Καλοκαιρινές διακοπές στο εξοχικό ή κάπου αλλού;

Αααχ καλοκαιράκι. Η αντίστροφή μέτρηση για τις διακοπές ξεκίνησε. Οι πρώτες μπούφλες στην δουλειά, για το ποιος θα πάρει άδεια τον Αύγουστο, έχουν αρχίσει να πέφτουν. Κατά έναν περίεργο τρόπο έχεις γίνει χαλί να σε πατήσει ο σιχαμένος προϊστάμενός σου, που όλο το χειμώνα του έκανες βουντού να μην του ξανασηκωθεί. Και όλα αυτά γιατί; Για μια θέση στον Αυγουστιάτικο ήλιο.

Και εντάξει άιντε και τα κατάφερες. Κέρδισες την πρώτη μάχη. Τώρα τι κάνεις; Οι διακοπές μανάρια δεν είναι ένα απλό γεγονός. Είναι η ξεκούραση του στρατιώτη. Είναι η επιβράβευση του σκληρά εργαζόμενου. Το απάγκιο κάθε κουρασμένου οικογενειάρχη. Η τελευταία ελπίδα του εραστή δίχως γκόμενα. Και όπως είναι φυσικό δεν είναι για όλους το ίδιο.

Μπορούμε να προσθέσουμε πολλές κατηγορίες κάτω από το επίθετο διακοπές. Διακοπές με φίλους, διακοπές με την κολλητή, διακοπές με οικογένεια, single με λάπτοπ, single με σκύλο, single με σελφοκόνταρο και ούτω καθεξής. Εδώ δε θα ασχοληθούμε με αυτό. Θα ασχοληθούμε με τον βασικό διαχωρισμό. Διακοπές στο εξοχικό ή διακοπές freelancer; Μαζέψτε τα κουβαδάκια σας και πάμε.

Ωραίο πράμα οι διακοπές σε καινούργια μέρη. Μου αρέσει στις ταινίες που βλέπω κάτι τύπους αλά Μπέβερλι Χιλς κι έτσι, που πάνε στο γραφείο του μπαμπά, ανοίγουν συρτάρι, τσακώνουν μια πιστωτική και καθώς απομακρύνονται, δίνουν μια φάπα στην υδρόγειο που είναι ακουμπισμένη στο κομοδίνο. Και εκεί που γυρίζει η γη, γκντούπ φρενάρισμα. Ακουμπάνε το δάχτυλο τους και όπου σταματήσει μαζεύουν βαλιτσούλες και βουρ. Πλούσιοι κωλόφαρδοι.

Αυτό το σενάριο δεν απευθύνεται βεβαίως βεβαίως σε εμάς τους φτωχούς πλην τίμιους τύπους. Εμείς το πολύ να πετάξουμε κάνα βελάκι στο χάρτη της Ελλάδος και αν πετύχουμε τους Αγίους Θεοδώρους, κάνουμε τον σταυρό μας μπας και δεήσει ο Άγιος να φωτίσει το αφεντικό μας να μας δώσει το επίδομα αδείας ολόκληρο. Μετά τρέχουμε στο πρακτορείο σαν σίφουνες μην τυχόν κι αλλάξει γνώμη και αγοράζουμε το μαγικό χαρτάκι. Το εισιτήριο θα το φυλάξουμε ευλαβικά κάτω απ’ το μαξιλάρι μέχρι να ‘ρθει η πολυπόθητη μέρα της άδειας. Θα κάνουμε και τρισάγιο.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για απλά χειροπιαστά πράγματα. Μια βδομαδούλα με παρέα η όχι σε ελληνικό νησί, κατηγορίας μετρίου προς μηδενικού μπάτζετ. Ερώτημα πρώτο. Νοικιάζουμε δωμάτιο ή κουβαλάμε σαν σαλιγκάρια το σπίτι μας κι όπου βρούμε πεύκο ξαμολιόμαστε; Εδώ να σας πω, πέραν του οικονομικού είναι και θέμα γούστου. Εγώ δυο φορές πήγα σε κάμπινγκ, αλλά δε μου κάτσε. Δεν ξέρω ποιός με καταράστηκε, αλλά την πρώτη εβδομάδα ήμουν με διάρροια και τη δεύτερη με πυρετό. Δε με πήγε το σπορ.
Δεν μπορεί όμως να καταδικαστεί η επιλογή, από μια δική μου άσχημη εμπειρία. Σαφώς και τα θετικά είναι πολλά. Η επαφή με τη φύση ας πούμε και η αίσθηση ελευθερίας είναι το μεγάλο ατού. Επίσης αν έχεις αντοχή στις λάσπες, στις επιθέσεις κουνουπιών το βράδυ και δε σε ενοχλεί να σε ξυπνάει η ζέστη 9 το πρωί είσαι θεούλης. Εγώ συγχωρέστε με, αποφάσισα να μείνω ένας απλός θνητός.

