7 μεταφράσεις μιας συγνώμης

Εκείνοι που μπαίνουν στη διαδικασία να ζητήσουν συγνώμη με εκείνους που θα τη λάβουν, μοιράζονται κάτι κοινό. Βιώνουν μια κατάσταση η οποία ίσως να μην είναι και τόσο ευχάριστη. Μάλλον δυσάρεστη θα λέγαμε αφού η συγνώμη αρχικά ως λέξη και μετέπειτα ως συμπεριφορά, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο δύσκολες έννοιες που καλείται κάποιος να αναλύσει, να αποδεχθεί, να εκφράσει αλλά και να φιλτράρει.

Η αυθεντική συγνώμη, είναι σαν ένα ξεγύμνωμα. Πετάς από πάνω σου κάθε ίχνος εγωισμού προκειμένου ν’ απολογηθείς για κάτι. Λένε πως το να ζητάς συγνώμη, δε σημαίνει πάντα πως εσύ έχεις άδικο και λάθος ενώ ο άλλος είναι ο άμεμπτος και ο σωστός. Η συγνώμη είναι μια βαθύτερη έννοια η οποία κουβαλάει πάνω της τη σοφία να αναγνωρίζεις πότε να τη ζητήσεις.

Όμως οι συγνώμες δεν κρύβουν πάντοτε μια καλοπροαίρετη διάθεση από εκείνον που τη ζητά. Οι συγνώμες δε φοράνε πάντα το πέπλο της σοφίας, τουλάχιστον όχι από όλους. Υπάρχουν συγνώμες που θα υπονοήσουν κάτι άλλο. Πολλές φορές το αντιλαμβανόμαστε και θα το αφήσουμε να συμβεί, έτσι για την εξέλιξη μιας κατάστασης, για να δούμε προς τα πού το πάει εκείνος που τη ζητά. Άλλες φορές, δεν το αντιλαμβανόμαστε και την πατάμε.

Πάμε λοιπόν να ανακαλύψουμε τις 7 μεταφράσεις μιας συγνώμης.

Η συγνώμη του «αλλά»

Αρχικά να πούμε πως οι συγνώμες που έχουν πλάι τους τις λέξεις «αλλά» κι «αν» δε θεωρούνται αληθινές συγνώμες. Η παραπάνω φράση κρύβει κάτι οξύμωρο και για να γίνει σαφές τι λέμε ας σκεφτούμε το παράδειγμα, «Συγνώμη αλλά κι εσύ με έφερες στα άκρα». Είναι η απολογία που ουσιαστικά καμία ευθύνη δε φέρει, καθώς δηλώνει πως υπήρξε αντίδραση στη δράση κάποιου άλλου. Ουσιαστικά μάλιστα, δηλώνει πως εφόσον φέρθηκε ο δράστης με κακό τρόπο, τότε προφανώς ο δεύτερος θα αντιδράσει σε άμυνα και μάλιστα θα υποχωρήσει εν τέλει από ανωτερότητα. Λες και το λάθος δεν είναι λάθος αν έπεται λάθους.

Η συγνώμη του προφανούς

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συγνώμη που θα τερματίσει κάθε προηγούμενη. Είναι η συγνώμη που μηδενίζει τα κοντέρ, εκείνη που σπάει νεύρα κι αποδιοργανώνει κάθε εγκεφαλικό κύτταρο. Θα στη ζητήσουν αφού κάτι συμβεί ίσως και εσκεμμένα και θα μείνεις να αναρωτιέσαι γιατί να γίνει και ποιος ο λόγος να το συζητάτε. Φιλία κι ερωτικές σχέσεις φλερτάρουν μ’ αυτό το είδος συγνώμης σε μεγάλο βαθμό δίνοντας το προβάδισμα βέβαια πιο πολύ στις ερωτικές σχέσεις όπου ο ένας σύντροφος μπορεί να προκαλέσει τον άλλον σε διαφωνία, έτσι για το πιπεράτο της υπόθεσης. Κι εκεί θα σκάσει μύτη μια τέτοια συγνώμη, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια, για το προφανές.

Η συγνώμη της «μαύρης τρύπας»

Τη συγκεκριμένη συγνώμη τη στέφεις άνετα βασίλισσα, της δίνεις θρόνο και σκήπτρο κι υποκλίνεσαι μπροστά στην εφευρετικότητα αλλά και την απάθεια που τη χαρακτηρίζει. Είναι η συγνώμη που θ’ ακούσεις τη μια στιγμή και την επόμενη θα έχει χαθεί, θα είναι σαν να μην έχει ειπωθεί ποτέ. Θα την έχει ρουφήξει μια πελώρια μαύρη τρύπα μ’ εσένα να απορείς για το τι συνέβη. Ξεκάθαρα ένα χειριστικό είδος συγνώμης που θ’ ακούσεις αρκετά συχνά αφού πριν παιχτεί έχει προηγηθεί μια κάποια υπόσχεση για κάτι, αλλά όταν φτάνει η ώρα να υλοποιηθεί αυτή η υπόσχεση, τότε η συγνώμη κάνει φτερά.

Η συγνώμη της ενοχής

Ετούτη εδώ η συγνώμη είναι σαν τους μακρινούς συγγενείς που όλοι έχουμε λίγο ή πολύ. Ξέρετε, εκείνους που όταν μας επισκεφθούν θα μας ρωτήσουν πολλά εκμαιεύοντας πληροφορίες για να μάθουν όσο γίνεται περισσότερα. Είναι η συγνώμη που έρχεται αφού χτιστεί ένα κάποιο επίπεδο εμπιστοσύνης κι οικειότητας, η αδιάκριτη, η «συγγνώμη, εγώ έτσι είμαι». Θα πατήσει πάνω σ’ ενοχές αρχικά ανύπαρκτες κι αφού βρει αντίσταση θα βασιστεί σε ενοχές υπαρκτές- τις δικές μας, που ουσιαστικά δεν αποδεχόμαστε την ολότητα του άλλου. Μια θα λέγαμε «ανήθικη πρόταση» συγνώμης ώστε να νιώσουμε πως χρωστάμε και πως οφείλουμε εξήγηση εν τέλει.

Η συγνώμη της προσβολής

Μια απαξιωτική περίπτωση συγνώμης η οποία αφού αντιληφθεί πως δεν μπορεί να βασιστεί σ’ αληθινά γεγονότα, πάντα ετοιμοπόλεμη, βγάζει από τη φαρέτρα της προσβολές μία προς μία. Είναι η συγνώμη που θα σου ζητήσουν αρχικά δείχνοντας μεταμέλεια και καλά. Σε δεύτερη φάση, χωρίς καμία διάθεση επικοινωνίας κι ανταλλαγής επιχειρημάτων, θα ακούσεις προσβολές με στόχο να δημιουργήσουν και πάλι ένα ενοχικό περιβάλλον. Το αντίδοτο μιας τέτοιας συγνώμης είναι πάντα η αμεσότητα, διότι μπαίνεις στη διαδικασία να απολογηθείς για κάτι. Αν δεν την έχεις, καταλήγεις να κάνεις κύκλους γύρω από την ουρά σου.

Η συγνώμη του «ψεκάστε, σκουπίσατε, τελειώσατε»

Βιαστική κι αποφασιστική θα λέγαμε η συγκεκριμένη. Ατακαδόρικη για να μη χάνει χρόνο και το point. Ο άνθρωπος που θα σας τη ζητήσει θα θέλει πολύ απλά να πάει παρακάτω όσο πιο γρήγορα γίνεται, θέλοντας να βγει από την άβολη θέση στην οποία βρίσκεται. Θέλει να ξεμπερδεύει γιατί νιώθει πως δεν τον εκφράζει. Βλέπετε, όταν ζητάμε συγνώμη το σωστό και το θεμιτό είναι να θέλουμε να εξηγήσουμε και να εξηγηθούμε όχι να ξεμπερδεύουμε μια ώρα αρχύτερα.

Η συγνώμη που δεν αρκεί

Θα κλείσουμε με τη συγνώμη που πληγώνει αλλά κι εξιλεώνει ταυτόχρονα. Είναι η συγνώμη που δε θα φτάνει για να επουλώσει τις πληγές και τις ζημιές που έχουν προκληθεί. Είναι εκείνη η συγνώμη που είτε την ακούσεις είτε όχι δε θα κάνει καμία μα καμία διαφορά. Κι ίσως τελικά να ειπωθεί έτσι για τα μάτια. Μπορεί να συνοδεύεται άνετα από ένα αντίο αφού διαπιστώνεις πως δεν αρκεί για ν’ αλλάξει το οτιδήποτε σε μια κατάσταση που φθείρει.

Μια συγνώμη σημαίνει κατά βάση «λυπάμαι». Θα πρέπει να υποκινείται από ενδιαφέρον κι ευθύνη. Όταν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός αλήθειας, τότε καμία μετάφραση από τις παραπάνω δε φαντάζει απειλητική για οποιαδήποτε σχέση. Το θέμα είναι να ζητάμε συγνώμη, να την αποδεχόμαστε αλλά και να την απορρίπτουμε όταν πρέπει.

Αφιερωμένο στις συγνώμες που θα έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη πριν ειπωθούν.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!