Οι Κυριακές που για πάντα θα μυρίζουν λιγάκι από σπιτικό. Τα οικογενειακά τραπέζια που μοιάζουν με ταινία μικρού μήκους, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τα μαμαδίστικα γεύματα που θα μπορούσαν να ταΐσουν έναν ολόκληρο λόχο με την ποσότητά τους χωρίς καμία υπερβολή. Πιάτα που είναι ικανά να γοητεύσουν τον ουρανίσκο και του πιο απαιτητικού σεφ, γιατί σαν το φαγητό της μαμάς δεν υπάρχει. «ένα τσικ πιπέρι και το αφήνεις να ψηθεί μέχρι να γίνει» οι συμβουλές της αν τη ρωτήσεις συνταγή.
Και μπορεί το μαμαδίστικο φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι να είναι μια από τις πιο αγαπημένες αναμνήσεις που έχουμε αλλά έχει και πρωτόκολλα και κανόνες συμπεριφοράς. Τι το πέρασες δηλαδή; Έχεις την εντύπωση πως αυτά είναι προνόμια μόνο των γαλαζοαίματων; Τότε δεν έχεις ιδέα τι πάει να πει κυρα Λένα, κυρα Καίτη, Βούλα, Αλέκα, Μάρω, Σοφία, Παναγιώτα, Βαγγελιώ και βάλε. Κάθε μαμά θέτει τους κανόνες της:
1. Αργείς να φας; Θα δώσεις εξηγήσεις.
Κάθεσαι αναπαυτικά κι αρχίζεις να περιεργάζεσαι το πιάτο σου. Τσιμπολογάς και παράλληλα μιλάς με τους υπόλοιπους γύρω σου απολαμβάνοντας το φαγητό και τη στιγμή. Κάνεις να τσιμπήσεις λίγη σαλάτα που είναι πιο δίπλα και το βλέμμα σου πέφτει πάνω στο δικό της. Μια μονομαχία βλεμμάτων σαν εκείνες της άγριας Δύσης. Ποιος θα κάνει πίσω χαμηλώνοντας το βλέμμα του; Εκείνη σου κάνει νόημα σαν να ρωτάει «όλα καλά;» κι εσύ καταλαβαίνεις πως ήρθε η ώρα ν’ απολογηθεί το πιρούνι σου για την αργοπορία. Ακόμη κι αν τελειώσεις το πιάτο σου και νομίζεις πως τη γλίτωσες, έχεις αυταπάτες. Γιατί το ερώτημα «σου άρεσε;» θ’ ακουστεί καμιά εκατοσταριά φορές. Και θα το ακολουθήσουν κι άλλα όπως «έλα πες, ήταν καλό το φαγητό;» Φυσικά δε θα λείψουν και τα αυθαίρετα συμπεράσματα του τύπου «τελικά δε σου άρεσε» ή το θεϊκό «άλλη φορά θα ήταν καλό να μου λες τι θέλεις να φτιάξω να τελειώνουμε».
2. Η μπουκιά σου είναι η δύναμή σου, όσο χρονών κι αν γίνεις
Για τη μαμά που σέβεται τον εαυτό της και τον κόπο που έβαλε στο να φτιάξει το μαμαδίστικο φαγητό, ο μέγας κανόνας είναι να τρώμε πάντα την μπουκιά που έχει απομείνει (καλησπέρα διατροφικές διαταραχές, περάστε). Κι αν δεν είναι μία κι έχεις αφήσει παραπάνω, θα φας κι εκείνη. Κι αν μπορούσε θα σε έβαζε να φας και των υπολοίπων τις τελευταίες μπουκιές. «Έλα φάε κι αυτό, είναι η δύναμή μας, δεν το αφήνουμε». Κι εσύ αναρωτιέσαι για την ηλικία σου νομίζoντας πως μπήκες σε χρονοκάψουλα. Έγινες και πάλι μικρό παιδάκι και πιάνεις τον εαυτό σου να μαζεύει με μια μπουκιά ψωμί ό,τι απέμεινε στο πιάτο. Δε βαριέσαι, τις πήρες που τις πήρες τις θερμίδες από ένα λουκούλλειο γεύμα σαν αυτό της μαμάς, μάζεψε τώρα και τη δύναμή σου γιατί δεν πρόκειται να τα βγάλεις πέρα.
