Όχι, δεν είναι 41 Αυγούστου

Όμορφο, τέλειο, ανεπανάληπτο καλοκαιράκι. Not. Υπάρχουν κι οι άνθρωποι που, να μωρέ, όσο να πεις, απλά δεν την παλεύουν το καλοκαίρι. Ναι, είναι τέλειο να αράζεις με τους φίλους, να τσαλαβουτάς στη θάλασσα και να πεθαίνεις στα τσίπουρα πλάι στο κύμα, αλλά υπάρχουν και κάποια πράγματα που το κάνουν ανυπόφορο.

Καταρχάς, είναι τουλάχιστον ανώμαλο να ξεστομίζεται η φράση «Εμένα μου αρέσει η ζεστούλα». Πίσσα και πούπουλα. Σου αρέσει τι; Να ξυπνάς μούσκεμα στον ιδρώτα να κάνεις μπάνιο και στη διαδρομή για τη δουλειά σου να κάνεις άλλο ένα μπάνιο στον καυτό σου ιδρώτα; Να φτάνεις στη δουλειά και να είσαι λες και μόλις γύρισες από δίωρο τρέξιμο; Ή που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου και στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι λες κι άνοιξαν οι πύλες της κόλασης με τη θερμοκρασία που επικρατεί έξω. Αν υπάρχουν πράγματα τα οποία σε εκνευρίζουν υπό κανονικές συνθήκες με τη βοήθεια της ζέστης μπορούν απλά να σε εξοργίζουν.

Το θέμα «μπάνια του λαού» είναι άλλο ένα φλέγον ζήτημα διότι ξεκινάς για την παραλία και καθώς φτάνεις πρέπει να βρεις τετραγωνικά που χωράνε το μέσο άνθρωπο σε ξαπλωμένη θέση. Αν καταφέρεις να βρεις χώρο αντιλαμβάνεσαι αμέσως πως πλαισιώνεσαι από ένα πλήθος κόσμου που μοναδικός σκοπός του είναι όχι το μπάνιο στη θάλασσα, αλλά η φωτογράφιση -κάπως έτσι νιώθεις playmate απ’ τα φλας που λάμπουν γύρω σου με ταχύτητα φωτός.

Άσε που δεν ξέρεις πού θα μοστράρει η φάτσα σου στα επόμενα δέκα λεπτά -αν είσαι τυχερός, γιατί αν είσαι άτυχος θα μοστράρει το δεξί σου κωλομέρι, με τόσες φωτογραφίες τριγύρω όλο και κάποιος ταλαίπωρος θα σε έχει για background. Κι εκεί που έχεις ηρεμήσει λιγάκι, τσουπ σφήκες και μέλισσες κυνηγάνε τα πάντα, εσένα, την μπίρα, τα φρούτα. Άσε που αν σε τσιμπήσει και δεν ξέρεις αν είσαι ή όχι αλλεργικός, ζεις ένα άγχος για το τι θα συμβεί. Πλησιάζεις το μπαρ όπου πρέπει να αντέξεις τον κόσμο που περιμένει να παραγγείλει δύο νερά και 3 φρέντο καπουτσίνο ενώ η διπλανή παρέα παίζει μπουγέλο με μπιράκια.

Το καλοκαίρι έρχεται κάθε χρόνο και μαζί με αυτό έρχονται τα μπάνια, τα κοκτειλάκια, οι διακοπές. Γιατί κάθε χρόνο πρέπει να κάνουμε λες και μας τα έχουν στερήσει για χρόνια; Φεύγεις απ’ την παραλία, ναι, αλλά δε φεύγεις μόνος! Θα έχεις κάτι μαζί σου που θα σε ακολουθεί παντού. Η υπέροχη άμμος κι όταν λέμε παντού, εννοούμε παντού, επάνω σου, στην τσάντα σου, στο αυτοκίνητο, στο πάτωμα του σπιτιού σου. Παντού!

Καθώς έχεις φτάσει πλέον σπίτι, συνειδητοποιείς πως είχες ξεχαστεί λίγο παραπάνω στον ήλιο κι έτσι έχεις οικονομήσει ένα ελαφρύ εγκαυματάκι και πλακώνεσαι στις κρέμες μήπως και καταφέρεις να αποφύγεις την όψη «Άγγλος τουρίστας αρχές Ιουνίου σε Ελληνικό νησί» αύριο στη δουλειά.

Αφού έχει κυλίσει κάπως έτσι η ημέρα σου κι έχεις καταπιεί μια καρτέλα ηρεμιστικά για να συνέλθεις, η όμορφη νύχτα φτάνει κι εσύ ανυπομονείς για μια ανάσα δροσιάς. Εκείνη ακριβώς την στιγμή πλακώνουν οι φτερωτοί σου φίλοι, που ζουζουνίζουν ανεξέλεγκτα και σου κάνουν σουρωτήρι το κορμί από πάνω μέχρι κάτω. Καταραμένα κουνούπια, μπορούν να σε στείλουν στο ψυχιατρείο με μεγάλη ευκολία.

Ε ναι, καλά κατάλαβες. Καλό το καλοκαιράκι σας, αλλά γουστάρουμε περισσότερο τον χειμώνα. Τον ζεστό καφέ, τα κρασάκια δίπλα στο τζάκι με την παρέα μας και τον ήχο της βροχής, που μας νανουρίζει μελωδικά τα κρύα πρωινά!