Παλιές φωτογραφίες μας που θα θέλαμε να είχαμε κάψει

Πολλές φορές οι αναμνήσεις προκαλούν θλίψη. Άλλες πάλι φέρνουν στο μυαλό μας στιγμές που μας χάρισαν άφθονο γέλιο κι απέραντη ευτυχία. Άλλες πέρασαν απλά αδιάφορες κι άλλες θέλουμε απλά να σβηστούν για πάντα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις φωτογραφίες που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω και συνήθως υπάρχουν φυλαγμένες σε κάποιο συρτάρι στο σπίτι της μαμάς. Σε ξεθωριασμένα άλμπουμς με κομμένα φύλλα κι εξευτελιστικά ντοκουμέντα. Κομμάτια χαρτί που απεικονίζουν του εαυτούς μας από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή.

Ας το παραδεχτούμε, δεν είναι ντροπή. Όλοι έχουμε φωτογραφίες μέσα στην μπανιέρα όπως μας γέννησε η μάνα μας. Το γιατί δεν το μάθαμε ποτέ, απλά υπάρχουν. Όπως επίσης η απίστευτα γελοία πόζα με ένα παγωτό να κρέμεται στα χείλη μας σαν προέκταση του προσώπου μας, κάνοντάς μας μια τεράστια μπάλα ζάχαρης κι ευτυχίας.

Άντε, αυτές τρώγονται. Ήμασταν μικροί, αθώοι κι άβουλοι. Κάναμε ό,τι έλεγε η μαμά και ο μπαμπάς, βρε αδερφέ! Εκείνες οι αναθεματισμένες οι φωτογραφίες από τα σχολικά χρόνια; Με όλη την τάξη αγκαλιά σε κάποια εκδρομή, ή την τσακαλοπαρέα σε νυχτερινή έξοδο; Ο Θεός να φυλάει! Γιατί σαφώς και ντυνόμασταν με βάση την μόδα της εποχής. Με μαλλί Σίντι Κρόφορντ και μακιγιάζ από τον Άρη -τον πλανήτη ναι- ή για να αγόρια μας τα εκατό κιλά ζελέ τύπου Τραβόλτα, έτοιμοι να αρπάξουμε το μικρόφωνο από τον τραγουδιστή για να βγάλουμε εμείς το πρόγραμμα. Τα ρούχα δε, μεγάλη πίκρα. Χαμηλοκάβαλα τζινς, φαρδιές μπλούζες που κυριολεκτικά κολυμπούσαμε εκεί μέσα. Δεν το συζητώ για όσους πρόλαβαν βάτα! Σωστοί αστροναύτες.

Το χειρότερο κομμάτι βέβαια σε όλα αυτά, είναι η μαμά μας. Που έχει τέτοιο καμάρι για τα παιδιά της, που σαν μπει νύφη ή γαμπρός στο σπίτι το εμφανίζει από το πουθενά, αυτό το αναθεματισμένο άλμπουμ της ντροπής! Να ανοίξει η γη να μας καταπιεί! Μα γιατί; Γιατί πρέπει να μας ρεζιλέψει μ’ αυτόν τον τρόπο στο αμόρε; Αφού τα πηγαίναμε τόσο καλά. Μα δε φτάνει μόνο η εικόνα που μιλάει από μόνη της, πρέπει να μπει και σε λεπτομέρειες. Πότε βγήκε αυτή η φωτογραφία, σε ποιο μέρος, ποια χρονολογία πώς αντιδράσαμε; Αρχικά, πώς γίνεται να τα θυμάται όλα αυτά; Και γιατί να τα θυμάται;

Εμείς από πίσω να κάνουμε νοήματα κουνώντας χέρια-πόδια-φρύδια κι εκείνη ακάθεκτη να συνεχίζει! Παίρνεις ή δεν παίρνεις τον αναπτήρα μετά και τις καις όλες; Τουλάχιστον συνήθως, το ταίρι μας δείχνει να το διασκεδάζει. Πού θα βρεθεί ξανά η ευκαιρία να ανακαλύψει τόσες πολλές πληροφορίες για το παρελθόν μας; Πουθενά. Αφού η Ελληνίδα μάνα είναι εγγύηση.

Φωτογραφίες σημαίνει αναμνήσεις. Τι πειράζει κι αν δείχνουμε κιτς;  Τι πειράζει κι αν μωρά μας έντυναν σαν κινούμενες επιληψίες; Τι πειράζει κι αν η τότε εικόνα μας δε μας αντιπροσωπεύει πια; Σε όποιον αρέσουμε, σωστά; Απλά μαμάδες, μεταξύ μας τώρα, μην τις δείχνετε και πολύ. Μεταξύ μας αυτά, να μπορούμε να κυκλοφορούμε άφοβα στο μάταιο τούτο κόσμο!