Το φιλαράκι σου είναι το δώρο της ζωής για να αντέχεις

Ήταν εκείνη η πρώτη αμήχανη κι αγχωτική μέρα στο σχολείο. Η μαμά σε αποχαιρέτησε με το γνώριμο ζεστό της χάδι έξω απ’ την αυλή και σε άφησε παρέα με την αφεντιά σου, χωρίς την ασφαλή συντροφιά της. Γύρω σου έβλεπες παιδάκια της ηλικίας σου, ίσως και λίγο μεγαλύτερα να γελούν και να παίζουν με τους φίλους τους ενθουσιασμένα. Ντράπηκες να κάνεις γνωριμίες, μιας κι απ’ τη φύση σου ήσουν πιο εσωστρεφής. Γι’ αυτό και προτίμησες να βρεις ένα ήσυχο μέρος στο προαύλιο, χωρίς να χρειαστεί να πέσουν τα βλέμματα πάνω στη μοναχική σου παρουσία.

Ήθελες να κλάψεις, να περάσει η ώρα και να βρεθείς πάλι στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού σου. Να παίξεις με το αδερφάκι σου που σε γνώριζε καλά και να απομακρυνθείς από όλα εκείνα τα άγνωστα πρόσωπα. Μέχρι που κοντά σου βρέθηκε εκείνο το πιτσιρίκι. Ένα πλατύ χαμόγελο σου τράβηξε την προσοχή. Δειλά χαμογέλασες κι εσύ ενώ το άγνωστο μέχρι στιγμής παιδάκι ψέλλισε το όνομά του για να γίνει η πρώτη γνωριμία. Όλες οι μαύρες σκέψεις χάθηκαν απ’ το μυαλό σου κι ένα έντονο συναίσθημα αναθάρρεψε την παιδική σου καρδούλα.

Εκείνο το πιτσιρικάκι, που θαρραλέα σε πλησίασε, κάθισε δίπλα σου γιατί του άρεσε η παρέα σου. Σου έδειξε την τεράστια συλλογή με τα αυτοκόλλητά του και δε σταμάτησε να μιλάει λεπτό. Σε έκανε να γελάσεις αρκετές φορές και δίχως να το θέλεις η γλώσσα σου λύθηκε. Ήταν ολοφάνερο πως εσείς οι δυο ταιριάζατε, κι η στιγμή που θα γινόσασταν αχώριστα φιλαράκια δεν αργούσε.

Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια, κι η παρουσία εκείνη έγινε πια αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου. Μεγαλώσατε μαζί, γελάσατε, κλάψατε και δε χαθήκατε ποτέ ο ένας απ’ το πλευρό του άλλου. Γνώριζε να ‘ναι κερί αναμμένο κοντά σου ακόμα και στις στιγμές που νόμιζες πως θα σε εγκαταλείψουν όλοι. Και τότε σιγουρεύτηκες πως αυτή η φιλία θα άντεχε ακόμα κι αν χρειαζόταν να περάσει από σαράντα κύματα.

Οι συμβουλές που πήρες απ’ το κολλητάρι σου θησαυρός και το γέλιο του το απόλυτο αγχολυτικό. Με υπομονή σκούπισε δάκρυα στις απογοητεύσεις και πρόσφερε παρηγορητικές αγκαλιές στις πρώτες κατραπακιές του έρωτα. Ενθουσιασμός στις χαρές και τις πιο μικρές επιτυχίες κι ένα ολόκληρο πανηγύρι για την εισαγωγή σου στο πανεπιστήμιο. Οι τσακωμοί σας σπάνιοι, μα όταν προέκυπταν ήταν συνήθως γιατί επέμενες στις λάθος επιλογές σου, ενώ πάλευε να σου δείξει πως πήρες τον άσχημο δρόμο, χωρίς να σε πιέσει να ακολουθήσεις αυτόν που θεωρούσε σωστό. Δε σου χρύσωσε ποτέ το χάπι, μα ούτε γύρισε να σου πει «Εγώ σου τα ‘λεγα.» κι ας στα είχε πει, κι ας είχε όντως δίκιο. Ήταν πάντα ειλικρινής απέναντί σου. Ανταγωνισμός και ψέματα δε χωρούσαν ανάμεσά σας.

Μαζί κάνατε τις μεγαλύτερες τρέλες, μα πήρατε και τις πιο σοφές αποφάσεις. Σε υποστήριζε όσο μεγάλη κι αν ήταν η γκάφα που είχες κάνει και για χάρη σου έπαιξε υπέροχο θέατρο σε τρίτους. Παρίστανε τον ντετέκτιβ, τότε που είχες υποψίες πως το αμόρε σε απατά. Πήρε τον ρόλο του γιατρού όταν αρρώστησες, μαλώνοντάς σε πως δεν τρέφεσαι σωστά και πως πρέπει να προσέχεις. Έκανε ακόμα και τον μεσολαβητή προκειμένου να σώσει τον δεσμό σου από βέβαιο χωρισμό.

Έτρεχε μαζί σου στις συναυλίες των αγαπημένων στου καλλιτεχνών, κι ας μην είχατε κοινά μουσικά γούστα κι ακούσματα. Μέθυσε μαζί σου στις ήττες σου, κι ας μην ήταν λάτρης του αλκοόλ. Έκλαψε μαζί σου, γιατί πονούσε να σε βλέπει να πνίγεσαι σε θλίψεις, θυμούς κι απογοητεύσεις και γέλασε μαζί με εσένα, γιατί λάτρευε να σε βλέπει να θριαμβεύεις και να ευτυχείς.

Δε σου γκρίνιαξε όταν χαθήκατε γιατί κεραυνοβολήθηκες. Ήξερε τι εστί έρωτας και σε άφησε να το ζήσεις. Σε μάλωσε, όμως, όταν σκόρπισες ατέλειωτα δάκρυα για κάποιον που δεν άξιζε.

Το φιλαράκι σου, το κολλητάρι σου, το αδερφάκι σου, έβαλε σε δεύτερη μοίρα τη δική του προσωπική ζωή, όταν χρειάστηκε, για να δώσει λύση στα προβλήματά σου που απρόσμενα προέκυπταν. Δεν αναγκάστηκε να το κάνει, ήθελε και το έκανε! Γιατί το ίδιο έπραξες κάποτε κι εσύ όταν σε είχε ανάγκη. Γιατί στη φιλία οφείλεις να δίνεις κι όχι μόνο να παίρνεις.

Ο έρωτας σου γεννάει συναισθήματα πρωτόγνωρα. Η οικογένεια σου παρέχει ασφάλεια. Μα η φιλία είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορεί να δοθεί σε έναν άνθρωπο. Με το ταίρι σου δεν μπορείς να μοιραστείς τα πάντα. Όχι γιατί κρατάς μυστικά, μα γιατί δεν μπορεί να σε καταλάβει απόλυτα. Το ίδιο και  με την οικογένεια. Όσο δεμένοι κι αν είστε, είναι κάποια πράγματα που στους γονείς δε λέγονται. Στον φίλο, όμως, λες κι αυτά για τα οποία ντρέπεσαι. Τολμάς να συζητήσεις και θέματα που είναι βαθιά κρυμμένα στο μυαλό σου. Εκεί που κι εσύ καμία φορά δειλιάζεις να αναζητήσεις.

Άνθρωπος δίχως φίλους είναι δυστυχισμένος. Όσο κι αν προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως η ομορφιά της ζωής κρύβεται σε άλλα πράγματα…