Το σύμπαν μερικές φορές συνωμοτεί, για να συναντήσουμε στη ζωή μας ανθρώπους που θα επηρεάσουν με τον τρόπο τους, την καθημερινότητά μας. Αν θα μπορούσαμε όλο αυτό στο μυαλό μας να το φανταστούμε σαν μια τεράστια πυραμίδα, με τα στάδια εξέλιξης των ανθρώπινων σχέσεων, τότε στη βάση της θα τοποθετούσαμε τους αγνώστους, ενώ τη σκυτάλη θα έπαιρναν οι γνωστοί και την κορυφή της πυραμίδας θα συμπλήρωναν οι φίλοι.
Οι άγνωστοι είναι αυτοί που δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους στη ζωή μας ή δεν είναι γραφτό να τους γνωρίσουμε ποτέ, όμως κατά τη διάρκεια της συχνής επικοινωνίας και της κοινής ανταλλαγής απόψεων, βρίσκουν ένα μικρό παράθυρο στην καθημερινότητά μας και εισβάλλουν επηρεάζοντάς μας θετικά. Είναι αυτοί οι άγνωστοι που με ένα τυχαίο νεύμα ή like, γίνονται μέρος της καθημερινότητάς μας.
Από τη στιγμή της γέννησής μας μέχρι την τελευταία μας πνοή ερχόμαστε σ’ επαφή μ’ ένα μείγμα πολλών και διαφορετικών ανθρώπων. Κάποιοι από αυτούς επιλέγουν καθημερινά να μπαίνουν μαζί μας στο τρενάκι της ζωής και κάποιοι στέκονται απλώς παρατηρητές. Το κοινό αυτό ταξίδι ξεκινάει ως μια απλή γνωριμία και φτάνει στο σημείο να θέλεις να μοιράζεσαι μαζί τους τα πάντα, από τα πιο μικρά καθημερινά -που για εσένα έχουν αξία, μέχρι τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής σου.
Και κάπως έτσι, αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος μάς ήταν άγνωστοι, καταλήγουν να γίνονται φίλοι μας και ν’ αποτελούν το τελευταίο και πιο σημαντικό επίπεδο της πυραμίδας αυτής. Καταλήγουν να είναι αυτοί που στέκονται στο πλευρό μας, όσα εμπόδια κι αν μας φέρνει η ζωή. Με τον σεβασμό και την αγάπη ν’ αποτελούν τα θεμέλια της σχέσης αυτής, η ανιδιοτέλεια είναι το μικρό, αλλά τόσο σημαντικό συστατικό που όλοι ψάχνουμε, για να δημιουργήσουμε μια όμορφη και ανεξίτηλη σχέση μαζί τους.
Με την πάροδο του χρόνου καταφέρνει να ξεπερνά όλα τα εμπόδια και να παραμένει αναλλοίωτος στον χρόνο, κι αυτοί οι φίλοι γίνονται, όχι μόνο συνοδοιπόροι στις στιγμές ευτυχίας, αλλά και στήριγμα στις δυσκολίες. Και κάπου εκεί, η ζωή έρχεται να μάς υπενθυμίσει ότι η επιλογή των φίλων μας δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Πώς όμως θα ορίζαμε την έννοια ενός πραγματικού φίλου;
Φίλος· ο άνθρωπος που σε αγαπάει γι’ αυτό που είσαι, κι όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να γίνεις. Αυτός που θα τον πάρεις τηλέφωνο στις 03:00 τα ξημερώματα και θα του πεις «δεν είμαι καλά» και στις 03:15 θα σου έχει χτυπήσει ήδη το κουδούνι και θα σε περιμένει μ’ ένα πλατύ χαμόγελο να του ανοίξεις, που όσα χιλιόμετρα κι αν σας χωρίζουν δε στάθηκαν ποτέ η αιτία ν’ απομακρυνθεί από τη ζωή σου. Εκείνος που μ’ ένα τηλέφωνο ή μ’ ένα μήνυμα, θα σου υπενθυμίζει ότι είναι πάντα εκεί για σένα.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που, όταν δε θα είσαι καλά, θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει να σηκωθείς ξανά και να σταθείς στα πόδια σου. Άλλωστε πάντα αυτό δεν έκανε; Είναι το φιλαράκι σου, που θα χαρεί με τη χαρά σου, θα δακρύσει με τον πόνο σου και θα σε κατσαδιάσει λιγάκι όταν δει ότι πας να φας τα μούτρα σου μόνο και μόνο επειδή, θέλει να σε προστατέψει. Για χάρη σου, θα γίνει και σάκος του μποξ για να ξεσπάσεις τον θυμό σου πάνω του, κι όταν ο θυμός καταλαγιάσει και η συγγνώμη βγει αβίαστα από τα χείλη, θα ξέρεις ήδη ότι σ’ έχει συγχωρέσει. Θα είναι αυτός που θα σε πάρει από το χέρι και θα σου κεράσει τον καφέ, ακόμα κι αν αύριο δε θα έχει χρήματα για να πληρώσει τον δικό του. Και αν κάποιος σε πληγώσει ή σε συκοφαντήσει, δε θα διστάσει να τον κάνει εχθρό του.
Οι φίλοι αυτοί δεν είναι πολλοί και ίσως να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι όμως αληθινοί και είναι ευλογία να τους έχεις δίπλα σου. Είναι το τζόκερ που έχεις κερδίσει στη ζωή σου, γιατί όποια αναποδιά κι αν προκύψει, θα έχεις πάντα μια μεγάλη και αληθινή αγκαλιά να σε περιμένει. Αυτούς τους συνοδοιπόρους, αγάπα τους για πάντα και να ξέρεις ότι γι’ αυτούς τους φίλους που δε μας άφησαν ποτέ από κοντά τους, ένα μεγάλο ευχαριστώ θα φαίνεται πάντα ανεπαρκές. Οι φίλοι είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, είναι η παρηγοριά μας σ’ έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει. Αυτό που δεν αλλάζει όμως, είναι το νοιάξιμο και ξέρεις πως όταν το έχεις κοντά σου, τότε είσαι πραγματικά ευτυχισμένος.
Επιμέλεια κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος