Όλα όσα αλλάζουν στην ψυχολογία του ζευγαριού όταν γίνονται γονείς

Υπάρχουν πράγματα που έρχονται φυσιολογικά και αυθόρμητα και πράγματα που πρέπει να μάθει κανείς. Το αρχέγονο ένστικτο της μητρότητας είναι κάτι που απλά συμβαίνει. Η φύση προνοεί και ένας δεσμός δημιουργείται ανάμεσα στη μητέρα και το βρέφος. Αυτός ο δεσμός της αγάπης με την υποστήριξη του συζύγου, εξασφαλίζει μια καλή αρχή για να αναπτυχθεί ένα υγιές, ανεξάρτητο και κοινωνικά σκεπτόμενο άτομο.

Μια μητέρα στα πρώτα στάδια της ζωής του βρέφους, του παρέχει απλώς και μόνο αφοσίωση. Αυτή η συμβολή της αφοσιωμένης μητέρας δεν αναγνωρίζεται αν και είναι τεράστια. Αν λοιπόν δεχτούμε αυτήν την αφοσίωση σημαίνει πως κάθε υγιής άνθρωπος μέσα σε αυτόν τον κόσμο, κάθε ευτυχισμένο άτομο οφείλει τα πάντα σε μια γυναίκα.

Μια γυναίκα δε γεννιέται μητέρα. Μέχρι να φτάσει στο στάδιο να συλλάβει το παιδί η ζωή της αλλάζει με πολλούς τρόπους. Στις ημέρες μας ειδικά που η δυναμική του γυναικείου φύλου ολοένα και αυξάνεται και τα ενδιαφέροντα γεμίζουν με επάρκεια και ευχαρίστηση το χρόνο της, ένα μωρό θα ήταν μια μεγάλη και δύσκολη αλλαγή που μπορεί και να μη θέλει να κάνει. Η σκέψη μιας πιο περιορισμένης κοινωνικής ζωής καθώς και η έλλειψη προσωπικού χρόνου ίσως τη δυσκολεύουν σε ψυχολογικό επίπεδο.

Παρ’ όλα αυτά, όλα δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης εκτός από το σώμα της κοπέλας αλλάζουν και τα αισθήματά της. Τα ενδιαφέροντα περιορίζονται σημαντικά και μια στροφή προς τον εσωτερικό της κόσμο ξεκινάει. Μέρα με τη μέρα συγκεντρώνει την προσοχή της μονό σε αυτό το γεγονός. Στο μικρό άνθρωπο που μεγαλώνει μέσα της. Η πρώτη και πιο ζωτικής σημασίας αλλαγή είναι η συνειδητοποίηση ότι θέλει να γνωρίσει αυτό το πλασματάκι, πράγμα που οι θεατές γύρω της ίσως δυσκολεύονται να αντιληφθούν.

Νιώθει τα σημάδια ζωής μέσα της και αισθάνεται ευχαριστημένη. Στο ίδιο ακριβώς διάστημα τη γνωρίζει και το έμβρυο. Μοιράζετε τα ίδια γεύματα μαζί της , το αίμα του ρέει γρηγορότερα όταν πίνει τον καφέ της και νιώθει την έντασή της στο φορτωμένο της πρόγραμμα. Με κάποιο τρόπο γνωρίζει πότε είναι συγκινημένη, θυμωμένη ή κουρασμένη. Αν η κοπέλα είναι  ιδιαίτερα δραστήρια, ίσως το παιδί να περιμένει χορούς στα γόνατα και ατελείωτες βόλτες με το καρότσι. Αντίθετα αν είναι ήρεμη, μια γαλήνια αγκαλιά ίσως και να του είναι αρκετή. Σε αυτό το στάδιο μπορεί  το έμβρυο να γνωρίζει τη μητέρα του καλύτερα από ότι η ίδια τον εαυτό της.

