Η ιστορία του Καρυοθραύστη

Είναι παραμονή Χριστουγέννων και στο σπίτι μια γερμανικής πόλης, κάθε χρόνο τέτοια μέρα η θαυμαστή ιστορία της τρυφερής Κλάρας και του γενναίου ξύλινου στρατιώτης της ζωντανεύει σαν ο δείκτης του ρολογιού σημάνει δώδεκα.

Η διήγηση του ρομαντικού παραμυθιού από την Πρωσία ξεκινά με το μικρό κορίτσι να ονειροπολεί κοιτάζοντας τις νιφάδες του χιονιού που πέφτουν αργά έξω από το παράθυρό της. Είναι παραμονή, κι οι ρυθμοί στην όμορφη κατοικία της έχουν αλλάξει. Το σπίτι αχνίζει από τη γεμιστή γαλοπούλα και τα μοσχοβολιστά βουτυρένια μπισκότα στολίζουν ήδη το τραπέζι. Οι μεγάλοι τρέχουν πυρετωδώς για τις προετοιμασίες ενώ η Κλάρα μαζί με τον αδελφό της Φριτς, ανυπομονούν να κατέβουν στο σαλόνι και να δουν όλα αυτά τα δώρα-έκπληξη που κρύβονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Οι φωνές και τα γέλια όμως που ξεχύνονται  από την τραπεζαρία, αυξάνουν την ανυπομονησία τους και μην μπορώντας ν’ αντέξουν την προσμονή, αψηφούν τις γονεϊκές εντολές και με αθόρυβα βήματα πλησιάζουν το φωτεινό γεμάτο γιρλάντες δέντρο. Αυτή είναι η αρχή της ομορφότερης αφήγησης χριστουγεννιάτικου παραμυθιού που διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους την περίοδο των εορτών, καθώς και του δημοφιλέστερου έργου στην ιστορία του μπαλέτου.

Τέτοιες μέρες ένα πολύ ζωντανό φλας μπακ με φέρνει στη θέρμη μιας απαλής γυναικείας φωνής που με γλυκύτητα μου μιλάει για τη ζωή ενός  παράξενου ξύλινου στρατιώτη που μάσαγε καρύδια. Και μαζί με αυτήν την ανάμνηση, θυμάμαι κι αυτό το ξανθό κορίτσι που από τη στιγμή που πρωτο αντίκρισε το δώρο από τον νονό της, δεν ήθελε να μείνει δίχως του. Τα μεγάλα γλυκά του μάτια την εντυπωσίασαν τόσο, ώστε να μαγνητίσουν τις κρυφές της σκέψεις που ζητούσαν μαγικά και περιπετειώδη ταξίδια. Τόσο πολύ τον λάτρεψε αυτόν τον στρατιώτη, που εκείνη η βραδιά των Χριστουγέννων έχασε το νόημά της.

Αυτό το παιχνίδισμα που βγαίνει μέσα από την αθώα συστολή της Κλάρας μοιάζει με το πρώτο βλέμμα αυτού που συμβαίνει πριν τον έρωτα. Αυτού που ανυποψίαστα παρουσιάζεται κάποιο βράδυ και ζητά την επίδειξη μιας μυστηριώδους πίστης. Μιας εμπιστοσύνης που γεννιέται με το χάδι και την προσοχή ενός μικρού κοριτσιού απέναντι στο βαρύ αλλά και σιωπηλό στρατιώτη της. Ο οποίος βέβαια δεν την αρνείται και με τη σειρά του, της το ανταποδίδει, αποκαλύπτοντάς της ότι μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από το να σπάει καρύδια. Ουσιαστικά βλέπουμε το ομορφότερο μέρος μιας σχέσης. Την αρχή. Όπου ο ένας προσπαθεί να κερδίσει το θαυμασμό του άλλου, μέσα από την προσφορά και την ανιδιοτέλεια.

Ο Καρυοθραύστης στέκεται η αφορμή που ζητάει το κορίτσι για να ξεφύγει από την ανίερη καθημερινότητά της. Είναι σαν να κρατά στα χέρια της το μαγικό φίλτρο κι ενώ ξέρει ότι όταν το πίνει όλα αλλάζουν σε φωτεινά γαλάζια και ροζ, αυτή προτιμά να το κοιτά. Μέχρι που έρχεται αυτή η στιγμή που ένας άνθρωπος, μπορεί και να είναι Καρυοθραύστης, την σκουντάει για να το πιει.

Συνεχίζω με τα όμορφα λόγια που ξεστομίζει ο ξύλινος ιππότης, αφού νίκησε τον Βασιλιά των Ποντικών. «Σ’ ευχαριστώ Κλάρα, δε θα τα χα καταφέρει χωρίς εσένα». Αυτή η τόσο εγκάρδια πρόταση λύνει τα μάγια της οποιαδήποτε καχυποψίας κι ο γενναίος στρατιώτης βλέποντας τη συμπαράσταση στο πρόσωπό του, είναι πλέον σε θέση να της πει  όλη την αλήθεια. «Ξέρεις Κλάρα, δεν ήμουν πάντα ένα ξύλινο παιχνίδι.» Κι από εδώ ξεκινά και ξεδιπλώνει τη δική του ιστορία, μια διήγηση που ισορροπεί σ’ ένα φανταστικό σκοινί δεμένο, όμως, σε επίγειους πασσάλους. Μιλάει για εκείνον που ερωτεύτηκε μια πριγκίπισσα κι αυτή αρνήθηκε τον έρωτά του. Και τότε μια μαύρη κατάρα έπεσε πάνω του και τον καταδίκασε με ξύλινα μέλη να πολεμάει τους ποντικούς δαίμονες του μυαλού του. Ώσπου η όμορφη Κλάρα μπήκε στη ζωή του. Γνωστό, αν όχι πασίγνωστο, το δράμα ενός ερωτευμένου ωσότου ξαναβρεί τις δυνάμεις του.

Χαρούμενος πια, την πιάνει από το χέρι και την οδηγεί σε μια χρυσή βάρκα που την τραβάνε δύο όμορφα δελφίνια. Θέλει να την ταξιδέψει στα μέρη του, στα όμορφα παλάτια του τόπου του που μοιάζουν να αιωρούνται, να της δείξει τα παράξενα δέντρα που από τα κλαδιά τους κρέμονται γλυκά, να της γνωρίσει τη νεράιδα Ζαχαρένια και το όμορφο μπαλέτο της, να είναι κι δύο πολύ ευτυχισμένοι! Η μάλλον, ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πολύ!

Η μέρα των Χριστουγέννων ξημερώνει. Η Κλάρα κρατά στα χέρια της τον Καρυοθραύστη, το ξύλινο παιχνίδι που της χάρισε ο νονός της. Η μαγική νύχτα γυρνάει στο μυαλό της. Ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν όνειρο, ξέρει πολύ καλά τι έζησε, όμως επέλεξε έναν άλλο δρόμο, μια άλλη οδό. Μια πορεία με τον Καρυοθραύστη ως ξύλινο παιχνίδι κι όχι ως γενναίο ιππότη. Αφήνει όμως μια ευχή στο τέλος, μια ελπίδα. Θέλει κάθε νύχτα των Χριστουγέννων να είναι τόσο μαγική και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί!

Ο Καρυοθραύστης γράφτηκε από τον Γερμανό Ερνστ Χόφμαν, διασκευάστηκε από τον Δουμά κι ανέβηκε ως παράσταση μπαλέτου στις 18 Δεκεμβρίου του 1892 στο αυτοκρατορικό θέατρο της Αγ. Πετρούπολης μέσα από τη μαγική μουσική σύνθεση του Τσαϊκόφσκι.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!