Τι καλύτερο από ένα καλό σεξ; Υπάρχουν, όμως, ορισμένοι παρτενέρ που μπορεί να κάνουν το σεξ ό,τι πιο βαρετό έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου και να μην ξέρεις από πού να φύγεις. Η αλήθεια είναι πως αν δεν το έχεις ζήσει δεν μπορείς να καταλάβεις. Όσοι πάλι έχουν γευτεί τούτη την τραγική εμπειρία ξέρουν πολύ καλά γιατί μιλάμε.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν σου τύχει μια τέτοια κατάσταση πρέπει να παίξεις θέατρο ντεμέκ όλα καλά μέχρι να λάβει τέλος το σκηνικό και μετά να εξαφανιστείς. Κι άντε οι γυναίκες, κακά τα ψέματα, σε αυτόν τον τομέα έχουν ένα έμφυτο ταλέντο υποκριτικής. Οι άνδρες απ’ την άλλη δυσκολεύονται λίγο περισσότερο εκτός κι αν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Αναφερόμαστε φυσικά σε κάποια «ξεπέτα» κι όχι σε κάτι που λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο μιας σχέσης, όπου μπορεί να συζητηθεί και να επιλυθεί.
Μετά το μπίρι-μπίρι και το ψήσιμο έρχεται η στιγμή του κρεβατιού. Αρχίζουν, λοιπόν, τα προκαταρκτικά και το ντιριντάχτα και τσουπ η κοπελίτσα σε δαγκώνει, «με πιράνχας έμπλεξα», η πρώτη σκέψη και συνεχίζει να σε σαλιώνει, λες και γλείφει πεντάχρονο παγωτό πύραυλο. Χριστέ μου, ας της πει κάποιος πως είναι τουλάχιστον αηδιαστικό αυτό που κάνει.
Οι γυναίκες με τις γνωστές τους ανασφάλειες, απ’ την αρχή σκέφτονται το σώμα τους κι όλες τις πιθανές στάσεις που πρέπει να πάρουν για να κρύβονται οι ατέλειές τους. Και κάπου εκεί ο γοητευτικός τυπάκος κάνει πανηγυρική είσοδο. Τι, αυτό ήταν; Είναι μέσα; Πλάκα κάνεις, φίλε μου, πω και δε μάζεψα και τα ρούχα απ’ το μπαλκόνι. Και δώσε το παλικάρι σφυροκοπάει αδιάκοπα ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει και τόσο η κοπελιά λιώνει από βαρεμάρα. Γύρνα με, ρε φίλε απ’ την άλλη να μη βλέπεις στη φάτσα μου τη βαρεμάρα, αλλά πού;
Αυτός νομίζει πως σε λίγο πατάει στο φεγγάρι. Ε, ρε, κούνια που σε κούναγε, κακομοίρη. Έχω αρχίσει και πεινάω. Λες να έχει τίποτα αξιόλογο να φάμε μετά; Βασικά, όπα, κάτσε, σιγά μη φάω και μαζί του μετά. Το φαγητό το έβαλα στο ψυγείο ή το ξέχασα, αλήθεια;
Ο άλλος περιμένει με ανυπομονησία να φτάσει το θέμα «απ’ τον αφαλό πιο κάτω», η μαντάμ επιμένει να τριγυρνάει σε εκείνη την περιοχή. Ναι, τέλος πάντων, αγάπη μου, ωραία η κοιλιά μου, αλλά κατέβα πιο χαμηλά. Τι το ενδιαφέρον μπορεί να βρίσκεις στον αφαλό; Σταμάτησε! Μήπως να κοιμηθώ; Δε νομίζω να χάσω και τίποτα το αξιόλογο. Λες να βαρέθηκε; Μακάρι. Εκεί είναι η πόρτα. Πάνε, κοπέλα μου, δεν παρεξηγώ εγώ. Τι; Όντως; Περιμένει να ανταποδώσω;
Την κοπελιά την έχουμε αφήσει να περιμένει την κορύφωση μπας και, αλλά δεν. Μα συνεχίζει ακόμα; Αν του πω να κάνει πιο γρήγορα γιατί βιάζομαι, θα προσβληθεί; Είμαστε δέκα λεπτά στην ίδια στάση. Δε βαρέθηκε, γαμώτο; Πω. Και κάπως έτσι μας βγαίνει μάπα το καρπούζι. Άραγε μπορώ να προσποιηθώ ότι αυτό δε συνέβη ποτέ;
Ώσπου έρχεται το πολυπόθητο τέλος και πυροτεχνήματα σκίζουν τους ουρανούς. Τώρα αυτό να το πω στους φίλους μου να γελάσουμε; Να αρχίσω να κλαίω; Βρε μήπως να το γυρίσω; Πού ξέρεις, μπορεί να έχω καλύτερη τύχη με το ίδιο φύλο. Τώρα αυτό μετράει; Μπα, μία φορά έγινε. Τι έγινε, δηλαδή; Ούτε καν. Μπα, όχι, δε μετράει ξεκάθαρα.
Καλύτερα να μην ξανακάνω σεξ για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τι περιμένω να τελειώσω; Εδώ δεν μπορώ ούτε να μπω, προφανώς και συμβαίνει σε όσους πηγαίνουν μαζί σου. Τι μαλάκας ήμουν και δεν έκατσα με τους άλλους, έπρεπε να την είχα πέσει στη φίλη της. Οι άλλοι πήγαν για σουβλάκια ή το ρίξανε στις πίτσες μετά το πιόμα;
Μετά, λοιπόν, την τραγική εμπειρία και των δύο έρχεται η ώρα του αποχωρισμού, η οποία μοιάζει, αν όχι όαση στην έρημο, τουλάχιστον δώρο θεού.
Αμάν, θα με φιλήσει και για καληνύχτα. Πολύ ρομαντικός, έλα φίλε, αλήθεια έχω αρχίσει να ξερνάω πεταλούδες. Θα παρεξηγηθεί πολύ αν γυρίσω το κεφάλι και φύγω; Όχι ότι με νοιάζει! Λες και θα τον ξαναδώ, μακάρι να μην τον πετύχω ούτε τυχαία. Θέλει και να ξαναβρεθούμε. Ότι τι; Του άρεσε, δηλαδή; Ούτε καν, πάω να πιω ένα ποτό να ξεχάσω το ξενέρωμα που έφαγα.
Μα γιατί δε φεύγει; Αφού υποτίθεται την άφησα ανικανοποίητη. Όχι, ρε μαλάκα, αυτή θέλει κι αγκαλίτσες. Καλά, θα μας κάψεις όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Κάτσε να πάρω τον άλλον να με πάρει τηλέφωνο μπας και σωθώ. Μάγκα, έχω αρχίσει σοβαρά να σκέφτομαι να φύγω από το ίδιο μου το σπίτι. Εκεί με κατάντησε.
Και κάπως έτσι εύχονται να μην είχαν επιλέξει αυτούς τους παρτενέρ και χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο αμφότεροι. Χο χο χο!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη