Ανώμαλη προσγείωση είχε χθες η εξέλιξη στην πολύκροτη δίκη Λιγνάδη. Η απόφαση του δικαστηρίου, δε, πραγματική μαγεία, με αυτό το επικό που απεφάνθη. Βιαστής ανηλίκων, αλλά κι ελεύθερος. Τι λες τώρα εδώ γι’ αυτήν τη διασαλευμένη σύνθεση απόψεων; Τι σκέφτεσαι όταν για έντεκα ώρες μέσα σε μια δικαστική αίθουσα που γινόταν λεκτική αναπαράσταση των πράξεων ενός παιδεραστή, ένα δικαστικό σώμα αποφάσισε να βάλει επίλογο σατυρικού δράματος για τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή;
Ίσως μπορείς να πεις ότι είναι μια από τις περιπτώσεις που η επαφή με την πραγματικότητα δεν είναι το δυνατό σημείο των ανθρώπων, ή μπορείς εξίσου να πεις, ότι σε μια κοινωνία-χώρα που τα χαρτιά είναι μοιρασμένα δεν έχεις και πολλά να ελπίζεις. Ο κος Λιγνάδης μετά από 17 μήνες φυλάκισης κατάφερε και γελοιοποίησε το πολιτικό και δικαστικό σώμα, εξηγώντας σε όλους πόσο εύκολο είναι να σωπάσει η συνείδηση όταν έχεις τη δύναμη να πετάξεις τα λεφτά σου γι’ αυτόν τον σκοπό. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Εκούσια απώλεια συνείδησης για τους πολύ ξεκάθαρα ευνόητους λόγους.
Βρήκε, λοιπόν, την οδό κι όχι με την οξύνοια πνεύματος, γιατί δεν πρόκειται περί εξυπνάδας, αλλά περί ηθοποιίας που έψαχνε την ακριβή εικόνα του ρόλου και βήμα-βήμα έφτασε να την τελειοποιήσει διαλέγοντας τον τρόπο, την κίνηση και την ομιλία που θα την πλαισιώσουν. Κι όταν η εικόνα έγινε ένα με τον ρόλο, απευθύνθηκε σ’ ένα υπνωτισμένο -και καλά εξοικειωμένο σ’ αυτού του είδους τις παραστάσεις- κοινό για να την παρουσιάσει. Δε θα συγχωρούσε πότε τον εαυτό του, αν δεν πετύχαινε σε ό,τι πιο δύσκολο είχε ως τώρα αναλάβει.
Τελείως τραγελαφικό όλο αυτό, αν σκεφτεί κανείς τον αναθεωρητισμό που επικρατεί μέσω της πολιτείας, θέτοντας νέα μέτρα προστασίας επί παντός επιστητού. Εκτός από την ποινική ευθύνη, που από ό,τι φάνηκε χθες με την υπέρλαμπρη πανσέληνο είπε να χλωμιάσει, υπάρχει κι η πολιτική που σαφώς σήκωσε τα χέρια ψηλά λέγοντας ότι ο κος Λιγνάδης είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος, κλείνοντας έτσι το θέμα χωρίς να μακρηγορεί. Συζητώντας λοιπόν περί πολιτικής παρρησίας, το επιχείρημά ότι η υπουργός δε γνώριζε είναι εκτός θέματος, πετάει την μπάλα στην εξέδρα και θολώνει τα νερά διότι αν γνώριζε μπορεί να έχει και ποινικές ευθύνες. Η ανάληψή τους, δε, έχει την έννοια της έμπρακτης αναγνώρισης των λανθασμένων επιλογών και την κακής κρίσης, που μπορεί φυσικά να εκθέσει την κυβέρνηση και να ζημιώσει το κοινωνικό σύνολο.
Αφού λοιπόν δεχτούμε πως ο Λιγνάδης είναι ποινικά ή ηθικά ένοχος, η υπουργός κι η κυβέρνηση έχουν σαφώς πολιτική ευθύνη την οποία δεν ανέλαβαν. Ένας πολιτικός αναλαμβάνει ή δεν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη η οποία, όπως είπαμε, αφορά κακή κρίση κι όχι γεγονότα ή πράξεις στις οποίες εμπλέκεται άμεσα. Το τι θα κάνει εξαρτάται από το πολιτικό και προσωπικό του ήθος. Εκείνο όμως που παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι από τους συμμετέχοντες στις σχετικές φραστικές αψιμαχίες, είναι πως η πολιτική ευθύνη της υπουργού υπάρχει, όχι μόνο αν η ίδια γνώριζε, αλλά κι αν δε γνώριζε. Τώρα, σε όποια κατηγορία κι να ανήκει η απάντηση, δηλαδή είτε σ’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν, είτε σ’ αυτούς που παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, η πολιτική κωμωδία του Σακελάριου” Υπάρχει και φιλότιμο” ίσως να πρέπει να ξανακουστεί.
Προφυλακίστηκε ως κίνδυνος και τώρα που κρίθηκε ένοχος για δύο εκ των τεσσάρων βιασμών, τι; Δεν υπάρχει κίνδυνος τέλεσης της ίδιας αξιόποινης πράξης; Γι’ αυτό κι έχει αναστέλλουσα δύναμη; Σαφώς κι υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, μέχρι την απόφαση του Εφετείου, αλλά έχει να κάνει με το ύφος της αδικίας. Αν κάποιος λήστεψε τράπεζα και μετά συνέχισε τη ζωή του, ενώ μετά από χρόνια δικάζεται η υπόθεσή του, από ό,τι φαίνεται σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μέχρι να εκδικάσει το Εφετείο την υπόθεση. Στον κο Λιγνάδη όμως, τι είναι αυτό που έχει διαφοροποιηθεί όσον αφορά τα γενετήσια ένστικτά του, από την τελευταία καταγγελία το 2021;
Το απαύγασμα απ’ όλο αυτό; Το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου