Μια αναμφίβολα φοβερή ικανότητα που μπορεί να έχει κάποιος είναι το να συμμετέχει σε μια συζήτηση χωρίς άγχος και φόβο για το τι θα πει και πώς θα τα εκφράσει. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η παραπάνω ικανότητα αγγίζει το τέλειο όταν, συμμετέχοντας σε μια συζήτηση, παρατηρήσουμε πως οι άλλοι κυριολεκτικά κρέμονται από τα χείλη μας και σκαλώνουν στις λέξεις μας. Όταν δηλαδή δε δυσκολεύονται καθόλου να παρακολουθήσουν τον λόγο μας.
Κάποιοι λοιπόν δυσκολεύονται πολύ έως αρκετά να κρατήσουν το ενδιαφέρον μιας συζήτησης αμείωτο ή να αιχμαλωτίσουν την προσοχή των συνομιλητών τους. Είναι, βλέπετε, σημαντικό το κομμάτι των social skills γιατί, πώς να το κάνουμε, μπορεί η τεχνολογία να έχει εισβάλλει στη ζωή μας με την ταχύτητα και την αφάνεια των μηνυμάτων, αλλά είναι τέχνη το συνδιαλέγεσθαι, το να επικοινωνείς τις απόψεις σου και να έχεις master σε αυτό το θέμα.
Τέχνη είναι επίσης το να είσαι σε θέση να αποφύγεις τις λακκούβες και τα λάθη ώστε να μη δυσκολεύεται κανείς να σε παρακολουθήσει. Πάμε να δούμε μαζί τα 5 λάθη που κάνει κάποιος σε συζητήσεις κι αναγκάζει τους συνομιλητές να «αλλάξουν κανάλι.»
Πλατειάζουμε
Είναι άλλο πράγμα να συνομιλείς και να είσαι to the point κι άλλο να είσαι φαφλατάς. Η πολυλογία είναι τακτική αποπροσανατολισμού γι’ αυτό κι οι πολιτικοί διαθέτουν αυτό το «χάρισμα», αποφεύγοντας επιδέξια την αρχική ερώτηση. Αν, για παράδειγμα, μας έχουν ρωτήσει πώς νιώθουμε στη σχέση μας κι εμείς ξεκινήσουμε από το πώς ήταν τον πρώτο μήνα, πόσο δεν πιστεύαμε ότι θα προχωρήσει αλλά προχώρησε, τα σκαμπανεβάσματα και τις παύσεις που τυχόν έγιναν και φτάσουμε στο τώρα, χωρίς να έχουμε αναφερθεί καν στα συναισθήματα και το πώς νιώθουμε, τότε καταλαβαίνετε πού πηγαίνει όλο αυτό. Ο συνομιλητής μας θα μπορούσε δικαίως να συμπεράνει πως αποφεύγουμε ν’ απαντήσουμε στο πώς τέλος πάντων νιώθουμε. Αυτό μας ρώτησε, κι όχι το να κάνουμε μια μίνι αναδρομή στο πώς ξεκίνησε. Κάνε focus.
Πεταγόμαστε
Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες σε μια συζήτηση είναι οι ακατάπαυστες ερωτήσεις. Είναι σχεδόν καταστροφικό το σενάριο αυτό. Φανταστείτε να έχετε ρωτήσει κάτι, να ξεκινάνε για να σας απαντήσουν κι εκεί κάπου να πετάγεστε για να ρωτήσετε κάτι ακόμη και μετά κάτι ακόμη κι οι φλασιές που τρώτε να μην έχουν σταματημό. Στην περίπτωση δε, που ο συνομιλητής σας προλαβαίνει να σας απαντά, μην παίρνετε αέρα και συνεχίζετε με επόμενα ερωτήματα. Τόσο πέρα δώθε, ούτε σε αγώνα τένις με Ναδάλ και Φέντερερ. Περιμένετε τη σειρά σας, παρακαλώ.
Βιαζόμαστε να πείσουμε
Η τέχνη του να συζητάς αποτελεσματικά συμπεριλαμβάνει το να αφήνεις τους συνομιλητές σου να φλερτάρουν με τις ιδέες σου και το ενδεχόμενο του να έχεις άδικο. Σκέψου το όλο αυτό σαν ένα καλοστημένο ταγκό με σένα και τις απόψεις σου, να μαγεύετε το κοινό με βήματα που να είναι μετρημένα και χωρίς βιασύνη. Όταν βιάζεσαι να πείσεις, δεν πείθεις. Δυσκολεύεται ο κάθε συνομιλητής να σε παρακολουθήσει και χάνει μέσα στη βιασύνη το point. Αν λοιπόν δεις τους συνομιλητές σου να πιάνουν το κινητό ή να γυρίζουν το κεφάλι αλλού χωρίς να έχεις τελειώσει καν αυτό που λες, τότε με βεβαιότητα βιάστηκες να τα πεις. Δώσε χρόνο κι άφησε τους άλλους να αναρωτηθούν.
Κινούμαστε νευρικά
Η γλώσσα του σώματος είναι σημαντική για οτιδήποτε κάνουμε, σωστά; Όταν συζητάμε και κουνάμε τα χέρια μας συνεχώς ή δεν μπορούμε να βολευτούμε σε μια θέση αλλάζοντας στάση σώματος, ενώ παράλληλα συνομιλούμε, κουράζουμε απίστευτα και δυσκολεύουμε ακόμη πιο απίστευτα τους συνομιλητές μας. Για να το καταλάβετε καλύτερα, κάντε εικόνα τον εαυτό σας να παρακολουθεί ένα φιλικό πρόσωπο που σας μιλάει. Να κουνιέται συνεχώς και να μην μπορείτε να συγκεντρωθείτε. Να σας μεταφέρει νευρικότητα κι όλο αυτό να μπαίνει σφήνα στο επικοινωνιακό παιχνίδι στο οποίο έχετε πατώσει προ πολλού.
Αλλάζουμε θέματα συζήτησης
Ο πλήρης αποσυντονισμός. Η απόλυτη πανωλεθρία. Η δυσκολία που δεν έχει προηγούμενο. Είναι η ανάγκη να πεις πολλά; Είναι η διάθεση να δεις ένα θέμα από πολλές πλευρές; Είναι η ανόητη ανάγκη να εντυπωσιάσεις πηγαίνοντας από το ένα θέμα στο άλλο; Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά μπορεί να είναι, αλλά ξέρω την κατάληξη. Αν δε σου απευθύνουν τον λόγο για κάποια λεπτά, θα είναι επειδή συγκεντρώνουν σε λίστα τα θέματα που έθεσες επί τάπητος.
Είναι επομένως τέχνη η σωστή συζήτηση, αλλά προπάντων είναι τέχνη η συζήτηση που δε θα είναι βαρετή και θα έχει διάρκεια. Εκείνη που τη διέπουν σωστές συμπεριφορές, σωστός λόγος και κυρίως αντίληψη. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε τους συνομιλητές μας να μας κοιτάζουν αφηρημένα ή να συμφωνούν αμέσως μαζί μας, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε για τις τακτικές που ακολουθούμε στον τρόπο με τον οποίο συζητούμε.
Αφιερωμένο στις προσπάθειες “ανάνηψης” μιας συζήτησης.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
