Αγαπημένε μου φίλε,
ξέρεις τι λένε εδώ κάτι σπουδαγμένοι τύποι με άσπρα μαλλιά; Ότι ο χρόνος είναι σχετικός, λέει. Άκου εδώ. Και με διαβεβαιώνουν πως αυτό εδώ το γράμμα ίσως κάποτε να είναι εφικτό να το πάρεις στα χέρια σου. Κι εσύ τώρα που το έχεις, θα απορείς τι παλαβομάρες είναι αυτές που διαβάζεις. Δώσε μου μισό λεπτό να σου εξηγήσω.
Οι τύποι με τα άσπρα μαλλιά, που λες, είχαν δίκιο. Για να μπορείς να διαβάζεις αυτό το γράμμα, όλες οι θεωρίες τους ισχύουν. Και ποιος το λέει αυτό; Εγώ. Ο εαυτός σου. Τριάντα χρόνια μεγαλύτερος από σένα. Με λιγότερα μαλλιά, περισσότερες ρυτίδες, μα ίδια λάμψη στα μάτια.
Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό, θα αναρωτιέσαι. Δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει πως όλα μπορούν να συμβούν. Θα ήθελα, λοιπόν, με την ευκαιρία να σου δώσω μια συμβουλή. Μη δίνεις ποτέ σου συμβουλές. Για να μπορώ να σου γράφω αυτό το γράμμα ως ο μελλοντικός σου εαυτός σημαίνει ότι κάτι θα έχεις κάνει καλά. Κι αυτό το διάλεξες μόνος, χωρίς να ακούσεις λέξη από μένα. Μπορεί απλώς να σταθήκαμε τυχεροί. Ποιος ξέρει.
Ξέρω ότι σου γράφω από πλεονεκτική θέση. Δεν είναι και το καλύτερό μου. Γιατί εγώ ξέρω τα πάντα για σένα και εσύ τίποτα. Εσύ όμως ήσουν αυτός που πρώτος μου έγραψες ένα γράμμα ζωής όταν ήμουν στην ηλικία σου κι αυτό το φύλαξα στα συρτάρια μου. Θυμάσαι τι μου έγραφες; Ότι θα ήθελες όταν μεγαλώσεις να προσπαθείς να γίνεσαι κάθε μέρα καλύτερος, να ζεις την κάθε στιγμή, να την απολαμβάνεις, να μαθαίνεις, να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να νοιάζεσαι, να μοιράζεσαι, να ελπίζεις. Τα έκανα όλα αυτά. Τα κάναμε -θα έλεγα, καλύτερα. Δεν τα πετύχαμε πάντα αλλά προσπαθήσαμε πολύ. Ή μάλλον προσπαθήσαμε όσο θέλαμε και μπορούσαμε.
Το γράμμα αυτό, λοιπόν, καλέ μου φίλε, δεν έχει συμβουλές. Όπως σου είπα, τις απεχθάνομαι. Σου γράφω απλώς για να σε ευχαριστήσω. Να σε ευχαριστήσω για τις επιλογές σου. Για τους δρόμους που διάλεξες. Εδώ, στέκομαι στην άκρη ενός από αυτούς. Ξέρω, μπορεί απλώς να ακολούθησες τα ένστικτά σου ή να είμαι εδώ από καθαρή τύχη. Ποιος ξέρει, φίλε μου. Ούτε κι εγώ γνωρίζω.
Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω. Αυτό που μένει είναι να περιμένω ίσως κι εγώ ένα γράμμα από τον ηλικιωμένο εαυτό μου. Αυτός σίγουρα θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση κι από τους δυο μας. Θα είναι σοφότερος και σίγουρα πιο τυχερός, γιατί θα μας γνωρίζει και τους δύο. Το μόνο που εύχομαι είναι να μας βρει να χαμογελάμε. Για σένα είμαι σίγουρος. Το γνωρίζω.
Καλή αντάμωση,
ο εαυτός σου.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Παναγιώτης Λαμπρίδης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
