Όσοι αισίως πατήσαμε τα 40, αναθεωρήσαμε τα πάντα περί έρωτος και άλλων δαιμονίων.
Ή απλά επιβεβαιώσαμε τα όσα αναθεωρήσαμε τα τελευταία χρόνια. Κι αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, μεταφέροντας στο τότε το τωρινό μυαλό και την τωρινή μας ψυχή, όλα θα τα κάναμε αλλιώς.
Οι έρωτες των σημερινών 20 δεν έχουν καμία σχέση με την ηλικία των είκοσι προ εικοσαετίας. Ο βαθμός, όμως, ωριμότητας και η γενικότερη κοσμοθεωρία περί έρωτος στην κάθε ηλικιακή ομάδα είναι κατά κάποιον τρόπο η ίδια.
Ο έρωτας στα 20 είναι ο έρωτας του «αύριο». Του τι θα γίνει μετά.
Της ανασφάλειας και της ανησυχίας. Της αγωνίας, της προσδοκίας, των ονείρων και της προσμονής. Της εξιδανίκευσης και της άμεσης διάψευσης. Της εικόνας και του φαίνεσθαι.
Είναι ο έρωτας του στηρίγματος και της επανάπαυσης, της αναζήτησης του άλλου μισού και της καψούρας.
Της a priori παράδοσης και του κατόπιν ξεφουσκώματος. Των μεγάλων λέξεων και των επιπόλαιων υποσχέσεων, μαζί με την απομυθοποίηση. Της επιφάνειας και του εφήμερου, ως προς το αποτέλεσμα.
Στα είκοσι σε νοιάζει το μετά. Το τι θα γίνει μετά, το που θα οδηγηθεί όλο αυτό. Τι διάρκεια θα έχει, το πόσο παραπάνω θα καταφέρεις να έχεις δίπλα σου τον άλλον.
Το βλέπεις ρομαντικά. Ελπίζεις ότι θα ζήσεις τον μεγάλο έρωτα. Εξιδανικεύεις το σύντροφό σου και ελπίζεις να έχει όλα όσα σου λείπουν.
Η ανασφάλεια έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η καψούρα μεταφράζεται σε έρωτα. Η ζήλεια οδηγεί σε κατινίστικες συμπεριφορές. Η διαρκής έννοια να τρέξεις να ζήσεις με τον άλλον πράγματα γίνεται αγώνας δρόμου. Ας μην αναφερθώ στις έννοιες για «προδιαγραφές» και προϋποθέσεις όσον αφορά κοινά μέλλοντα.
Στην πλειοψηφία του, το σεξ των 20 αφορά απλά και μόνο εκτόνωση ή απλά επιβεβαίωση ότι και το παρόν κάστρο εκπορθήθηκε.
Το σεξ των εικοσάρηδων είναι πειραματικό. Δε γνωρίζουν το σώμα τους στο βαθμό που απαιτείται, έτσι ώστε να μεταφερθούν σε άλλες διαστάσεις, σε διαστάσεις που θα κάνουν χρόνια να αντιληφθούν ότι υπάρχουν.
Το λεξιλόγιο είναι άκρως συγκρατημένο και οι πρωτοβουλίες, επίσης. Είναι ντροπαλό, γεμάτο ανασφάλεια. Οι μεν ως προς τις πάσης φύσεως διαστάσεις και διάρκεια, οι δε ως προς την εικόνα και την εκπλήρωση των προσδοκιών του άλλου.
Και φυσικά για τους περισσότερους το σεξ αυτό συνδέεται με προσδοκίες από τη σχέση, χάνοντας έτσι την αρχική του ουσία. Κανείς δε θα αρνηθεί ότι ακόμη και ο πιο ερωτιάρης εικοσάρης που έχει παρακολουθήσει άπειρα σκληρά πορνό κι έχει «ξεκληρίσει» παρθεναγωγεία και γυναικείες ομάδες βόλεϋ, δεν μπορεί να φτάσει με τίποτα το επίπεδο ενός ανέκαθεν μερακλή σαραντάρη.
