10 φράσεις που κάνουν τα νεύρα μας κουρέλια

«Φούντωσα, φούντωσα!» Θα μπορούσε να ‘ναι ατάκα απ’ τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά μάλλον αποτελεί πραγματικότητα κι ατυχή καθημερινότητα. Πρόκειται για εκείνα τα μαγικά κουμπάκια που σαν μας τα πατήσουν, ξαφνικά το σύστημα χτυπάει κόκκινο, τα μάτια γουρλώνουν, νιώθουμε την πίεση να ανεβαίνει επικίνδυνα, μαζί με άλλα υπέροχα συμπτώματα θυμού κι έντονου εκνευρισμού. Πώς είπατε; Όλα είναι στο μυαλό; Σύμφωνοι, όλα βρίσκονται εκεί καταχωρημένα, καλό είναι, όμως, να μην τα τσιγκλάμε και πολύ!

Το άρθρο αυτό δε φτιάχτηκε για να χαϊδέψει αφτιά. Ιδού, λοιπόν, το top 10 του εκνευρισμού! Κρατηθείτε γερά, ξεκινάμε. Κι όπως κάθε top 10 που σέβεται τον εαυτό του, θα αρχίσει ανάποδα, για να υπάρχει και λίγη αγωνία.

10. «Τι εννοείς, δηλαδή;»

Η φράση που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Έχεις ξοδέψει σάλιο, φαιά ουσία, επιχειρήματα, ιδέες κι όσα ακόμη μπορεί να κατεβάσει ανθρώπινος νους για να πεις κάτι. Κι εκεί που πιστεύεις πως έδωσες το στίγμα σου ξεκάθαρα, έρχεται η παραπάνω ερώτηση (και μάλιστα απανωτές φορές) για να σου σπάσει τα νεύρα. Αποτελεί ερώτηση-παγίδα, μιας κι ο συνομιλητής συνήθως επιδιώκει να κερδίσει χρόνο μέσα στη συζήτηση για να σκεφτεί τι θα πει, ξέροντας πως, πιθανότατα, θα σε εκνευρίσει. Φυσικά, θα το πετύχει.

9. «Δε θέλει άγχος, μην το σκέφτεσαι.»

Αν δεν είχες άγχος, θα σκεφτόσουν αυτό που σε καλούν να ξεχάσεις; Αν δεν το σκεφτόσουν, θα το ανέφερες; Κι αν πάλι δε σε απασχολούσε κάτι, θα το έλεγες έτσι για να περάσει η ώρα; Προφανώς κι έχεις άγχος τη δεδομένη χρονική στιγμή που ειπώθηκε το παραπάνω· το να σου ζητήσουν να προσπεράσεις την αιτία του μπορεί να χαρακτηριστεί καθαρή ανοησία. Είναι σαν να πεινάς και να σου λένε «Έλα, ρε συ, δεν πεινάς!». Μωρέ, τι μας λες;

8. «Άκουσε να δεις…»

Καταρχάς, γιατί να σε ακούσω για να δω; Ο παραλογισμός των αισθήσεων σε όλο του το μεγαλείο. Φράση που ηχεί σαν σειρήνα: όταν ειπωθεί, προμηνύει καταστροφή. Συνοδεύεται πάντα από ύφος ανωτερότητας κι αλαζονείας. Συνήθως στο τέλος καταλήγουμε να μην ακούμε και να μη βλέπουμε τίποτα, όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί ο συνομιλητής έχει αποτύχει παντελώς να μας εξηγήσει τη θέση του.

7. «Σαν να πάχυνες λιγάκι!»

Ελάχιστοι δεν έχουμε ακούσει αυτή τη δήλωση φωτιά! Ακόμη κι αν πάχυνες, σίγουρα δε χρειάζεσαι υπενθύμιση γι’ αυτό. Είναι προσβλητική κι απόλυτα κακόβουλη φράση, ίδιον των χοντροφοβικών. Ξεκινά με ένα « σαν», καθώς το άτομο που στην εκσφενδόνισε δε θέλει να ακουστεί κι απόλυτα σίγουρο, προσπαθώντας να δείξει μια συγκαταβατικότητα. Κουμάντο, όμως, στα σώματά μας κάνουμε εμείς!

6. «Το ήξερα πως θα γίνει έτσι.»

Εδώ αρχίζει η ζώνη του λυκόφωτος. Αρχικά την ακούμε διά στόματος γονέων κι έπειτα φίλων, γνωστών, εραστών. Κι αν τελικά όλοι τους το ήξεραν, αν είχαν μαντικές ικανότητες, είναι να απορείς πώς δεν έπιασαν και το τζόκερ. Κι αν σου το είπαν κι εν τέλει την πάτησες, η χρησιμότητα του να στο θυμίζουν διαρκώς μας διαφεύγει. Σε αυτές τις περιπτώσεις συστήνουμε αυτοσυγκράτηση σε μεγάλες δόσεις.

5. « …αλλά…»

Λέξη μπαλαντέρ σε κάθε κουβέντα. Κολλάει παντού, ταιριάζει με όλα, κάτι σαν το κέτσαπ. Ένα «αλλά» θα μας κυνηγάει πάντοτε σε αυτή τη ζωή. Είναι απολύτως βέβαιο πως μετά από κάθε «αλλά» ακολουθεί αυτό που ο άλλος πιστεύει, αναιρώντας ό,τι έχει ειπωθεί πριν. Είναι συνήθως άποψη παντελώς αντίθετη με τη δική μας, το ένα θα φέρει το άλλο και κάπως έτσι ο εκνευρισμός θα κατοικοεδρεύσει στα κεφάλια μας.

4. «Δεν ξέρω, ό,τι πεις εσύ.»

Η παραπάνω φράση συμπυκνώνει τη μαεστρία του πώς να αποποιηθείς ευθύνες για αποφάσεις που σαφέστατα δε θέλεις να πάρεις. Όταν τη χρησιμοποιείς, σε ανακουφίζει. Όταν όμως στη λένε, και μάλιστα επανειλημμένα, τα παίρνεις τόσο που τελικά δεν έχεις όρεξη να αποφασίσεις  για οτιδήποτε.

3. «Υγεία πάνω από όλα!»

Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε εκφορά που θα έπρεπε να περικλείει ευχή με τις αγνότερες των προθέσεων κάθε φορά που φεύγει απ’ τα χείλη. Τελευταία όμως τείνει να αποτελεί περισσότερο φράση κλισέ, παρά πραγματική διαπίστωση. Κι ενώ θα την ακούσεις με ύφος ταπεινό, την ίδια στιγμή ο συνομιλητής θα απασχολείται με κάτι ανούσιο, θεωρώντας πως όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω του.

2. «Μεταξύ μας, έτσι; Μη βγει παραέξω!»

Μια αντιθετική εκμυστήρευση, καθώς με το που ειπωθεί αυτοαναιρείται! Το άτομο που επέλεξε να σε φέρει σε δύσκολη θέση λέγοντάς σου το, μόνο ντουντούκα δεν κράτησε όταν φρόντισε να βγάλει παραέξω τα δικά σου (ή και πολλών άλλων) μυστικά. Μεταξύ μας, λοιπόν, καλά κάνεις κι εκνευρίζεσαι. Μη νιώθεις τύψεις.

1. «Δώσε μου μισό λεπτάκι!»

Το Όσκαρ πηγαίνει στην απόλυτη, απίστευτη, ευφάνταστη και μοναδικά εκνευριστική παραπάνω φράση. Αυτή που στο άκουσμά της αρχίζεις και κοκκινίζεις, με την πίεση να σπάει πιεσόμετρα, αφού άμεσα διαπιστώνεις πως ποτέ δε μιλάμε μόνο για μισό λεπτάκι. Μάλλον για αιωνιότητα χωρισμένη σε τέλεια μισά λεπτάκια αφάνταστης υπομονής!

Η ταύτιση με κάποιο, ή και με όλα από τα παραπάνω, είναι αναπόφευκτη.  Αλλά τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή -ή κι όχι. Βλέπετε, οι φράσεις κι οι λέξεις γεννούν πάντα ευθέως ανάλογες πράξεις και προθέσεις. Στις αντιδράσεις μας κρίνονται όλα.

Ανάσες, αυτοσχεδιασμός και πάμε παρακάτω.