7 φράσεις που απαγορεύεται να λες στον χωρισμό των κολλητών

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια σχέση. Αγάπης, τρελού έρωτα και πάθους. Στον ρόλο του ήρωα, κάποιος από τους κολλητούς σου. Και μπήκαν στην ιστορία κακοί δράκοι, μάγισσες και τα συναφή και το παραμύθι μας τελείωσε. Ζήσανε αυτοί καλά κι εσύ καλύτερα; Με την καμία! Γιατί οι φίλοι σου χώρισαν.

Ο σοφός λαός λέει πως οι φίλοι –οι καρδιακοί- φαίνονται στα δύσκολα. Στην ανάγκη και στα απαιτητικά. Έτσι λοιπόν όταν κάποιος από τους φίλους μας χωρίζει, θα σπεύσουμε να συμπαρασταθούμε ειδικά αν η φιλία μας μετράει πολλά χρόνια στο δυναμικό της. Στη φάση της συμπαράστασης θα αναλάβουμε πολλούς ρόλους αλλά κι ευθύνες. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην κραιπάλη με αλκοόλ, ξενύχτια με τηλεφωνικές αναλύσεις και το παγωτό με το κιλό για να πνίξουμε τον πόνο μας. Μιλάμε για όλες εκείνες τις φορές που θα ακουστούν τόσα πολλά «γιατί» δια στόματος φίλων κι εμείς θα πρέπει να βρούμε ένα «επειδή» που θα απαλύνει τον πόνο τους.

Οι συζητήσεις θα είναι πολλές. Οι κολλητοί μας θα είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα πάρουμε θέση υπέρ τους αλλά σε κάποιες περιπτώσεις θα κάνουμε και τον δικηγόρο του διαβόλου. Γιατί αυτό πρέπει να κάνει ένας σωστός κι αντικειμενικός φίλος. Δε χαϊδεύουμε πάντα τ’ αυτιά του άλλου. Υπάρχουν όμως κάποιες φράσεις ή λέξεις που καλό θα ήταν να μην τις χρησιμοποιούμε όταν οι κολλητοί μας χωρίζουν και θέλουμε να τους παρηγορήσουμε. Εξάλλου, δεν είναι όλα θεμιτά στις παρηγοριές. Έχουν κι αυτές τις δικές τους κόκκινες γραμμές.

Θα δείξει

Εντάξει, αν στο άκουσμα αυτής της φράσης βλέπουμε τους φίλους μας να μας κοιτούν με μάτια που βγάζουν φλόγες από θυμό κι εκνευρισμό να μη μας κακοφανεί. Σαφέστατα εμείς λέγοντας ένα «θα δείξει» κερδίζουμε χρόνο ώστε να πάρουμε το μυαλό εκείνου που πονάει από τον πόνο του. Ας μπούμε όμως για λίγο στη θέση εκείνου που έχει χωρίσει και ρωτάει πότε θα περάσει όλος αυτός πόνος που νιώθει κι εμείς απαντάμε ατάραχοι, πως θα δείξει. Δε θα το θέλαμε με τίποτα.

Καλύτερα πες: Δεν έχω όλες τις απαντήσεις αλλά είμαι εδώ για σένα.

Στα ‘λεγα αλλά ποιος με άκουγε

Επίσης μια φράση του τύπου «κάπου όπα ρε φίλε». Δηλαδή ο άλλος χωρίζει κι εσύ τα έβλεπες ή τα έλεγες ή τα έδειχνες  και τώρα περιμένεις να σου δώσουν το βραβείο γιατί είχες χτυπήσει καμπανάκια; Είναι μια φράση που είναι σωστό να μην την πεις. Τουλάχιστον όχι στα πρώτα στάδια του χωρισμού και του πόνου. Δεν περιφέρουμε τη δήθεν σοφία μας και δεν την πλασάρουμε στα μούτρα εκείνου που πονάει.

Καλύτερα πες: Θυμάμαι πως το είχαμε αναφέρει μαζί αρκετές φορές.

Ξέρω πολύ καλά τι περνάς, τα έχω περάσει

Στην περίπτωση που έχουμε επίσης περάσει έναν χωρισμό και πάμε μέσω αυτής της εμπειρίας να συμπαρασταθούμε στους κολλητούς μας που μόλις χώρισαν, είμαστε λιγάκι φάουλ. Ο κάθε χωρισμός είναι διαφορετικός. Λέγοντας την παραπάνω φράση είναι σαν να βάζουμε ένα stop στους φίλους μας που θέλουν να μας μιλήσουν γι΄αυτό που βιώνουν. Εκείνοι μας δείχνουν τις πληγές τους κι εμείς τους λέμε πως τις έχουμε ξαναδεί και πάμε παρακάτω.

Καλύτερα πες: Σε καταλαβαίνω.

Πότε θα σταματήσεις να κλαις και να πονάς;

Νομίζετε πως αν οι κολλητοί μας το ήξεραν αυτό δε θα μας το έλεγαν; Δεν είναι δυνατόν να τα ρωτάμε αυτά και μάλιστα όταν ο χωρισμός είναι σχετικά φρέσκος. Αλλά ακόμη κι αν έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως υπάρχουν συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα στα οποία οφείλουμε ως καλοί φίλοι να είμαστε εκεί.

Καλύτερα πες: Πάρε τον χρόνο σου για να επουλώσεις τις πληγές σου.

Εγώ στη θέση σου θα / δε θα…

Κλασική προσέγγιση συμβουλής από όλους μας ανεξαιρέτως. Εξάλλου, μπορεί όντως να μας ρωτήσουν τι θα κάναμε εμείς στη δική τους θέση. Μια σωστή προσέγγιση, όμως, είναι να μη βάζουμε τον εαυτό μας σε πρώτο πλάνο, ακόμη κι αν μας το ζητήσουν. Να δώσουμε το δικό μας στίγμα και να πούμε εμείς τι θα κάναμε αλλά –προσοχή- μόνο αν μας ζητηθεί.

Καλύτερα πες: Κανείς ποτέ δεν ξέρει πώς θ’ αντιδρούσε, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Πάμε γι’ άλλα τώρα

Ότι και καλά οι κολλητοί μας χώρισαν κι εμείς σηκώνουμε παντιέρα και φωνάζουμε ως άλλοι επαναστάτες που έπιασαν το νόημα της ζωής, «πάμε γι’ άλλα», αυτό κι αν είναι τραγελαφικό. Καλέ, όταν οι άλλοι πονάνε ή έστω θέλουν τον χρόνο τους για να ξεπεράσουν έναν χωρισμό εμείς δεν κάνουμε πλάνα για την επόμενη σχέση. Μπορεί ο άλλος να μη θέλει ακόμη, μπορεί να μη νιώθει έτοιμος, μπορεί πολλά.

Καλύτερα πες: Όταν νιώσεις έτοιμος/ετοιμη, θα το καταλάβεις. Ως τότε μην πιέζεσαι.

Ίσως να έπρεπε να γίνει

Καλώς τις Πυθίες, περάστε, καθίστε! Θα πάρετε κάτι, να σας κεράσουμε ένα φύλλο δάφνης; Πέρα από κάθε διάθεση για χιούμορ αυτή είναι μια φράση που δεν πρέπει να πούμε ποτέ. Δεν απαλύνουμε κανένα πόνο των φίλων μας λέγοντας με σαιξπηρική στωικότητα πως μάλλον ήταν γραφτό να γίνει. Αν ειπωθεί, ρίχνουμε μόνοι μας αυλαία κι αποχωρούμε.

Καλύτερα πες: Ακόμη κι αν υπήρχαν σημάδια, εσύ το πάλεψες κι αυτό σε τιμά.

Οι χωρισμοί των κολλητών μας φίλων δεν είναι εύκολο κεφάλαιο. Το σοκ του να βλέπεις τους φίλους σου στα πατώματα και να νιώθεις ανήμπορος να κάνεις κάτι είναι τεράστιο. Τουλάχιστον, ας μην είμαστε φυγόπονοι και να ζυγίζουμε πού και πού τι λέμε γιατί όπως λέει κι η παροιμία, καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.

Αφιερωμένο στους φίλους μας που χώρισαν, που αγαπάμε πολύ και πονάμε όσο πονάνε.