Θέλω ξανά τα πρώτα καρδιοχτύπια

Ο έρωτας είναι έκσταση και μαρτύριο, ελευθερία και σκλαβιά μαζί. Είναι ένα συναίσθημα που αν έλειπε οι ποιητές και στιχουργοί αυτού του κόσμου θα έμεναν προφανώς άνεργοι. Ο έρωτας κινεί τον κόσμο μας. Ο Φρόιντ υποστήριζε ότι ο έρωτας γεννιέται μέσα από την ανάγκη να ικανοποιήσουμε την ερωτική μας ανάγκη.

Άλλοι είπαν ότι ο έρωτας είναι κάτι που ξυπνά και γεννιέται γρήγορα. Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται πριν ακόμα γνωρίσουν τον άλλο, ή ζουν έναν έρωτα που γεννιέται, ζει και αναπτύσσεται στο μυαλό τους, ακόμα και χωρίς ανταπόκριση. Ο έρωτας συνήθως χτυπά την πόρτα μας χωρίς να μας ζητήσει την άδεια. Και όχι, δεν έχει να κάνει μόνο με την ερωτική επιθυμία. Είναι κάτι πέρα και πάνω από αυτή.

Φτερουγίσματα στο στήθος, τρελά καρδιοχτύπια, βέλη που τρυπάνε κατάκαρδα. Όλα αυτά τα θέλω έτσι ακριβώς ρε γαμώτο. Να πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει, να μην ξέρω τον λόγο αλλά να μη με ενδιαφέρει κιόλας, ρε παιδί μου, να έχω αυτή την ανεξήγητη χαρά, ναι ναι αυτή που σε βλέπουν και νομίζουν ότι είσαι βλαμμένος. Να λάμψω, να αναζωογονηθώ, να μην είναι μόνο ορατό στην ψυχή μου αλλά και στο πρόσωπό μου το ίδιο.

Στο μυαλό μου να κυριαρχεί ένα και μόνο πρόσωπο. Να φέρνω συνέχεια στο μυαλό μου την εικόνα του, τι μου είπε, πώς με κοίταξε, το χαμόγελό του. Να ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά. Να με κάνει να τρελαθώ αυτή η ρουφιάνα η ντοπαμίνη. Να νιώσω αυτή την υπέροχη προσμονή των πρώτων ραντεβού, ξέρεις εκείνα που αρχίζεις να ετοιμάζεσαι ώρες ατέλειωτες πριν την ώρα του ραντεβού για να μην αφήσεις τίποτα στην τύχη, τα πρώτα φιλιά, εκείνα που σου κόβουν την αναπνοή, εκείνα που θέλεις να παγώσεις τον χρόνο και να μην τελειώσουν ποτέ και για κανένα λόγο.

Να ανυπομονώ να έρθει η ώρα να τον δω. Να σκάει μύτη στο μπαράκι που συχνάζουμε και ξαφνικά να είναι γεμάτο για εμένα ακόμη και αν μέσα έχει πέντε άτομα με το ζόρι. Να χτυπάει το κινητό και να μου φτιάχνει τη διάθεση έτσι απλά, να μη με παίρνουν μόνο τράπεζες ρε παιδί, έτσι για την αλλαγή, χαρούμενα, ερωτευμένα παθιασμένα μηνύματα.

Η καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα, να νιώθω το αίμα να κυλάει πιο δυνατά στις φλέβες μου χωρίς να ψάχνομαι αν μου έρχεται εγκεφαλικό επεισόδιο και να αρκεί απλώς να με κοιτάξει ή να περάσει από δίπλα μου για να γεμίσω ενέργεια. Μεγαλώνοντας έχω όλο και πιο έντονα την επιθυμία να βρω αυτόν τον ένα. Αυτόν που θα με ερωτευτεί και θα τον ερωτευτώ τρελά. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να το ζήσουμε έστω και μια φορά με όλο μας το είναι. Μου αξίζει ρε γαμώτο.

Ξέρω ότι δεν πρέπει να τον σκέφτομαι για να έρθει ,αλλά κάθε μέρα περιμένω αυτό το απρόσμενο ,αυτήν την ακαταμάχητη αμοιβαία έλξη που θα νιώσω στο πιο άκυρο σημείο, με το πιο άκυρο πρόσωπο την πιο άκυρη στιγμή. Κάθε μέρα ,φαντασιώνομαι τον πρώτο καιρό με αυτόν τον μοιραίο έρωτα ,το χρώμα που θα δώσει στην καθημερινότητα μου και πόσο πολύ δεν θα δίνω δεκάρα για αυτά που δεν συμβαίνουν γύρω μου. Έτσι δεν είναι ο έρωτας της ζωής σου; Έντονος και απόλυτος; Όχι συμβατικός και με δεύτερες σκέψεις. Ανέγγιχτος στον χρόνο και ανθεκτικός στο φάντασμα της ρουτίνας.

Να με κρατάει στην αγκαλιά του μέχρι να ξημερώσει. Να με κοιτάζει στα μάτια και να τρελαίνομαι με τον τόνο της φωνής του. Κοιτάζοντάς τον να νιώθω πως είναι αληθινό, πως δεν θα διαλυθεί σαν κάστρο στην άμμο με τον πρώτο παφλασμό των κυμάτων, όπως τόσα και τόσα διαλύθηκαν χρόνια τώρα. Να μην φοβάμαι τίποτα και κανέναν με αυτόν πλάι μου.

Να βρω κάποιον που ξέρει να δίνει αγάπη. Να βρω αυτόν που θα με θαυμάζει. Που θα με κοιτάει στα μάτια και βλέπει τον κόσμο όλο. Που η αγκαλιά του είναι παράδεισος στις δύσκολες στιγμές. Που θα χάνεται στο πάθος των στιγμών μας και θα αναζητά τρόπους για να είναι κοντά μου. Που θα πονάει αν δεν είμαι καλά και θα βρίσκει πάντα τρόπους να με κάνει ευτυχισμένη.

Να βρω έναν άνθρωπο που δεν έχει καρδιά από πέτρα. Που θα  έχει αισθήματα για τους ανθρώπους και δεν θα διστάζει να τα δείξει. Που θα με αναφέρει το κάθε λεπτό και νιώθει περήφανος που με έχει. Ο έρωτας είναι παραμύθι. Θέλει φαντασία και μυστήριο μαζί. Ζητάει δυνατούς παίκτες και δεν μπαίνει σε καλούπια.