«Στάσου, μη φύγεις, σε θέλω εδώ»!

Una storia importante με έναστρους ουρανούς και φλογερούς ήλιους, με τελειώματα και ξεκινήματα, με στάσεις και επιταχύνσεις είναι το νήμα του καθενός. Ιστορίες ανήσυχες, ελπιδοφόρες, λυτρωτικές, πολλές φορές γκρινιάρικες και πεσιμιστικές. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις, μια κλεφτή ματιά και σκηνές που το συναίσθημα κρύβεται και σε μια στιγμή πλημμυρίζει τα μάτια. Φίλοι που χαιρετιούνται φωναχτά, γονείς με τα παιδιά τους, έφηβοι σε πεζοδρόμια, γέλια στα καφενεία, λόγια που έρχονται και φεύγουν, άνθρωποι που ενώνονται και χωρίζουν και όλη η αλήθεια σε μια λίστα από στιγμιότυπα. Και μέσα σε όλα τα ταξίδια. Μικρές και μεγάλες διαδρομές, αποδράσεις, αναζητήσεις τοπίων και συναντήσεις επαφών, προσδοκίες και ρίσκα συνθέτουν την γκάμα ενός ταξιδιού. Δεν ταιριάζει η ρουτίνα στον άνθρωπο, η ψυχή του σκληραίνει και το πνεύμα αδυνατεί. Μια απόφαση να φύγεις ή να μείνεις ξεστρώνει ζωές, αλλάζει τις ρότες κι εσύ γίνεσαι μάρτυρας φωτισμένων πόλεων και αρχαίων ναών. Θαύμα -και όχι μικρό- είναι το ταξίδι, το έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Η γη κουράζει το μυαλό, το γειώνει. Η μετάβαση και η προετοιμασία του είναι σαν να έχεις μπροστά σου μια χρονοπύλη και είσαι έτοιμος να βρεθείς σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο πάνω σε ένα πουπουλένιο σύννεφο που θα σε ανακουφίσει.

Στα αεροδρόμια και στους σταθμούς κλειδώνονται οι μεγάλες στιγμές. Αφήνεις βολικές η άβολες καταστάσεις, μαύρα η άσπρα τοπία, για να βρεις αυτό το κάτι παραπάνω. Ζωγραφίζεις κουκκίδες στον χάρτη, ενώνεις διαδρομές, κλείνεις κεφάλαια βαρετά και ανούσια, και σηκώνεις τη σημαία της ελπίδας. Ενημερώνεις γνωστούς, αποχαιρετάς φίλους, ανοίγεις τραπεζικούς λογαριασμούς, φρεσκάρεις χρήσιμες επαφές και κλείνεις ένα ένα ό,τι έμενε άσκοπα ανοιχτό. Και εκεί που όλα είναι έτοιμα για την τελική επιβεβαίωση της πράξης σου, που έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι μια καινούρια αρχή είναι αυτό που χρειάζεσαι, έρχεται δειλά και σαγηνευτικά ο μικρός φτερωτός Θεός και σε αγγίζει συθέμελα. Φωνάζει «στάσου, μη φύγεις, σε θέλω εδώ»!

Σκορπίζεσαι σε μια ανεμοθύελλα σκέψεων, σε βλέπουν οι μοίρες και σε λυπούνται. Σου στέλνουν μια ομπρέλα! Πανέμορφη, ανθεκτική, με ξύλο καστανιάς φτιαγμένη, και με αδιάβροχο ύφασμα που καμιά μπανέλα δε θα μπορεί να τρυπήσει. Χειροποίητη από τεχνίτη ομπρελοποιό παλιάς κοπής. Μια ευλογημένη ομπρέλα που θα παραμείνει άθικτη στη δυνατή βροχή, με περίτεχνα σχέδια που την κάνουν πολύτιμη. Μια ομπρέλα με ιστορία που δε θα σε προδώσει ποτέ.

«Στάσου», φωνάζει ξανά ο όμορφος έρωτας και τα ρίγη στο κορμί σου πέφτουν υπό το μηδέν. Και τότε την ανοίγεις  και ο ήχος φτάνει μακρινός στα αφτιά σου, είναι και η δυνατή βροχή που δε σε αφήνει να τον ακούσεις. Μια θεσπέσια κάλυψη έχεις τώρα, μια ασπίδα προστασίας, που δεν αφήνει τίποτα να σε αγγίξει. Και οι μέρες περνούν και ο χρόνος παίζει τον σκοπό του αλλά εσύ έχεις ξεχαστεί κάτω από τον στέρεο θόλο.

Και γυρνάς ξανά στην αρχή, εκεί που ήσουν έτοιμος να πετάξεις και κάποιος σου φώναξε να σταθείς. Πρόκληση ο έρωτας και μια πρόκληση θέλει τόλμη. Μέσα από αυτή τη δοκιμασία καταλαβαίνεις και μεταμορφώνεσαι. Πρόκληση και το ταξίδι, αφού ποτέ δε γυρνάς ίδιος. Τι θα επιλέξεις; Θα αφήσεις τα πάθη να σε οδηγήσουν ή δεν αφήνεις τίποτα και κανέναν να αλλάξει τις δικές σου επιθυμίες γιατί ξέρεις τι θέλεις; Ποιος είσαι;

Είναι αυτός ο έρωτας ο ένας και ο μοναδικός ή είναι ένα καπρίτσιο που ήρθε να σε αναστατώσει; Πόσες φορές δεν αγαπήθηκες και πόσες δεν απατήθηκες; Σου φτάνει αυτό η θα τολμήσεις για άλλη μια φορά να παίξεις μέχρι τέλος; Ένα παιχνίδι ζωής γραμμένο με αντιφάσεις, με μια κυκλική και ταραχώδη κίνηση. Και μέσα σ’ αυτή την τύρβη ένα ακίνητο πλάνο θα δώσει την έμφαση. Τα αισθήματα άλλοτε φουντώνουν, άλλοτε σβήνουν, σπάνια σε οδηγούν. Αυτό που σε κρατάει στην ορθή φορά είναι το συναίσθημα. Ένας παλιός έρωτας ίσως σταματούσε αναίμακτα την πορεία σου. Με τον νέο όμως θα πρέπει να επιλέξεις. Στα Σανσκριτικά υπάρχει μια λέξη γι’ αυτό, «Λίλα», που σημαίνει θεϊκό παιχνίδι. Είναι αυτό που έχουν αναφέρει οι μυστικιστές στους αιώνες: ένα παιχνίδι, μια θεϊκή ενασχόληση.

Και όλο αυτό είναι una storia importante…