Αραγμένος στο νέο μου σποτ, ένα τεχνητό deck μες στη θάλασσα, έχω πετάξει το καλαμάκι μου κι αγναντεύω το πέλαγο. Δεν έχει καμία σημασία αν θα τσιμπήσει κάτι, αφού το ψάρεμα είναι από τα λίγα πράγματα στον κόσμο που είσαι κερδισμένος μόνο και μόνο που πήγες. Άλλωστε, δεν έχω παράπονο, αφού από το ίδιο σημείο χτες τσίμπησα ένα τσιπουρόνι 600ρι μούρλια, που έκανε από τίμιο έως hard core τράβηγμα κι έφυγα γεμάτος ως τα μπούνια με ένα χαμόγελο καρφωμένο στη μούρη μου για όλο το βράδυ.
Τες πα στη ρεπετισιόν της φάσης, τα πράγματα κυλούσαν λίγο αδιάφορα αλλά όπως προείπα δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκεί, μπροστά στο πέλαγο, έχεις βουτήξει την ψυχή σου στον βυθό και την τραβάς μετά έξω μαζί με την πετονιά καθαρή κι ανάλαφρη.
Κάτι δείγματα από πέρκες έχουν κάνει πάρτι στο παράμαλλο αλλά για κάποιο λόγο δεν τις κρατάω. Μετά την τσιπούρα όλα μου φαίνονται μικρά και λίγα και με έχει πιάσει και μια συμπόνια για τις καημένες τις πέρκες, όπου τις ξαγκιστρώνω με προσοχή και τις πετάω πάλι μέσα. Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό δε λένε; Αυτό.
Μετά από καμιά ώρα, όμως, συνειδητοποιώ ότι έχω πετάξει κάπου 8 και σκέφτομαι ότι το best φαγητό στα θαλασσινά είναι η ψαρόσουπα με πετρόψαρα. Κακαβιά που λέμε. Σαν να τρως θάλασσα. Μουτζώνομαι λίγο, αλλά αμέσως μετά σκέφτομαι ότι ο Θεός Ποσειδώνας δεν πρόκειται να με αφήσει με τα χέρια αδειανά για την ευσπλαχνία μου. Έτσι κι έγινε.
Στα τελευταία ανεβάσματα, μιλώντας παράλληλα στο κινητό, ακούω τα μπινελίκια της φίλης μου Μαρίνας που με μουτζώνει κι αυτή από απόσταση 300 μέτρων που πέταξα τις πέρκες πίσω.
-Μα ρε Μαρίνα ήταν μικρούλες, άσε ο Θεός μας κοιτάζει από ψηλά και θα μας ανταμείψει.
-Τι μαλακίες είναι αυτές που λες ρε χάσαμε την ψαρόσουπα.
-Μα ρε χαζό τις λυπήθηκα, άσε που μετα…. ΩΩΩΩΩΩΩΩΠΠΠΠΠΠΠ
Κι εκείνη την ώρα, που λέτε παλικάρια, η δικαιοσύνη μίλησε. Ήρθε η ώρα για θαλάσσιο σκι. Το καλαμάκι μου έχει διπλώσει στη μέση και τα φρένα έχουν πάρει φωτιά.
Αχ αυτά τα αποφθέγματα που επιβεβαιώνονται, πόσο τα γουστάρω. Αυτές τις στιγμές που ξέρεις ότι έχεις κάνει το σωστό κι ας χάνεις, αλλά ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Αλλά δε σε νοιάζει κιόλας. Αρκεί που είσαι ήσυχος με τη συνείδησή σου. Κι όταν τελικά αυτή η στιγμή έρχεται, έχεις χτυπήσει το Jackpot.
Συνεχίζω και τραβάω ουρλιάζοντας με το κινητό κολλημένο στο αυτί και η Μαρινα που με ακούει αλλά και που με βλέπει από την παραλία, δεν πιστεύει ότι οι προσευχές μου εισακούσθηκαν!
Και βουαλά! Σαργουδάκι σπέσιαλ μας ήρθε bonus gift από το πουθενά. Δύο στα δύο στο 90′.
Αυτό ήταν λοιπόν. Τι άλλο να ζητήσεις πια από αυτή τη ζωή. Υγεία, ησυχία, θάλασσα, δικαιοσύνη, ψυχική ηρεμία, κι ένα Σαργό να σου τσιμπήσει στο τελευταίο ανέβασμα.
Και του χρόνου!
Συντάκτης: Παναγιώτης Λαμπρίδης
