Αν δε σε σταματούσε τίποτα τι θα τολμούσες σήμερα;

Όλα είναι στο μυαλό! Όλα αρχίζουν τη στιγμή που θα κάνεις μια σκέψη, τη στιγμή που θα συλλάβεις κάποια ιδέα. Κι έτσι αυτή η ιδέα θα πολιορκήσει με θράσος το μυαλό σου απαιτώντας με αναίδεια να την υλοποιήσεις. Θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο όπως συναίσθημα, αναμνήσεις, όνειρα, πόθους και φιλοδοξίες μέχρι που θα καταφέρει να πετύχει το σκοπό της. Θα σε κάνει να την υλοποιήσεις.

Ο εχθρός για κάθε παράτολμη ιδέα ή τρελή σκέψη που πολιορκεί με θράσος το μυαλό μας είναι η λογική κι από λογική οι περισσότεροι είμαστε σκασμένοι. Υπάρχουν λοιπόν κάτι στιγμές που ανατρέπουν κάθε δεδομένο, κάθε λογική δίνοντάς μας ένα μικρό αλλά δυνατό διάλειμμα. Υπάρχουν εκείνες οι σκέψεις, οι κρυφές, οι ενδόμυχες αλλά και οι φανερές που με απίστευτο θράσος θα ζητήσουν απάντηση στην εξής ερώτηση: «Αν ξυπνούσες μια ημέρα και μπορούσες να τολμήσεις οτιδήποτε, τι θα τολμούσες να κάνεις ή να πεις;»

Στην παραπάνω ερώτηση απαντήσεις κλισέ του τύπου «Θα άφηνα λογαριασμούς απλήρωτους» ή «Θα αδράξω την ημέρα» σε στέλνουν μετεξεταστέο. Αν δεν υπήρχε η περίπτωση να έχεις πραγματικά καμία αρνητική συνέπεια στην ζωή σου ,τι είναι αυτό που θα τολμούσες; Αν σου δινόταν η μοναδική και παράλογη ευκαιρία να κάνεις κάτι «ανήθικα ηθικό» τι θα τολμούσες να κάνεις;

Μιλάμε για άγραφους νόμους που θα σου επέτρεπαν να πράξεις όπως δεν έχεις ποτέ πράξει και να εκφραστείς όπως δεν έχεις ποτέ εκφραστεί. Επαναστατικό και άκρως απελευθερωτικό το συναίσθημα και μόνο του να το σκεφτείς. Αν εν τέλει ξυπνώντας ένα πρωί που δε θα έμοιαζε με όλα τα άλλα, μπορούσες εσύ να φτιάξεις τους νόμους της ζωής σου, ηθικούς αλλά και κοινωνικούς, τι θα τολμούσες;

Οι βαθύτερες επιθυμίες λένε είναι σαν τα απορρίμματα. ;Oσο και να προσπαθείς να τις θάψεις πάντα θα βρωμάνε. Επομένως σου δίνεται απλόχερα η ευκαιρία να καταρρίψεις μύθους, να απορρίψεις εγωισμούς και δήθεν προσωπεία κάνοντας μια τρέλα. Μια από εκείνες που σαφέστατα έχουν περάσει από το μυαλό σου κάτι πρωινά που δε θέλεις να κάνεις τίποτε και να δεις κανέναν. Τότε έρχονται αυτές οι σκέψεις να ξέρεις, τότε που το μυαλό ψάχνει να βρει μια πόρτα ή ένα παράθυρο στην καλύτερη για να αποδράσει, να το σκάσει από τα τετριμμένα.

Υπάρχουν εκείνοι που θα τολμούσαν μέσα σε λογικά πλαίσια. Που θα περνούσαν φανάρια με κόκκινο, που θα άφηναν την βρύση να τρέχει κι ας γινόταν ό,τι ήθελε. Που δε θα πλήρωναν λογαριασμούς και που θα αμελούσαν πάσα οικονομική και μη υποχρέωση. Που θα αντιμιλούσαν σε αφεντικά, σε ενοχλητικούς συγγενείς και γείτονες. Που θα αράδιαζαν κάθε λογής κοσμητικό επίθετο σε όποιον τους είχε πληγώσει μα δεν είχαν μιλήσει ποτέ για δικούς τους λόγους. Που θα γύριζαν τον χρόνο πίσω για να κερδίσουν πράγματα. Επιλογές με σχετική ασφάλεια και σχεδόν μηδαμινό κόστος.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που ζουν για κάτι τέτοιες στιγμές αψηφώντας όρια και κανόνες. Εδώ μιλάμε για άγραφους νόμους της καρδιάς και της ψυχής. Που θα διεκδικούσαν ό,τι ανήκει σε άλλους ακόμη και έρωτες του παρελθόντος που ποτέ τους δεν τόλμησαν να διεκδικήσουν. Που θα εξέφραζαν όλα εκείνα τα «σ’ αγαπώ» αλλά και τα «σε μισώ» σε εκείνους που δεν τα άκουσαν ποτέ. Που θα πλήγωναν για να νιώσουν καλά παίρνοντας εκδίκηση για οτιδήποτε τους είχε βλάψει. Που θα ξεσπάθωναν βγάζοντας από μέσα τους κάθε τι που είχαν θάψει με ασύγκριτη αυτοκαταστροφική τελειομανία.

Δεν έχει να κάνει με μοιρολατρία και απωθημένα. Έχει να κάνει με τόλμη η οποία όμως ξεκινά από το μυαλό και καταλήγει εκεί. Πολύ απλά διότι πολλά από τα παραπάνω δε θα συμβούν ποτέ. Δε θα τα επιτρέψεις καθαρά για λόγους ηθικών φραγμών αλλά και διστακτικότητας. Θα έρθουν στο μυαλό όλες οι πιθανές επιπτώσεις και αυτό θα βάλει φρένο στα μικρά αυτά σενάρια. Ονόμασέ τα όνειρα ή και επιθυμίες. Όπως και να τα πεις όμως η αλήθεια είναι μια- τόλμησες να τα σκεφτείς.