Σ’ έναν κόσμο αγενή η ευγένεια είναι σέξι

Ελλάδα 2019. Κατάσταση χαοτική. Νοικοκυριά με εισοδήματα που δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες. Νέοι με πτυχία κι αμέτρητα χρόνια σπουδών, να εγκαταλείπουν τα πάτρια εδάφη για ένα καλύτερο μέλλον, και με τους πιο εγωιστές να παραμένουν στη χώρα ψάχνοντας απελπισμένα μία θέση εργασίας. Μόνο και μόνο για να επιβιώσουν.

Μία περίοδος για γερά στομάχια κι αδιάκοπη υπομονή. Κι όμως, εμείς που φημιζόμαστε για το κέφι, την ξεγνοιασιά μας και το πείσμα μας, καταντήσαμε να αποξενωθούμε, να ζήσουμε ο καθένας στο καλά σφραγισμένο καβούκι μας. Τι απέγινε, άραγε, το ζεστό χαμόγελο; Η ευγένεια; Οι καλοί μας τρόποι; Ποιος τους έκλεψε και το μόνο που άφησε ίδιο κι απαράλλαχτο είναι τον καυτό ήλιο και τις καταγάλανες παραλίες, για να μας θυμίζουν πού βρισκόμαστε;

Στον δρόμο συναντάμε, στην πλειοψηφία τους, κατσουφιασμένα πρόσωπα. Αφηρημένα βλέμματα και λόγια πλημμυρισμένα με κακία. Παντού, στη δουλειά μας, στο αυτοκίνητο σταματημένοι στο κόκκινο φανάρι, στο σούπερ-μάρκετ. Κι αναρωτιόμαστε… Γιατί ως λαός αντί να πάμε κόντρα στην κακή μας τύχη και να αμυνθούμε με χαμόγελο κι αισιοδοξία, ξεσπάμε τα νεύρα μας σε ανθρώπους που δε φταίνε;

Είσαι στο γραφείο ή είσαι έξω για ένα ποτό με την παρέα, μιας και περίσσεψαν λίγα χρήματα απ’ το μηνιάτικο, τώρα που καλοκαίριασε και τα έξοδα κάπως λιγόστεψαν. Ο/η συνάδελφος ή ο/η υπάλληλος που σε σερβίρει, δε χαμογελά, κάνει απλώς τη δουλειά του/της και προσπερνά αδιάφορα εσένα και τους γύρω σας. Και ξαφνικά βλέπεις εκείνον τον άνθρωπο που μέσα στο πλήθος κάνει τη διαφορά. Μια λάμψη που σπάει λίγο το γκρίζο και τη μιζέρια.

Χαμογελάει, μιλάει με τον κόσμο κι εσύ δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου πάνω από ‘κείνη την ηλιαχτίδα, που ξεχωρίζει μέσα στις συννεφιές. Πλησιάζεις γιατί δεν μπορείς να φύγεις δίχως να γνωρίσεις την ευδιάθετη εκείνη παρουσία. Μειδιά καθώς φτάνεις κοντά και δειλά απλώνεις το χέρι σου. Σαφώς κι ανταποκρίνεται στη χειρονομία, αφού δεν είσαι ανθρωποφάγος, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν για τον πλησίον τους, ούτε έχεις ανάρμοστους σκοπούς.

Βρήκες το κουράγιο και πήρες το θάρρος, γιατί η φυσιογνωμία ήταν ευγενική. Ήξερε να μιλάει χωρίς να σε προσβάλει κι ας μην είχαν καμία σημασία τα συναισθήματά σου για την άγνωστη παρουσία. Ήξερε να ‘ναι άνθρωπος! Είχε χιούμορ και γνώριζε να χειρίζεται έξυπνα λέξεις και σκέψεις.

Αυτό που σε κέρδισε πάνω σε εκείνον τον άνθρωπο δεν ήταν ένα ακόμη γοητευτικό πρόσωπο ή άλλο ένα καλλίγραμμο σώμα. Ήταν πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως η ομορφιά της ψυχής που πηγάζει από μέσα, γι’ αυτό και τον κάνει να λάμπει. Ναι, έτσι εξηγείται.