3. Αν έχεις δοκιμάσει μια παραλλαγή πιάτου της θα κάνεις ανάλυση
Μην τυχόν και σου ξεφύγει πως έφαγες κι αλλού κάποιο από τα δικά της πιάτα. Και μάλιστα, πιάτο από εκείνα τα πολύ δικά της, που καυχιέται γι’ αυτό λες κι εκείνη εφηύρε τη συνταγή. Θα σε κοιτάξει με βλέμμα απορίας. Στην αρχή θα σκάσει ένα χαμόγελο συγκαταβατικότητας. Μετά θα αρχίσουν οι ερωτήσεις να σκάνε απανωτά. Με σένα να προσπαθείς να καταπιείς το φαγητό σου και ταυτόχρονα να περιγράφεις το πιάτο που έφαγες, θα εγκαταλείψεις σε κάποια φάση την προσπάθεια. Θα πάρεις μια βαθιά ανάσα και θ’ αρχίσεις την υπέρ ανάλυση παύλα παρουσίαση, θαρρείς και μιλάς για κάποιο μεγάλο πρότζεκτ μπροστά σε κοινό. Πόσα μπαχαρικά είχε εκείνο που έφαγες, τι στήσιμο είχε το πιάτο κι αν είχε διαφορετικά υλικά. Επίσης ποιος το έφτιαξε και φυσικά αν σου άρεσε. Στην τελευταία ερώτηση να δοθεί προσοχή παρακαλώ, καθώς δεν πρέπει να χαλαρώσεις καθόλου. Καραδοκεί και σε περιμένει στη γωνία.
4. Το μαμαδίστικό φαγητό πάει ντελίβερι σε τάπερ
Τελειώσατε το οικογενειακό τραπέζι και θα τη γλιτώσεις χωρίς ταπεράκι; Μα πόσο αφελής παίζει να είσαι; Φεύγοντας σε περιμένει τουλάχιστον μια μερίδα από αυτά που φάγατε. Κάτι για να έχεις. Κάτι για το δρόμο. Και μη διανοηθείς σε κάποια άλλη φάση να παραγγείλεις φαγητό από αλλού ενώ έχεις ακόμη στο ψυγείο ταπεράκι με το φαγητό της μαμάς. Για να δω τι θ’ απαντήσεις σ’ αυτό, αν τυχόν παραγγείλεις και το δικό της μείνει στα αζήτητα. Κι αν βρεις δικαιολογία, θα σκάσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επιχειρήματα όπως η ακρίβεια και τα φαγητά που πετάμε αλλά κι οι αηδίες που τρως απ’ έξω που ποιος ξέρει τι λάδια βάζουν. Και τότε να σε δω και πάλι τι θα βρεις να απαντήσεις.
Δεν είναι απλώς ένα φαγητό. Είναι το φαγητό που έφτιαξε εκείνη. Κι έβαλε μέσα όλη της την τέχνη. Κάθε μαγειρική της κίνηση έχει σοφία αλλά κυρίως φροντίδα. Αγάπη για όλα τα υλικά. Νοιάξιμο για τα πρόσωπα που θα το γευτούν. Κι αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την υπερβολή σε οτιδήποτε ακούσεις -που θ’ ακούσεις- τότε έχουμε μια άκρως πετυχημένη συνταγή για το τέλειο γεύμα με μαμαδίστικο φαγητό. Το φαγητό της καρδιάς μας.
Αφιερωμένο σε κάθε μαμαδίστικη μπηχτή που μαγειρεύεται “με το μάτι” και σερβίρεται “με το γάντι”.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
