Ποιο γίγαντα να διαλέξω;

Κάθε μέρα που περνάει ο κόσμος που ξέραμε εξαφανίζεται σε μικρά και μεγάλα κομμάτια. Στεκόμαστε και τον κοιτάμε όπως το δύτη που αγναντεύει τη θάλασσα πριν τη μεγάλη βουτιά. Μέχρι τη στιγμή που παίρνουμε ξαφνικά την απόφαση, να εξαφανιστούμε κουνώντας  θλιμμένα το κεφάλι.

Άκουσες για την πυραυλική επίθεση; Το μπαράζ επιθέσεων; Την καινούρια έξαρση; Στα σύνορα τι γίνεται; Ιστορίες υπερβολικά πολλές που εμφανίζονται αθόρυβα, αφήνοντας ένα θολό καπνό ενός τελετουργικού και μιας πίπας που δεν ξέρεις ποιος την καπνίζει. Κι εκεί ανάμεσά τους, παιδιά, με τη μητρική τους γλώσσα να ξεχύνεται φοβισμένα πάνω σε καινούργιες χώρες που δεν καταλαβαίνουν. Αναγκασμένα να φοιτήσουν σε σχολεία ξένα, διαφορετικά. Και που ξαφνικά θα πορευθούν με μια άλλη ομιλία, και τη δική τους θα την κρατήσουν για το σπίτι. Κι ο τρόπος σκέψης τους; Ε, αυτός θα μπερδευτεί γύρω από κουλτούρες κι έθνη, όπως συμβαίνει πάντα.

Ο μεγαλύτερος φυσικός του 20 αιώνα κάποια στιγμή ανέφερε: «Δε μετράνε όσα μπορούν να μετρηθούν, κι ούτε μπορούν να μετρηθούν όλα όσα μετράνε». Εκεί κάπου, πριν ή μετά το κόμμα, εμείς έχουμε χαθεί. Μεταμορφωνόμαστε σε μια καρδιά που δεν μπορεί να συγκινηθεί από τίποτα αγνό κι ευγενές. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κι όλα τα όμορφα θεωρούνται πλέον ως και μη μετρήσιμα.

Έχετε πιει ποτέ από αυτό το κοκτέιλ που είναι κατακόκκινο σαν αίμα κι ονομάζεται ματωμένη Μαίρη; Το όνομά του οφείλει στη Βασίλισσα της Αγγλίας Μαρία Τιδόρ, που σε πέντε χρόνιας βασιλείας πλούτισε το βιογραφικό της με λέξεις όπως «επικίνδυνη κι εγκληματική φυσιογνωμία». Πήρε μέρος σε διαμάχες και σκάνδαλα και συγκρούστηκε με την ίδια της τη χώρα. Παντρεύτηκε έναν Ισπανό Βασιλιά πολύ νεότερό της και σκότωσε όποιον διαφωνούσε με τον γάμο. Τι την ώθησε όμως να φτάσει εκεί; Ένας μανιακός πατέρας που δεν είχε ηθικούς ενδοιασμούς και που σκορπούσε τον φόβο της λαιμητόμου μέσα στην ίδια του την οικογένεια. Η καταπίεση κι ο φόβος που είχαν συσσωρευτεί στν ψυχή της απελευθερώθηκαν μετατρεπόμενα σε φονικό ένστικτο όταν πήρε τη δύναμη στα χέρια της. Κι όλο αυτό έμεινε στην ιστορία, όπως και τόσα άλλα που όταν συγκρούονται μέσα σε τρομακτικές συνθήκες, δίνουν τόπο στον όλεθρο.

Η κατάσταση θυμίζει Μεσαίωνα, με τη φτώχεια του πνεύματος διάχυτη. Το δίκτυο πάλι, σαν άλλος ρυθμιστής της τότε Εκκλησίας, στέκεται παρόν να σου ορίζει τον τρόπο δράσης .Ένας ψυχοπαθητικό παιχνίδι με ψαλίδι και βελόνα στο χέρι που κόβει και ράβει προτάσεις. Ψυχανεμίζεσαι ότι όλος αυτός ο πλούτος που έχει συσσωρευτεί στη Γηραιά Ήπειρο έχει αρχίσει να στερεύει και μια νέα ανάπτυξη πρέπει να πραγματωθεί. Αυτό το όργιο των απολαύσεων που συνέβαινε, σταδιακά αρχίζει και λιγαίνει. Κι ένας νέος κόσμος, λιγάκι πιο στερημένος θα γεννηθεί.

Μια ιστορική ρεβάνς που ψάχνει τον χώρο να εκδηλωθεί κι ένα άσβεστο μίσος πίσω από συρματοπλέγματα. Χρωστάμε λέει πολλά σ’ αυτή τη χώρα που ξύπνησε ευτυχώς νωρίς τον κόσμο και τον πλανήτη. Την ταυτίζουν με τις Θερμοπύλες που αργοπόρησε την κάθοδο των Περσών ή με την Κρήτη που καθυστέρησε τον Χίτλερ. Από την άλλη, διαπράττονται εγκλήματα και σε χρόνο μηδέν διαφοροποιούνται κι ενσωματώνονται σε μια εθνοφυλακή. Ιδεοληψίες κάποιων βαθιά ριζωμένες οπλίζουν τη βόμβα. Κάποιων που σε μικρό παρελθοντικό χρόνο δίνανε τα χέρια χαμογελώντας.

Καλείσαι να πάρεις θέση. Να δώσεις ψήφο εμπιστοσύνης στον έναν ή στον άλλον- αν τους βάλεις και τους δύο μέσα στο ίδιο καλάθι δεν έχεις προσανατολισμό. Μα με ποιον να πάω; Αν μιλήσω για τον άνθρωπο λαϊκίζω, αν μιλήσω για την πρόοδο και την εξέλιξη καπιταλίζω, αν μιλήσω… Με ποιον να πάω;

Σκέφτομαι το Γαργαντούα, το υπερφυσικό λαίμαργο μωρό που όσο μεγάλωνε, μεγάλωναν κι οι υπερβολές του. Αχόρταγο κι άσωτο άφησε τη δική του ιστορία μέσα από την πένα του Ραμπελαί. Και τι δεν έκανε, και τι δεν έμαθε! Αστρολογία, μαθηματικά, λατινικά, αραβικά μα και τόσα άλλα. Για να χορτάσει, ήθελε ν’ αρμέξουν χιλιάδες αγελάδες, για να ράψει ένα πουκάμισο χρειαζόταν πολλές χιλιάδες πήχες ύφασμα. Κάποια στιγμή ζήλεψε και τις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων και τις ξεκρέμασε για να τις κρεμάσει στον λαιμό του. Κι βρίσκομαι τώρα εδώ κι αναρωτιέμαι ποιον γίγαντα Γαργαντούα να διαλέξω; Αυτόν που σκορπίζει τον θάνατο σήμερα ή αυτόν που τον σκόρπισε χθες; Ποιον;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!