Και έρχεται η στιγμή της γέννησης και ξεκινάει η γνωριμία ευθύς αμέσως. Ίσως να χρειαστεί ένα διάστημα κάποιων ημερών προσαρμογής για να αρχίσουν να απολαμβάνουν ουσιαστικά ο ένας την παρέα του άλλου. Το μωρό έχει ανάγκη τη δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά. Τόσο η μητέρα όσο και το βρέφος είναι έτοιμοι να δεθούν μεταξύ τους με εξαιρετικά ισχυρούς δεσμούς αγάπης και οφείλουν να δώσουν στον εαυτό τους χρόνο να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Όλη η διαδικασία της φυσικής ανάπτυξης του βρέφους λειτουργεί κανονικά εφόσον και μόνο η συναισθηματική σχέση μεταξύ τους αναπτύσσεται φυσιολογικά. Πώς επιτυγχάνεται τώρα αυτό;

Σίγουρα ένα μωρό δε γεννιέται με οδηγίες χρήσης ούτε με ένα ξυπνητήρι περασμένο στο χέρι του. Θα υπάρξουν άτομα με σκοπό να βοηθήσουν τη μητέρα να γνωρίσει το μωρό και να καταλάβει καλύτερα τις συμπεριφορές του. Όσο περισσότερο το γνωρίζει, τόσο περισσότερο θα μπορέσει να βασιστεί στη δική της κρίση. Και τα ένστικτα της μητέρας την οδηγούν στο να αρχίσει να εμπιστεύεται την κρίση της, να ενεργεί όπως αισθάνεται και την κάνουν να θέλει και να προσπαθεί να ανακαλύψει την πληρότητα της μητρότητας μέσα της.

Τα θεμέλια της υγείας του ανθρώπου μπαίνουν τις πρώτες εβδομάδες της γέννησής του. Σε αυτό το πρώιμο στάδιο η μητέρα είναι πλήρως και ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στο βρέφος και το βρέφος σε αυτήν. Αυτή η περίοδος δε διαρκεί πολύ, αλλά ο δεσμός που δημιουργείται στην αρχή είναι τόσο ισχυρός που όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Υπεύθυνος για το θαύμα αυτής της δημιουργίας είναι και ο πατέρας που σίγουρα σε αυτό το στάδιο μπορεί να αισθανθεί αποκομμένος ή παραμελειμένος. Ο ρόλος του όμως σε αυτό το αρχικό στάδιο είναι αυτός. Να στηρίξει τη μητέρα και να δεχτεί αυτήν την αφοσίωση. Να φροντίσει ώστε να είναι απαλλαγμένη από εξωτερικούς στρεσογόνους παράγοντες και να μην αφήνει να παρεμβληθεί οτιδήποτε μπορεί να αλλοιώσει αυτόν το δεσμό. Ένας όμορφος και ζεστός χώρος και μια διάθεση στήριξης απέναντί της, είναι αυτά που τον βάζουν μέσα στο παιχνίδι. Όλο αυτό το έργο βέβαια δημιουργεί μια ένταση, αλλά κατ’ αυτόν τον τρόπο θεμελιώνει την υγεία, τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική, ολόκληρης της οικογένειας.

Στη ζωή ενός παιδιού η μητέρα είναι η γλώσσα, η προστασία και η αγκαλιά, ενώ ο πατέρας είναι η κατεύθυνση και η παρόρμηση, όλα τα  «σκαρφάλωσε», «ανέβα», «κάνε πετάλι» και όλα τα, τόσο σημαντικά, «μπορείς!», ενώ ανά καιρούς αλλάζουν ρόλους κι εξελίσσονται για να υπάρχει πάντα ισορροπία. Οι πυλώνες της ύπαρξης του παιδιού είναι οι γονείς και είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να τους έχει και τους δύο. Υπάρχουν στάδια στην ανάπτυξη ενός παιδιού που ο ρόλος και η παρουσία τους απαιτεί πότε τον έναν και πότε τον άλλον περισσότερο. Το ένστικτο της μητέρας είναι να φροντίσει ο σπόρος που φέρει μέσα της να ποτιστεί και να ανθίσει. Ενώ του πατέρα να παρέχει το κατάλληλο χώμα ώστε ο σπόρος αυτός να μη χάσει τίποτα από τη δύναμη και την ομορφιά του.

Σαν γονείς  λοιπόν πρέπει να χαρείτε αυτήν την κατάσταση, όπου μια μητέρα είναι απόλυτα αφοσιωμένη στο μωρό και ένας πατέρας απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτούς. Μπορείτε να αφήσετε τους υπόλοιπους να ασχοληθούν με τον έξω κόσμο για ένα διάστημα, γιατί εσείς δημιουργείται. Και μια πετυχημένη δημιουργία θέλει τους καλλιτέχνες δοσμένους σε αυτήν απόλυτα. Και αυτό είναι κάτι που σίγουρα αξίζει τον κόπο!