Πάμε στα δωμάτια τώρα. Τα τελευταία χρόνια με τις ταξιδιωτικές πλατφόρμες και τα ρέστα, η πιθανότητα να φας πακέτο δωμάτιο είναι σημαντικά μικρή. Μπαίνεις στο ίντερεντ, σερφάρεις και βλέπεις κριτικές, φωτογραφίες παροχές κι ό,τι άλλο σε ενδιαφέρει. Χτυπάς και μία καθώσπρεπει τιμούλα κι έχεις ήσυχο το κεφαλάκι σου ότι δε θα σου έχουν κλέψει μέχρι και τα σώβρακα από τη σκηνή. Επίσης, ζεστό νεράκι, καθαρά σεντονάκια, στρωματάκι, σεξ χωρίς να σε ακούσει όλο το κάμπινγκ είναι στα θετικά. Στα αρνητικά το ότι δύσκολα θα πετύχεις το καλύτερο δωμάτιο με θέα. Γενικότερα στις freelancer διακοπές το πιο θετικό από όλα είναι ότι βλέπεις νέα μέρη κάθε χρονιά, γνωρίζεις νέο κόσμο, αποκτάς νέες εμπειρίες και δεν κόβεις τις φλέβες σου κάθε χρονιά όταν σου προτείνουν να πας διακοπές παρέα με τις κότες στο σπίτι που έχει η μάνα σου στην Πέρα Ραχούλα.

Και μια και το αναφέραμε πάμε τώρα στο αντίπαλο δέος, στις διακοπές στο εξοχικό. Εδώ είμαστε. Δε θα σας το κρύψω, έχω εξοχικό. Το έχω δηλώσει και στην εφορία και δε σας φοβάμαι. Πρόσθετα έξοδα στο κεφάλι σου θα μου πείτε, αλλά μπροστά στο νοίκι τι ειν’ ο πόνος. Να δούμε όμως και τα υπόλοιπα συν, που είναι αρκετά στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Τα είπαμε. Δεν παίζει νοίκι. Όσες μέρες πήρες άδεια, τις τρως άνετα. Δε θα σου χτυπήσει κανένα room service την πόρτα να σου πει “μάζεψε τα παλικάρι θέλουμε το δωμάτιο!”, την τελευταία μέρα που έγινες τουφέκι από τα ξύδια.

Δεύτερον. Κατεβαίνεις στην παραλία, στην ταβέρνα, στο φούρνο, στο ψιλικατζίδικο κι όλοι γνωστοί. Τα μπιτσόμπαρα σου στρώνουν κόκκινα χαλιά, οι παιδικοί σου φίλοι σε υποδέχονται με σφηνάκια καρπούζι, το φλερτ που άφησες πέρσι στη μέση με την ξαδέρφη του Μήτσου ίσως σου βγει φέτος. Άσε που μπορεί και να βρεις την μπάλα του βόλεϊ που ξέχασες πίσω από το μπαρ. Τρίτον ότι σε περιμένει φαγάκι σπιτικό και τζάμπα κάθε μέρα, καθαρά ρουχαλάκια διπλωμένα και χαρτζιλίκωμα από μπαμπά, μαμά, θειάδες, παππούδες αν έχεις γιορτή και όχι μόνο.

Στα αρνητικά αυτού, δεν μπορείς να φέρεις γκόμενα στο σπίτι, μπορεί να έχεις απηυδήσει να βλέπεις  τις ίδιες φάτσες κάθε χρόνο, η μαλακία που έκανες πέρσι με τη μπαργούμαν μαθεύτηκε και ένας λογαριασμός που ξέχασες να πληρώσεις στην ταβέρνα το προηγούμενο καλοκαίρι σε περιμένει. Επίσης αν αποφασίσεις να φέρεις γκομενάκι μη ντόπιο μαζί σου θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ν’ ακούσεις από τι μέρα πέφτει ο γάμος σου, μέχρι και πόσα παιδιά θα κάνετε κι αν θα ‘ναι αγόρια ή κορίτσια. Ίσως σου προτείνουν και ονόματα.

Αυτά είναι τα συμπεράσματά μου καλά μου παιδιά. Όπως βλέπετε κάθε φάση έχει και τα θετικά της και τα αρνητικά της. Οι εξοχικάριοι σαν και του λόγου μου έχουν ένα αβαντάζ περισσότερο για τον λόγο ότι μπορούν να επιλέξουν. Ε ναι οι άλλοι τι να κάνουν, να χτίσουν σπίτι;  Εγώ τους το εύχομαι, αλλά όταν θα τους έρθει ο ΕΝΦΙΑ δεν είμαι σίγουρος αν θα το θέλουν. Όπως και να ‘χει καλές διακοπές σε όλους. Και μη χαθούμε ε;