Ανάμεσα σε ανθρώπους αγενείς, σε ανθρώπους με κοινωνικές φοβίες, σε ανθρώπους που ξέχασαν να ‘ναι άνθρωποι κάποιοι ξεχωρίζουν με τη διαφορετικότητά τους. Μεγάλη αρετή οι καλοί τρόποι, ερωτεύσιμη η ευγένεια. Χαρακτηριστικό που στην εποχή μας κοντεύει να χαθεί κι ειλικρινά είναι πια σπάνιο φαινόμενο να βρεις κάποιον που να ξέρει να φέρεται. Όχι μόνο ως σύντροφος, ως φίλος, ως γονιός. Μα κι ως άγνωστος, ως ένας τυπικός μα όχι ακόμη ένας άξεστος περαστικός.

Το ερώτημα τώρα είναι: Τελικά, μας κολακεύει η ευγένεια ή μας ξενερώνει το ιπποτικό στιλ; Πειρασμός τα κακά παιδιά, σίγουρα! Έχουν κι εκείνα τη χάρη τους. Τσαμπουκάδες, επαναστάτες, με επιμονή και μια φυσική τάση για εναντίωση στο κατεστημένο. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι με την ήσυχη καθημερινότητα. Εκείνοι που δε θα σπάσουν τα μούτρα ενός περαστικού που έκανε τα γλυκά μάτια στο ταίρι τους, ούτε θα τους μαζέψουν σε κανένα κελί νυχτιάτικα, γιατί μπλέχτηκαν σε φασαρίες. Είναι εκείνοι που ξέρουν να λύνουν τις διαφορές τους με συζήτηση κι ατελείωτα επιχειρήματα. Είναι εκείνοι που για τα ανθρώπινα λάθη δε θα σε κράξουν, μα με χαμόγελο ή και με χιούμορ θα σου δείξουν το σωστό.

Πόσο σέξι είναι το αμόρε σου να ‘ναι ευγενικό και καλότροπο; Κάνε εικόνα τον πρωταγωνιστή μιας ταινίας, έναν ήρωα ενός μυθιστορήματος και ταυτίσου. Έναν τέτοιο άνθρωπο έχεις δίπλα σου και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζηλεύεις τους φανταστικούς χαρακτήρες. Πώς είναι δυνατόν να σε ξενερώσει όταν χειρίζεται τις καταστάσεις με ψυχραιμία; Ακόμα και σε έναν τσακωμό, που ανάμεσα σε ένα ζευγάρι είναι αναπόφευκτος, δε θα σε βρίσει, δε θα σε προσβάλλει, μονάχα θα μιλήσει για ό,τι τον ενοχλεί. Ο μόνος λόγος να απλώσει χέρι πάνω σου θα ‘ναι για να σε χαϊδέψει κι όχι για να χειροδικήσει.

Θα ‘ναι το καμάρι σου, η καψούρα σου, γιατί μέσα από αυτό το πρόσωπο θα μάθεις να ‘σαι καλύτερος άνθρωπος. Γιατί, ναι, η ευγένεια μας βελτιώνει. Ξέρεις πως δε θα σε φέρει ποτέ σε άβολη θέση μπροστά σε φίλους ή σε κάποιον εξωτερικό χώρο μακριά απ’ το σπίτι σας. Αν πειραχτεί από κάτι θα σου το πει αργότερα, όταν θα ‘στε μόνοι. Θα σε σέβεται πάνω από όλα ως άνθρωπο, γιατί δεν έχει τίποτα περισσότερο από εσένα και το πιο σημαντικό είναι πως το γνωρίζει.

Μη σε φοβίζουν οι ευγένειες, το κομμάτι των καλών τρόπων και των αρχών δεν έχει καμία σχέση με το σεξ. Μπορεί στην καθημερινότητά σας να μην αισχρολογεί ποτέ, να μη γίνεται θηρίο από οργή εξαιτίας κάποιου τσακωμού. Στο κρεβάτι, όμως, μπορεί να βάζει κάτω όλους τους δήθεν μάγκες που ήξεραν να τσαμπουκαλεύονται και να σε κάνει να αναθεωρήσεις για όλα τα bad boys/bad girls που περηφανεύονται για τις επιδόσεις τους.

Η κακία φθείρει τις ψυχές μας. Γι’ αυτό καλά είναι τα δικά μας προβλήματα να τα κρατάμε για τον εαυτό μας και να μην ξεσπάμε σε τρίτους που δε φέρουν ευθύνες. Η ευγένεια δεν είναι ντροπή, η ευγένεια είναι αρετή, είναι το πιο ακριβό δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς και στους γύρω μας. Οι καλότροποι άνθρωποι όχι μόνο δεν είναι ξενέρωτοι, μα είναι κι άκρως ερωτεύσιμοι.