Αλλάξαμε μυαλά μα ξεχάσαμε γιατί

Λένε πως για να ευτυχήσεις πρέπει να τολμήσεις αυτό που φοβάσαι. Μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε υποτίθεται. Κι αυτό θα φανεί στις επιλογές μας και στα «θέλω» μας. Θα φανεί στην κάθε σκέψη που θα περάσει από το μυαλό μας και στον τρόπο με τον οποίο τη φιλτράρουμε πια. Μεγαλώνουμε και μαζί με εμάς μεγαλώνει παράλληλα κι η εσωτερική μας ανάγκη για αναζήτηση και ανάλυση.

Διαπιστώνεις μεγαλώνοντας πως δεν έχεις και πολλά περιθώρια για αποφάσεις που θα σε κάνουν να πας μια μπροστά και μια πίσω. Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να πειραματίστηκες πάνω σε αυτό αλλά πλέον κοιτάζοντας το είδωλό σου αναρωτιέσαι. Μη σε τρομάζει η διαδικασία, είναι για καλό τελικά. Οι αναθεωρήσεις είναι το ξεσκόνισμα του μυαλού.

Το μυαλό πάει πίσω σε πολλά. Άλλες φορές τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να τα καλύψει όλα κι άλλες πάει με το «πάσο» του για να απολαύσει τη διαδρομή. Το σίγουρο είναι πως μεγαλώνοντας αυτή τη βόλτα θα τη κάνεις πολύ πιο συχνά από ό, τι περίμενες. Είναι η συνείδηση που σε σπρώχνει να το κάνεις. Τώρα βέβαια θα μου πεις, περίμενα να μεγαλώσω για να αποκτήσω συνείδηση; Η αυτοκριτική είναι μια διαδικασία που θέλει ωριμότητα για να γίνει κι έτσι πολλές φορές θα πιάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό να μας κρίνει ενώ πριν δυσκολευόμασταν πολύ να το κάνουμε.

Το λες και υπαρξιακό όλο αυτό δίχως όμως την τάση για υπερβολές. Ίσως και να ανήκεις σε εκείνους που όσο μεγαλώνουν τόσο πιο πολύ «σκληραίνουν» ως χαρακτήρες θεωρώντας πως τα λάθη τους δεν τους μάθανε απολύτως τίποτε. Υπάρχουν κι εκείνοι που όταν και εάν τύχει να κάνουν αναδρομή στο παρελθόν θα καταλήξουν πολλάκις στο ότι δεν έκαναν λάθη. Ναι, μην εκπλήσσεσαι γιατί υπάρχουν αυτοί οι τύποι, κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δε διδάχθηκαν τίποτε, δεν έχουν να αναθεωρήσουν τίποτε.

Οι αναθεωρήσεις πονάνε για κάποιους άλλους. Δεν είναι αυτομαστίγωμα το να σκαλίζεις τις εμπειρίες σου μέσα από τα λάθη σου. Διότι όταν μιλάμε για αναθεώρηση δεν αναφερόμαστε φυσικά στις ανέμελες στιγμές που πέρασαν. Δεν υπάρχει λόγος και ουσία στο να αναθεωρήσεις και να κρίνεις κάτι που σε έκανε να χαμογελάσεις. Απεναντίας θα το κάνεις για εκείνες τις στιγμές που σε έκαναν να νιώσεις άβολα. Για εκείνες τις στιγμές που σε έσπρωξαν με τις προϋποθέσεις τους να κάνεις λάθη. Για εκείνες τις φάσεις της ζωής σου που δεν ένιωθες ικανοποίηση και πληρότητα. Θα ψαχτείς και θα ψάξεις τα πάντα προκειμένου να βρεις άλλοτε απαντήσεις κι άλλοτε να κάνεις μια μικρή τακτοποίηση των πραγμάτων.

Κι άντε ωραία αναθεωρήσαμε και πάμε παρακάτω. Πού και σε τι πάμε παρακάτω; Αλλάζουν οι άνθρωποι εν τέλει; Κάθε αλλαγή μετά από κάθε αναθεώρηση λειτουργεί ως κίνητρο. Είναι ένα μικρό σπρώξιμο που θα σε φέρει λίγο πιο κοντά στην πληρότητα που θα νιώθεις εσύ με τον εαυτό σου. Είναι μια μικρή ανάσα που θα παίρνεις και μετά θα βουτάς και πάλι για να αντιμετωπίσεις κι άλλα. Δεν πας μπροστά αν δεν κοιτάζεις πού και πού πίσω. Και το κυριότερο, δεν πας μπροστά αν επί μονίμου βάσεως κάνεις τα στραβά μάτια σε λάθη και στραβοπατήματα.

Κάθε διαπροσωπική σχέση απαιτεί τη δική της αναθεώρηση. Δεν έχει να κάνει μονάχα με τον έρωτα και την αγάπη αν και αυτός ο τομέας χρήζει πολλών. Σου φαίνεται περίπλοκο; Ακολούθησε τις οδηγίες με ήπια δοσολογία για πρώτη φορά. Το να αναθεωρήσεις σημαίνει πως θα παραδεχθείς. Το να παραδεχθείς σημαίνει να αποδεχθείς. Κι από εκεί κι έπειτα όλα είναι σαν το ποδήλατο που έμαθες σε μικρή ηλικία. Το μυαλό θα κρατά και θα απορρίπτει με αυτοματοποιημένες κινήσεις.

Κι ίσως πάλι να σε αναστατώνει η διαδικασία αυτή και να σε μπερδεύει πιστεύοντας πως δεν καταλήγεις και πουθενά. Είναι πολλοί εκείνοι που  βλέπουν σαν ένα φαύλο κύκλο το να σκανάρουν συνειδητά ή μη τις πράξεις τους. Έχεις όμως σκεφτεί ποτέ το γιατί να μπεις στη διαδικασία του να αναθεωρήσεις όσα πίστευες μέχρι τώρα; Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση είναι μια και μόνο και είναι τόσο επιβλητική όσο και απόλυτη. Είναι η ελευθερία που αποζητάς μέσω της αμφισβήτησης. Μια μόνιμη εφηβεία είναι η αναθεώρηση τι νόμιζες; Αμφισβητείς όσα έμαθες σε μικρή ηλικία και αναθεωρείς τους τρόπους με τους οποίους θα ενεργείς εφεξής.

Μεγαλώνουμε λοιπόν και ωριμάζουμε. Αν όλα τα παραπάνω τα έχεις σκεφτεί και λογαριάσει με το μυαλό σου τότε έχεις ήδη μπει στη διαδικασία αυτή πολλές φορές. Η συνείδηση βλέπεις δεν υπακούει, κάνει του κεφαλιού της. Αλλάζει τελικά ο άνθρωπος αν αξιολογήσει σωστά κάθε του ενέργεια και κάθε του συναίσθημα. Αλίμονο αν δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε συνήθειες και απόψεις κι αν δεν κρίναμε από πρώτο χέρι τον εαυτό μας με τα σωστά και τα λάθη του.

Η ζωή είναι μια διαδρομή με πολλές και απότομες στροφές κι αν θέλουμε να μάθουμε να στρίβουμε για να αποφύγουμε τις λακκούβες, κοιτάζουμε πάντα στον καθρέφτη αυτό που αφήσαμε πίσω μας.

Αφιερωμένο σε κάθε ερωτηματικό που έγινε τελεία.