Επαγγελματική και προσωπική ζωή χτίζεις κυρίως με τα «όχι»

Πέσαμε από τα σύννεφα διαβάζοντας τα όσα είπε η γνωστή ηθοποιός για τον τότε εργοδότη της; Όχι βέβαια. Οι περισσότεροι από εμάς που βρεθήκαμε σε εργασιακούς χώρους ζήσαμε παρόμοια, κάποιοι ίσως και χειρότερα, από όσα πια ακούγονται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Δε θα μπω καν στη διαδικασία να ασχοληθώ με το «γιατί τώρα» και να πω τα αυτονόητα, αφού το σημαντικό ζητούμενο εδώ είναι να μη φυλάς σκελετούς στην ντουλάπα σου και να βρίσκεις τη δύναμη να κάνεις τελικά μπροστά ανεξαρτήτου στιγμής και ώρας. Τα βασικά ερωτήματα όμως που προκύπτουν είναι άλλα και έχουν να κάνουν με τις ανάγκες και τους στόχους που έχει θέσει ο καθένας μας.

Σίγουρα όλοι θα έχουμε να πούμε μια ιστορία από το παρελθόν για το αφεντικό που μας έκανε τη ζωή -επιεικώς- ποδήλατο, τον αγενή προϊστάμενο ή και τον άξεστο συνεργάτη. Και όλοι μας θα πούμε ότι καθίσαμε και ανεχθήκαμε συμπεριφορές γιατί είχαμε ανάγκη, γιατί είχαμε στόχους, γιατί, γιατί, γιατί. Πολλές οι απαντήσεις. Εξυπακούεται ότι όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και σαφώς όταν φτάνεις σε σημείο να μην έχεις να δώσεις γάλα στα παιδιά σου, θα κάνεις ό,τι κρίνεις απαραίτητο, ακόμη κι αν το μέσα σου φωνάζει ότι είναι κακή ιδέα. Που και πάλι δεν είμαι υπέρ, αλλά ας μη γίνω απόλυτος γιατί η ανάγκη δεν είναι παράγοντας που ελέγχουμε και μπορεί να φτάσει τον καθένα μας σε σημεία που ούτε καν φανταζόταν. Δε βρεθήκαμε όλοι όμως σε αυτήν τη θέση.

Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε να υποβαθμίζουμε την αξιοπρέπειά μας για πολύ λιγότερα. «Πού να τρέχω τώρα να ψάχνω άλλη δουλειά», «έλα μωρέ, κατά βάθος είναι καλός, απλά μερικές φορές ξεφεύγει λόγω πίεσης.», «ας περάσει το καλοκαίρι να πάω διακοπές, να τα δω όλα με πιο καθαρό μάτι και μετά βλέπουμε», «ε, κάποια στιγμή θα φύγει και θα πάρω την προαγωγή που εδώ και καιρό δικαιούμαι, την αύξηση που χρόνια ακούω και χρόνια δε βλέπω, ή έστω τα εύσημα που μου αναλογούν, τα μπράβο που δεν έχω ακούσει»,  είναι μερικές από τις φράσεις που έχω ακούσει αλλά που και εγώ ο ίδιος έχω πει. Σε τέτοιες ψάχνουμε να βρούμε τα άλλοθί μας. Αλήθεια όμως, έτσι χτίζεται μια καριέρα; Ή για να το δούμε και λίγο πιο ωμά, έτσι μόνο μπορείς να επιβιώσεις;

Όχι φίλοι μου. Η καριέρα χτίζεται με τα όχι, όχι με σκυμμένα κεφάλια. Και για να το πάω ακόμη παρακάτω, η ζωή και η ευτυχία σου χτίζεται με τα όχι. Γιατί όταν σε ένα σημαντικό τομέα της ζωής σου δεχτείς τον συμβιβασμό, θα συνηθίσεις να το κάνεις και στους υπόλοιπους. Όχι λοιπόν στις εκπτώσεις. Και θα νιώσεις, πίστεψέ με, πολύ περήφανος για τον εαυτό σου όταν θα θυμάσαι κάποιες φορές που ίσως και να πέρασες πολύ δύσκολα γιατί αρνήθηκες να συμβιβαστείς και να το βουλώσεις. Αυτό θα είναι ένα από τα παράσημα της ζωής σου. Ίσως και το πιο σημαντικό.