«Ο χρόνος και η απόσταση προμηθεύουν στην καρδιά το πιο καταλυτικό υλικό του έρωτα: τις εξαίσιες ψευδαισθήσεις.» (Μ. Βαμβουνάκη) Το βρήκα μπροστά μου ξεφυλλίζοντας ξανά αγαπημένο βιβλίο. Όλη η αλήθεια του έρωτα σε μιάμιση πρόταση. Ποιο είναι το βασικό συστατικό του έρωτα; Ποιο είναι εκείνο το δομικό υλικό που κάνει το συναίσθημα υπαρκτό, πομπώδες και μετατρέπει τον απέναντι σε εξιδανικευμένο ταίρι; Ο χρόνος, φυσικά. Ο χρόνος σε όλες του τις εκφάνσεις. Το πριν, το παρόν και το μετά ενός έρωτα. Ακόμη κι εκείνη η απόσταση που εμείς τη μετράμε σε χιλιόμετρα ή μίλια είναι ο μεταμφιεσμένος χρόνος που μεσολαβεί μέχρι την κάθε συνάντηση.
Είναι ο χρόνος πριν να συναντήσεις τον άλλον άνθρωπο που σε ετοιμάζει να δοθείς. Που σε προετοιμάζει να μοιραστείς. Που σμιλεύει την προσμονή σου και την κάνει λαχτάρα. Που ταξινομεί μέσα σου όλα όσα έχεις και τα μετατρέπει σε πακέτα έτοιμα προς παράδοση. Συναισθήματα φυλαγμένα καιρό, χάδια αχρησιμοποίητα, χέρια παγωμένα και σκέψεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ πουθενά, όλα γίνονται δώρα για προσφορά που ο χρόνος τα ετοιμάζει.
Ο χρόνος είναι εκείνος που σε ετοιμάζει για θυσία στο βωμό του άλλου ανθρώπου. Και είναι πάντα τόσο λίγος κάθε που κάνεις απογραφή για το πριν τον γνωρίσεις. Ποτέ δεν είναι αρκετός ο πριν χρόνος. Σε ταλανίζει η σκέψη ότι για τον έρωτα που συνάντησες ήθελες να είχες περισσότερο χρόνο πριν, ώστε να έχεις προλάβει να γίνεις καλύτερος. Για να δώσεις το καλύτερο. Πάντα το πριν θα είναι λίγο και πάντα θα νιώθεις ανέτοιμος, ανολοκλήρωτος, λίγος μπροστά σε κάθε μεγαλειώδες συναίσθημα.
Και μετά το πριν είναι το παρόν. Το τώρα του έρωτα που φαντάζει κι αυτό τόσο λίγο. Δεν φτάνουν τα λεπτά και δεν φτάνουν οι ώρες. Δεν αρκούν τα χάδια και δεν αρκούν ούτε τα φιλιά. Είναι τόσο λίγα γιατί είναι ο χρόνος λίγος. Μοιάζει προδιαγεγραμμένη η πορεία κάθε έρωτα κι εσύ τρέχεις να προλάβεις να τον ζήσεις. Αν μπορούσες να το δεις κυνικά και ρεαλιστικά το τώρα του έρωτα, θα έβλεπες ότι ερωτεύεσαι το βιαστικό πέρασμα του άλλου από τη ζωή σου, μιας και όλοι φεύγουν ή όλοι φεύγουμε από κάπου. Όλα είναι θέμα χρόνου.
Ερωτευόμαστε εκείνες τις «εξαίσιες ψευδαισθήσεις» του άλλου. Αυτό που νομίζουμε ότι είναι, αυτό που νομίζουμε ότι θα κάνει σε μας, αυτό που νομίζουμε ότι θα κάνουμε εμείς στον άλλον. Ερωτευόμαστε το είδωλο (στα μάτια του άλλου ανθρώπου) των πραγματοποιημένων μας επιθυμιών και των ταϊσμένων μας αναγκών. Κι όλος αυτός ο αντικατοπτρισμός δεν είναι τίποτα παρά το προϊόν του χρόνου μας με τον άλλον.
Κι απομένει ο χρόνος μετά. Το μετά από μια ιστορία που τελείωσε. Όσο παράδοξο κι αν ακουστεί, ακόμη και το πένθος από μια ερωτική ιστορία που τελείωσε είναι τόσο ανυπόφορα λίγο! Ποιος θέλει το πολύ στον πόνο; Αυτό θα αναρωτηθείς. Εσύ. Εγώ. Όλοι. Απλά δεν το συνειδητοποιούμε ότι όσο βαρύς κι αν είναι αυτός ο πόνος του χωρισμού, όσο δυσβάσταχτος κι αν είναι, ενδόμυχα θέλουμε να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο γιατί όσο υπάρχει αυτός, τόσο υπάρχει κι ο άλλος άνθρωπος ακόμη στη ζωή μας. Στο μυαλό μας. Με το που ξεπεράσει κάποιος κάποιον, ο άλλος αυτόματα δεν υπάρχει πλέον στη ζωή του. Και μερικές φορές δεν υπήρξε και ποτέ.
Τι είναι ο έρωτας στην τελική; Ένα συνεχές αλισβερίσι χρόνου. «Αγοράζουμε» το χρόνο του άλλου δίνοντας τον εαυτό μας νόμισμα στην κάθε συναλλαγή. «Πουλάμε» τον εαυτό μας με κέρδος τη χαρά της προσφοράς. Μην τρομάζεις με τις λέξεις. Ο έρωτας έχει την ίδια εξαιρετική γεύση όπως κι αν τον δεις. Είτε παραμυθένια, είτε κυνικά. Η αλήθεια του είναι μία και αυτή βρίσκεται μέσα σ’ εκείνο το μυστήριο παιχνίδι με το χρόνο.
Το μόνο κοινό σε όλες τις χρονικές του φάσεις είναι το λίγο. Που είναι λίγος ο ίδιος ο διατιθέμενος χρόνος. Ο αναλογούντας χρόνος. Δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις παρά να προσέξεις το πώς θα τον διαχειριστείς. Είναι το μόνο δώρο του έρωτα αυτός ο χρόνος. Μην τον σκορπάς, μην τον ευτελίζεις με ποδοβολητά τρίτων, άλλων κορμιών, μην τον κατασπαταλάς σε καριέρες και φιλαυτίες. Σε ανασφάλειες και τσακωμούς. Νιώσε τον άλλον, ζήσε τον, μύρισέ τον, άγγιξέ τον, φίλησέ τον, πόνεσέ τον, πέρνα το κάθε σου λεπτό μαζί του. Ο χρόνος είναι πάντα τόσο λίγος για το μαζί!
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
