«Δεν υπάρχει γυναικεία φιλία!
Οι σχέσεις των γυναικών είναι λυκοφιλίες κι ενέχουν ανταγωνισμό, ζήλεια, κουτσομπολιά και πισώπλατες μαχαιριές. Αντίθετα με την αντρική φιλία, η οποία είναι αληθινή και αυθεντική, πάντα έχει γερές βάσεις και στηρίζεται σε μπέσα, φιλότιμο, γενναιοδωρία.»
Κάτι τέτοια άκουγα προχθές να συζητάνε δυο φοιτητές στη στάση του λεωφορείου. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Και παρόλο που και οι δύο συμφωνούσανε απόλυτα μεταξύ τους, επιμένανε να ξεδιπλώνουνε μια επιχειρηματολογία γεμάτη από τέτοια κλισέ, με αποτέλεσμα όποιος ήταν παρών και άκουγε, να χαμογελάει με έκφραση συγκαταβατική στην καθόλου χαμηλόφωνη συζήτηση των δυο νέων.
Θυμήθηκα κι εγώ το φίλο μου το Σωτήρη, όταν σε μια έξοδο πετύχαμε κάπου τη Μαρίνα, που ήταν η πρώην σχέση του επί δώδεκα χρόνια κολλητού του, Μιχάλη.
Κι ενώ κατέληξαν να περάσουν μαζί τη βραδιά πράγμα πολύ λογικό γιατί και οι δύο κρυφογούσταραν ο ένας τον άλλον, την άλλη μέρα ο Σωτήρης κυρίως έδειχνε απαρηγόρητος, γεμάτος ενοχές, πως πρόδωσε τον φίλο του.
Ένιωσε ανέντιμος γιατί παρόλο που ο Μιχάλης δεν ήταν πια με τη Μαρίνα και τραβιόταν με άλλη, δεν έπρεπε να πάει μαζί της, μα και αν σώνει και καλά έπρεπε όφειλε τουλάχιστον να τον ρωτήσει. Γιατί έτσι ορίζουν οι κώδικες τιμής και ηθικής που ορίζουν και διαιωνίζουν την αντρική φιλία. Πόσο μάλλον πού η Μαρίνα ήταν και μεγάλη καψούρα του Μιχάλη.
Αν κάτι λοιπόν μου έμεινε από αυτή την ιστορία δεν είναι η έγνοια του Σωτήρη για το αν και πόσο θα πληγωνόταν ο φίλος του ή για το αν εξακολουθούσε να είναι ακόμα φίλος του.
Αλλά εκείνο το μειδίαμα ικανοποίησης και ευχαρίστησης και νίκης που υπονοήθηκε όταν πάνω στη μίρλα του, πέταξε την ατάκα «Μα και πώς να του το πω; Σίγουρα θα με ρωτήσει τι έγινε. Πώς να του πω πως αυτή που σε σένα ήταν άβγαλτη και δεν σου έπαιρνε ούτε πίπα εμένα μου έκανε τέτοια κόλπα που τέλειωσα τρεις φορές;»
Για τη συνέχεια της ιστορίας που όλο και κάπου θα την έχετε ξανακούσει ο Σωτήρης δεν είπε στον Μιχάλη τίποτα.
Μα ακόμα και αν του το έλεγε ο Μιχάλης θα τον συγχωρούσε, γιατί ο Σωτήρης θα δικαιολογούνταν πως είχε πιει και πως αυτή του κουνήθηκε και διάφορα άλλα σεξιστικά. Αλλά το θέμα του Μιχάλη μετά για να σώσει την περηφάνεια του θα είναι να ξεφτιλίσει την Μαρίνα, ακόμα κι αν ο ίδιος τραβιέται με άλλη, ώστε να την ρίξει στο κρεβάτι του ξανά. Μόνο αν την έριχνε στο κρεβάτι του ξανά, θα ήταν αυτός ο δυνατός!
Αυτό είναι όλο. Συνέβαινε ανέκαθεν στη φύση, σε όλα τα είδη , το αρσενικό στοιχείο να ταυτίζεται με έννοιες όπως δύναμη, εξουσία, την κυριαρχία. Μάχες δίνονταν για το ποιος θα επιβληθεί και θα επικρατήσει.
Αφού λοιπόν αυτό είναι ενστικτώδης τάση της αντρικής φύσης, γιατί εμμένει ο αστικός μύθος να το αγνοεί και να εξαίρει την ευγενή άμιλλα στις φιλίες μεταξύ αντρών ενώ σε αυτές μεταξύ γυναικών να επικρατούν φιλολογίες παρασκηνίων και πονηριάς;
Ακόμα και η κατινιά ως έννοια είναι γένους θηλυκού!
Αλήθεια έχετε ακούσει ποτέ άντρες να κουτσομπολεύουν; Το τι μπορεί να λέγεται για τον ωραίο της παρέας πίσω από την πλάτη του;
Η πιο συνηθισμένη κακία για έναν ιδιαίτερα εμφανίσιμο άντρα, που ακούγεται αυτή την εποχή, είναι πως η καλή φυσική του κατάσταση οφείλεται σε χρήση αναβολικών. Και αφού όταν αναπαράγουμε μια φήμη επικαλούμαστε τις πηγές μας για να μας πιστέψουν, πως γίνεται σχεδόν πάντα να ακούγεται το όνομα κάποιου μέλους της παρέας του θύματος ως πληροφοριοδότη;
Με όλα αυτά δεν προκαλεί καμία εντύπωση πλέον το νέο σημείο των καιρών, να αναπτύσσονται δηλαδή συχνά δυνατές φιλίες μεταξύ στρέιτ και γκέι αντρών, ή ακόμα και φιλίες μεταξύ αντρών και γυναικών (με πλήρη απουσία του ερωτικού στοιχείου), προς αποφυγήν κάθε ανταγωνισμού, ζήλειας και λοιπών μικροπρεπών συμπεριφορών.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Μάξιμος
