7 φρούτα που φέρνουν ερωτική διάθεση

Ο πόθος είναι ανάγκη και με οδηγό τη φαντασία κατευθύνει το σώμα εκεί που θέλει να φτάσει. Ένα χάδι μπορεί να πυροδοτήσει τη σπίθα και να βάλει φωτιά στην πείνα που έχει ο καθένας μέσα του. Πεινασμένος για έρωτα, πετάς με οργή ό,τι σε κρύβει μιας και δε γίνεται πάντα να μένεις υποταγμένος στις ορέξεις των άλλων. Η στιγμή που θα πρέπει κι εσύ ο ίδιος να τραφείς, αργά η γρήγορα έρχεται. Και το σώμα, χρειάζεται τροφή. Βιολογική η μη, το ίδιο και το αυτό, αφού ψάχνει ως αποτέλεσμα την ευχαρίστηση που αφήνει στο τέλος.

Κι αφού λέμε για τροφή και πάθος, τα φρούτα ανέκαθεν συνδύαζαν τις δυο αυτές έννοιες. Υπάρχουν φρούτα εξευγενισμένα και κάποια άλλα πιο πονηρά. Στα δεύτερα το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της σάρκας, αυξάνουν τη διέγερση κι προς μεγάλη έκπληξη το σώμα υπακούει. Κι ενώ τα περισσότερα από αυτά είναι εύπλαστα, νιώθουν άτρωτα καθώς ξέρουν πώς να αφήνουν μια υγρασία να σε κυριεύει. Έτσι είναι και η ανθρώπινη σάρκα όταν τυλιχτεί σε μια ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά. Αρχικά ξεκινά να υγροποιεί τη κάψα που βράζει μέσα της, έπειτα σφίγγει τις θηλές για να μείνουν άθικτες κατά τη διάρκεια του τρυγητού και την έσχατη ώρα που το τέλος πλησιάζει και τα φύλλα συκής δεν της προσφέρουν πλέον καμία κάλυψη, στέκεται με απληστία μπροστά στο σκληρό μέρος ενός καρπού ωσότου αυτό παραδοθεί.

Η φράουλα

Δεν εννοείται αισθησιακή και φρουτώδης σκηνή έρωτα χωρίς φραουλένια γεύση. Γλυκές, στρουμπουλές και μυρωδάτες, φορούν δικαίως το στέμμα της ιέρειας των φρούτων. Ευεργετικές για κάθε περίπτωση κι ενσωματωμένες στη συνείδηση αυτών που το τραβάει η ψυχή τους. Λέγεται, μάλιστα, ότι ένας από τους πρώτους που συνδύασε αφριοφράουλες με σαντιγί είχε θεία έμπνευση, μιας κι ήταν ένας καρδινάλιος ονόματι Γούλσεϊ στην αυλή του Ερρίκου Η’ γνωστού για την πολυτάραχη ερωτική του ζωή. Το καλύτερο βέβαια της φράουλας είναι όταν συνοδεύεται μ’ έναν εκλεπτυσμένο αφρώδη οίνο.

Το Lychee

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Lychee είναι αυτό που αρμόζει σε μια σαμπάνια με κύρος. Εξωτικό και κατακόκκινο φρούτο, με σκληρό περίβλημα που σπάζοντάς το, ανακαλύπτεις το μαργαριταρένιο του σώμα. Κι στις δύο περιπτώσεις, το κόκκινο χρώμα είναι αυτό που δένει την καυτερή εμπειρία με τη λαγνεία. Θα τη λέγαμε μια εμπειρική συνταγή τσίλε αμόρε (έρωτας για το τσίλι) που χρειάζεται το άλειμμα μιας πιπεράτης κόκκινης σάλτσας πάνω σε ζεματιστό φύλλο ψωμιού.

Μπανάνα και Μπανανόφυλλα

Η μπανάνα αποτελεί ένα από τα φρούτα που εξάπτουν τη φαντασία. Αν κι εγώ πότε δεν το κατάλαβα. Η κυρτότητα στο σχήμα της με παρέπεμπε περισσότερο σε κίτρινη αιώρα δεμένη σε κοκοφοίνικες. Ωστόσο, υπάρχει ένα γλύκισμα φτιαγμένο από μπανάνες Foster, που αποτελεί ίσως τη βάση για όλη αυτήν τη φανταστική ευφορία που δημιουργεί το μακρουλό κίτρινο φρούτο. Μπανάνες σοταρισμένες με βούτυρο, μαύρη ζάχαρη και κανέλα που στο τέλος φλαμπάρονται με ρούμι. Αφήνοντας την όσφρηση ελεύθερη πάνω από το γλύκισμα αυτό -παρά την κυρτότητά του- ένα big Yes σίγουρα καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο. Τη σπεσιαλιτέ δημιούργησε ο σεφ Πωλ Μπλανζέ το 1951, στο εστιατόριο Brennan’s που βρίσκεται στη Γαλλική συνοικία της Νέας Ορλεάνης.

