Ψάχνοντας στο διαδίκτυο διάφορες έρευνες ή και απόψεις ειδικών σχετικά με το θέμα της γύμνιας μπροστά στα παιδιά, θα εκπλαγεί κανείς από την ομοφωνία αυτών των απόψεων. Θα εκπλαγεί ευχάριστα, επίσης, κάποιος και αν αντιληφθεί πως αυτή η σκανδιναβική απελευθέρωση που ενίοτε παρεμβάλλεται στα δεδομένα μιας παραδοσιακά συντηρητικής ελληνικής κοινωνίας, στο θέμα αυτό πέρασε και σε γενικές γραμμές δεν άγγιξε. Κι ευτυχώς δηλαδή!
Έτσι όλοι ανεξαιρέτως, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί, παιδοψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι θα σου πουν με μία φωνή ότι ένα παιδί δε θα πρέπει από ένα σημείο και μετά (κυρίως μετά τα 2 του έτη) να βλέπει τους γονείς του γυμνούς. Για κανέναν λόγο και με καμία δικαιολογία. Ούτε ένα γυμνό παιδί θα πρέπει να εκτίθεται στη θέα κάποιου ενήλικα. Εκτός αν αυτός ο ενήλικος είναι κάποιος γιατρός και τίθεται θέμα υγείας, επομένως ο γιατρός ή ο γονιός θα πρέπει να έχει κάποια εικόνα.
Τα παιδιά λειτουργούν, διαπαιδαγωγούνται και ωριμάζουν περισσότερο με τη μέθοδο του προτύπου και λιγότερο με την λεκτική διδασκαλία, με την απαγγελία κανόνων και την απαρίθμηση ορίων. Προσπάθησε να τους πεις ένα σωρό πράγματα. Συζήτησε τα με τον πιο όμορφο, γλυκό, τρυφερό τρόπο. Θα σε ακούσουν, θα κατανοήσουν και ενδεχομένως θα συμφωνήσουν. Θα κρατήσουν τα περισσότερα από αυτά στην άκρη του μυαλού τους.
Μα όταν θα χρειαστεί να δράσουν, να συμπεριφερθούν, να συγκροτήσουν αξίες ή απλά να υιοθετήσουν μια προσωπική στάση, αυτό που πρώτο θα έρθει στην επιφάνεια από το υποσυνείδητό τους δεν είναι τα λόγια που άκουσαν αλλά το βίωμα που έχουν. Από το πώς μεγάλωσαν. Από τις εικόνες που είχαν από την πατρική και τη μητρική φιγούρα. Από το τι συνέβαινε σπίτι τους από την παιδική ηλικία κι έπειτα.
Ποιος λοιπόν, είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξεις στο παιδί σου ότι το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι το ιερό αν ο ίδιος δεν προφυλάσσεις τα μάτια του από το δικό σου γυμνό σώμα; Το μήνυμα που θα περάσεις με μια τέτοια τακτική δεν είναι η ντροπή ή ανηθικότητα ενός γυμνού σώματος, αλλά η ύψιστη αξία της ιδιωτικότητας. Η ώρα που το κορμί ενός ανθρώπου απαλλάσσεται από τα ρούχα του είναι προσωπική. Αφορά την ιδιωτική του σφαίρα και είναι δικαίωμα του να μην υπάρχει κάποιος άλλος παρών.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιες άλλες περιπτώσεις ενός αδαή, βουκολικού γονιού που θα κάνει μπάνιο με το εξάχρονο και αντίθετου φύλου παιδί του και θα σου πει: «εγώ έτσι μεγάλωσα κι έτσι θα μεγαλώσει και το παιδί μου». Πόσο απύθμενη η ανθρώπινη ανοησία! Απλά φαντάσου έναν ανόητο ενήλικα να καταρρίπτει αλλά και να απορρίπτει μέσα σε λίγα λεπτά δεκάδες έννοιες, ζητήματα και αξίες, όπως το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, η έννοια της προσωπικής ζωής, η αξία της ιδιωτικότητας, ο σεβασμός των δικαιωμάτων της ιδιωτικής σφαίρας, ο κανόνας του εσώρουχου, ο ιδιωτικός χώρος και πολλά άλλα.
Η θέα ενός γυμνού σώματος δεν αφορά την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, κάτι που έτσι κι αλλιώς δε θα πρέπει να επισπεύδεται ή εκβιάζεται με τακτικές εκγύμνωσης ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Δεν ωριμάζει κάποιο παιδί όταν εισάγεται βεβιασμένα στη λογική της γύμνιας των γονέων του. Δεν αρκεί άλλωστε η ήδη προβεβλημένη γύμνια της κοινωνίας; Στο δρόμο, στις παραλίες, στην τηλεόραση διάσπαρτα οπίσθια και αιωρούμενα στήθη βομβαρδίζουν τον μικρόκοσμο των παιδιών. Δε θα έπρεπε, τουλάχιστον, να υπάρχει ένας χώρος όπου η θέα του γυμνού να είναι αποκλειστικά δική του επιλογή;
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Παπασάββα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