Στο σεξ η ποσότητα ποτέ δε νίκησε την ποιότητα που μόνο η ηλικιακή εμπειρία φέρνει.
Ο έρωτας στα 40 είναι ο έρωτας του «τώρα». Το αύριο δε σε αφορά.
Αποζητάς τη διάρκεια όταν κάτι φαίνεται να αξίζει, αλλά δεν αγωνιάς. Οι προοπτικές και οι προδιαγραφές δε σε απασχολούν, γιατί είτε έχεις ήδη δημιουργήσει οικογένεια, είτε έχεις αγαπήσει τη μοναχικότητά σου παράλληλα με οποιαδήποτε σχέση.
Ζεις το «τώρα» μιας σχέσης, απαλλαγμένος από άγχη και ανασφάλειες. Ουσιαστικά, είσαι ελεύθερος μέσα σε κάθε σχέση σου, επομένως ρουφάς το κάθε τι που μπορεί να σου δώσει ανεπηρέαστα.
Δε μυθοποιείς, επομένως δεν απογοητεύεσαι από την όποια απομυθοποίηση. Δεν έχεις ανάγκη να βάλεις ταμπέλα και να δώσεις ορισμό αν είναι σχέση, έρωτας ή αγάπη. Απλά μοιράζεσαι στιγμές με έναν άνθρωπο.
Δεν κρέμεσαι, ούτε εξαρτάσαι, γιατί ο χρόνος και το παρελθόν σου σε έχουν κάνει δυνατό και αυτόνομο. Δε φοβάσαι την απώλεια, γιατί έχεις σκληραγωγηθεί από τις όποιες απώλειες του παρελθόντος.
Απολαμβάνεις την ουσία του άλλου, όσο καιρό κι αν παραμείνει δίπλα σου. Κι αν κάτι δεν πάει καλά, αποχαιρετάς αξιοπρεπώς.
Το σεξ με την κοσμοθεωρία των 40 δεν αφορά εκτόνωση (όσο και να την προσφέρει). Αφορά απόλαυση.
Η καψούρα δίνει τη θέση της στο πάθος. Η ανασφάλεια της εικόνας έχει φύγει, γιατί έχεις αγαπήσει πλέον τον εαυτό σου.
Γνωρίζεις το σώμα σου, γνωρίζεις τα γούστα σου και είσαι έτοιμος να τα διεκδικήσεις κάθε λεπτό. Γνωρίζεις πολύ καλά όμως και το τι θέλει ο άλλος. Και ξέρεις πώς να το προσφέρεις.
Στα 40 μπορείς να αφεθείς. Η ηλικία σου δίνει το άλλοθι να πεις και να δοκιμάσεις τα πάντα, όσο και να διστάζεις. Λες, ζητάς και δίνεις τα πάντα. Αυτή η απόλυτη ελευθερία μετατρέπει ακόμη και τις συνευρέσεις που δεν έχουν δεύτερη φορά σε μυσταγωγία και ποτέ σε ξεπέτα του τέταρτου.
Κι αν στα 20 το ζητούμενο είναι να χύσεις, στα 30 και τα 40 το ζητούμενο είναι η καύλα.
Οι εικοσάρηδες θα βιαστούν να διαμαρτυρηθούν. Και θα ισχυριστούν ότι τα παραπάνω για την ηλικία τους φαίνονται αφοριστικά για το νεανικό έρωτα. Και ναι, ο ζηλιάρης και ο κτητικός δεν έχει πάντα ηλικία. Ούτε η ανωριμότητα ή η ωριμότητα.
Δεν είναι πάντα νέος ο επιπόλαιος ή ο ονειροπαρμένος. Ούτε είναι πάντα νεαρός ο διεκπεραιωτικός εραστής. Η ηλικιακή ωριμότητα δεν είναι προϋπόθεση συναισθηματικής ή σεξουαλικής ωριμότητας.
Ωστόσο είναι κανόνας ότι οι εμπειρίες που έρχονται με το χρόνο και την φιλοσοφία των πάντων αλλάζουν τη συμπεριφορά, τόσο σε συναισθηματικό, όσο και σε σεξουαλικό επίπεδο.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