Η καρδιά λοιπόν της δράσης βρίσκεται ή ξεκινάει από μια κουζίνα. Εκεί προετοιμάζεις τα υλικά, αναμιγνύεσαι με τις γεύσεις, δοκιμάζεις νέες τεχνικές, μιας και ψάχνεις να βρεις μια νεοαποκτηθείσα σπεσιαλιτέ. Αγαπημένη μου, το ρεκάδο κολοράδο. Μια πάστα σε πορτοκαλοκόκκινο χρώμα από τους σπόρους του φυτού βίξα, που ανακατεύεται χαριτωμένα με αρωματικό γαρύφαλλο, κεφάτο μπαχαρο-κύμινο και φρέσκια ρίγανη. Απλώνεται σ’ ένα χοιρινό αλά πίμπιλ κι εν συνεχεία τυλίγεται σε μπανανόφυλλα. Τι πιο ερωτικό από να δεις τον εαυτό σου, ως ένα ηδονικό φύλλο μπανάνας που έχει βρει την τέλεια γέμιση!

Η τομάτα

Σειρά έχει η τομάτα που έχει χαθεί λίγο με την προέλευσή της, Αν κι είναι ωραιότατο φρούτο, καταναλώνεται ως λαχανικό. Θα έλεγα ότι έχει πάθει ό,τι και η λέξη φιάσκο που αν και σημαίνει μπουκάλι κρασιού τυλιγμένο σε ψάθα, μεταφράζεται ως αποτυχία. Πράγμα βέβαια που δεν πτοεί τους Ιταλούς αλλά ούτε την ίδια την τομάτα. To backstory της κρατάει από τους Ατζέκους μέχρι που κάποιος Κονκισταδόρας την έφερε στην Ισπανία για να καταλήξει στη Νάπολη που της έδωσε το όνομα “Pomo d’ oro” δηλαδή χρυσό μήλο. Είναι γήινη, πλούσια στη γεύση και juicy. Είναι κυρία, είναι πολυταξιδεμένη κι επιδοκιμασμένη. Ξέρει να προκαλεί κι ανταμείβει τη γενναιοδωρία.

Το σαγκουίνι

Η Σικελία, εκτός από πανέμορφη, είναι κι ένας εύφορος τόπος για αμπέλια, λεμόνια, ροδάκινα και περιβόλια που απλώνονται στους πρόποδες της Αίτνας. Καθόλου τυχαίο μιας και η τέφρα του ηφαιστείου αποτελεί το καλύτερο λίπασμα στον πλανήτη. Εκεί λοιπόν την άνοιξη οι πορτοκαλανθοί ξεχύνονται στον αέρα και το σαγκουίνι ή αράντσα ρόζα παίρνει τη βαθυκόκκινη ζουμερή του σάρκα. Με τι μοιάζει;  Μα με τι άλλο από την ομορφιά και την ένταση που προσφέρει η νιότη. Αναψοκοκκινισμένα μάγουλα από αδρεναλίνη και μια λεία και φρέσκια επιδερμίδα που ανθίζει κάτω από τον καυτό ήλιο του πορτοκαλεώνα!

Το Σταφύλι

Ο βασιλιάς όμως όλης αυτής της φρουτο-ιστορίας δεν είναι παρά το μεθυστικό σταφύλι. Δημιουργός και συνωμότης των περίφημων συμποσίων και των άνομων οργίων. Κι ενώ βρισκόμαστε στο έτος 2022, σας διαβεβαιώ ότι μόνο το χέρι του τρυγητή μπορεί να κρίνει την ωριμότητα του φρούτου. Κεχριμπαρένιο, μαύρο, μοβ, ροζ δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και ο οίνος ευφραίνει καρδία!

Το cherry

Δίπλα του βάζω το φρούτο που είναι έρωτας από μόνο του. Που στέκεται χωρίς συνοδευτικά. Που ενώ ο κόκκινος καρπός του παίζει με τη γλώσσα το σκληρό κουκούτσι του δεν το αφήνει απ’ έξω. Κεράσι η cherry κι ίσως μια ιστορία αρχίζει να γράφεται, ξεκινώντας από τις γλώσσες.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!