιμό σου. Μη διατεθείς παντού, μη χάσεις τη γεύση σου δοκιμάζοντας ό,τι βρεις μπροστά σου. Ξεχώρισε εκείνο το ένα άτομο και φυλάκισέ το στα δυο μπλε σου μάτια για πάντα. Το μπορείς. Το έκανες ήδη μια φορά κάποτε, με μένα, το ξέρεις πλέον ότι το μπορείς.
Μίσησε τσιτάτα τύπου «να περνάμε καλά». Το ξέρεις ήδη, άλλωστε, ότι ζωή ουσιαστική και «περνάω καλά» δεν συμβάδισαν ποτέ. Περνάς πραγματικά καλά όταν προηγουμένως δεν έχεις περάσει καλά. Περνάς καλά όταν δεν υπάρχει ούτε ένας τριγύρω σου που να μην έχει περάσει εξίσου καλά. Κι άσε να λένε οτιδήποτε. Αντιθέτως, να θυμάσαι άλλα σοφά. «Δια του ιδρώτος» να ‘ναι ό,τι χαίρεσαι. Δεν είναι το χρήμα οδηγός ή ένδειξη επιτυχίας, ούτε τα χτυπήματα στην πλάτη. Εκείνα τα μαγικά άλατα πάνω στο δέρμα σου είναι. Μην το ξεχνάς κι αυτό, μωρό μου.
Ταξίδεψε, δραπέτευσε, άνοιξε φτερά και πέταξε μακριά μέσα από βιβλία. Μύρισε το μελάνι στην ατσαλάκωτη σελίδα και λιώσε οπισθόφυλλα ψάχνοντας ήρωες πραγματικούς. Υπηρέτησε τον άνθρωπο απ’ όποιο πόστο κι αν βρεθείς. Υπηρέτησέ τον όμως. Δώσου σε πείσμα κάθε μικρόψυχης κοσμοθεωρίας περί αγνωμοσύνης. Κόψου κομμάτια και χαρίσου σε κάθε τι καλό και για κάθε καλό. Ίσως να μην μπορέσεις μ’ αυτόν τον τρόπο να βρεις την κατά κόσμον ευτυχία, μα θα παραμένεις στην ψυχή σου πάντα αυτό το μικρό αγόρι που κοιμάται στο μέσα δωμάτιο. Μικρός, αγνός κι όμορφος. Παντοτινά δική σου, η μαμά σου.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
