Δύναμη είναι να βγάζεις απ' τη ζωή σου όσους στη χαλάνε

Πολλές φορές η ζωή μάς φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις οι οποίες μάς κάνουν να βλέπουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Το δέσιμο που μπορεί να έχουμε αναπτύξει με κάποιους ανθρώπους μάς κάνει να πιστεύουμε ότι θα τους έχουμε για πάντα δίπλα μας. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που έχουμε πέσει έξω ή έχουμε φάει τα μούτρα μας προσπαθώντας να κρατήσουμε έναν φίλο ή έναν συγγενή που μάς πλήγωσε.

Λένε πως, όσο πιο δυνατός είναι ο δεσμός που ενώνει δύο ανθρώπους τόσο περισσότερο θα πονέσει όταν σπάσει. Δεν είναι όμως οι άνθρωποι που μάς απογοητεύουν στην τελική αλλά οι προσδοκίες που έχουμε απ’ αυτούς. Κρίνουμε με βάση το τι θα κάναμε εμείς αν ήμασταν στη θέση τους κι εκεί είναι που αρχίζουμε να χάνουμε το παιχνίδι.

Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να θέλουμε να απομακρύνουμε έναν άνθρωπο από τη ζωή μας;

Μα φυσικά, οι τοξικές καταστάσεις και συμπεριφορές. Η τοξικότητα που ερμηνεύεται ως μια ανθρώπινη συμπεριφορά, μπορεί να κρυφτεί καλά πίσω από συναισθήματα. Οι συμπεριφορές αυτές είναι που μάς οδηγούν στο σημείο ν’ απομακρύνουμε έναν άνθρωπο απ’ τη ζωή μας. Πολλές φορές αυτό μάς τρομάζει και μπορεί να μάς κρατήσει πίσω. Μπροστά όμως στην ηρεμία που θα φέρει η απομάκρυνση αυτή τίποτα δε φαντάζει ακατόρθωτο. Γιατί είναι πιο εύκολο να παρασυρθείς από ένα συναίσθημα και να το κρύψεις κάτω από το χαλί παρά να παλέψεις μαζί του. 

Σύμφωνα με παλαιότερη ερευνητική εργασία με τίτλο: «Συναισθηματική επιμόλυνση κι επιπτώσεις στην υγεία», που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Οχάιο σε συνεργασία με επιστημονικούς σύμβουλους του Πανεπιστημίου της Χαβάης, η επιμόλυνση από συνεχή έκθεση υγιών και εξωστρεφών ατόμων σε περιβάλλον με αγχώδεις, οργισμένες, και εχθρικές προσωπικότητες έχει τόσο έντονες επιπτώσεις που δεν αφορούν μόνο την ψυχική υγεία, αλλά επηρεάζουν και βασικά όργανα του ανθρώπινου σώματος όπως για παράδειγμα την καρδιά.

Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν ως κύριο όπλο την τοξικότητα, έχουν την τάση να γεμίζουν τους άλλους με ανασφάλειες, να δραματοποιούν καταστάσεις και να θέλουν να έχουν πάντα τον έλεγχο στη ζωή των άλλων. Είναι αυτοί που θα σε κρίνουν επανειλημμένα για ό,τι κι αν κάνεις και δε θα ντραπούν να πουν λόγια πίσω απ’ την πλάτη σου.Έχουν πάντα άποψη για όλα, ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους και δεν αναλαμβάνουν ποτέ τις ευθύνες τους. Κάνουν κριτική σ’ όλα κι ακόμα και στις επιτυχίες σου πάντα θα βρουν να σού τονίσουν τα λάθη σου.

Ζητάνε πολύ περισσότερα απ’ όσα δίνουν και παρουσιάζουν πάντα τον εαυτό τους σαν θύμα. Τη λέξη ενσυναίσθηση δεν μπορούν καν να την κατανοήσουν. Συχνά υποτιμούν και μειώνουν τους άλλους και δύσκολα θα βρεις κάτι να τούς ικανοποιήσει. Θέλουν να είναι το επίκεντρο της συζήτησης καθώς και να έχουν συνέχεια στραμμένα όλα τα φώτα πάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που με δικαιολογίες θα βρουν τρόπο να πατήσουν φρένο στα όνειρά σου. 

Οι συζητήσεις μαζί τους είναι σαν μια διαρκή μάχη με σένα να βρίσκεσαι πάντα σ’ αυτοάμυνα. Πιστεύουν πως είναι ανώτεροι απ’ τους υπόλοιπους γι’ αυτό με τις πράξεις και τα λόγια τους μάς προκαλούν άγχος.

Δεν είναι όμως πάντα διακριτές τέτοιες καταστάσεις. Γι’ αυτό και πολλές φορές δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ότι περιτριγυριζόμαστε από τέτοιους ανθρώπους. Καταλήγουμε να τις βλέπουμε να συμβαίνουν πρώτα στους άλλους για ν’ αντιληφθούμε πώς μπορεί να συμβαίνουν και σ’ εμάς και τότε συνήθως είναι που χτυπάει το καμπανάκι μέσα μας.

Η ζήλια, το ψέμα, η γκρίνια κι η αλαζονεία αυτών των ανθρώπων καταλήγουν να σού θολώνουν το μυαλό. Με τίποτα να μην είναι αρκετό για αυτούς και πάντα θα βρίσκουν κάτι για να σου χαλάνε την ψυχολογία. Γι’ αυτό δεν τίθεται εν τέλει κάποιο δίλημμα σχετικά με το ποια απόφαση θα σε πληγώσει λιγότερο. Δεν πρέπει η σχέση που έχουμε με κάποιους, είτε είναι φίλοι ή συγγενεις να μάς δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Όταν ένα άτομο μας προκαλεί διαρκές άγχος κι αγωνία ν’ αποδείξουμε την αξία μας πρέπει να το απομακρύνουμε και να θυμόμαστε: Η πραγματική δύναμη βρίσκεται στην αμοιβαία στήριξη κι όχι στην τοξική σχέση.