Αν ήξερες πως με τίποτα δε θα σε πιάσουν, θα κεράτωνες;

Στο άκουσμα της λέξης απιστία θα δεις διάφορες αντιδράσεις στα πρόσωπα των ανθρώπων. Οι περισσότεροι θα δείξουν έκπληκτοι, σοκαρισμένοι ενώ θα αναρωτιούνται πώς κάποιος μπορεί να απιστήσει και γιατί, εφόσον βρίσκεται σε μια σχέση που πιθανότατα να γουστάρει κιόλας. Θα υπάρξουν οι αδιάφοροι επίσης, οι του τύπου «έχει συμβεί και στα καλύτερα σπίτια, δεν τρέχει κάτι». Θα υπάρξουν σίγουρα κι οι υποστηρικτές της απιστίας, πρεσβεύοντας το «κάθε λιμάνι έχει τη δική του ομορφιά».

Ομολογουμένως, η  απιστία είναι ανεξάντλητο θέμα αν καθίσουμε να το συζητήσουμε και να το αναλύσουμε. Θα ήταν όμως πάρα πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι θα απαντούσαν φίλοι, γνωστοί αλλά κι ο ίδιος μας ο εαυτός σ’ ένα πάρα πολύ ιντριγκαδόρικο ερώτημα. Αν ήξερες πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σε πιάσουν ν’ απιστήσεις τι θα έκανες; Σκέψου δηλαδή πως μπορείς να βρεθείς ερωτικά με ένα άλλο άτομο χωρίς να διατρέχεις τον κίνδυνο της έκθεσης προς τη σχέση σου. Να μπορείς να δοκιμάσεις το πάθος και τη χημεία που θα είχες στην αγκαλιά ενός άλλου ανθρώπου δίχως να σκεφτείς αν θα λογοδοτήσεις γι’ αυτό. Σίγουρα δε θα το έκανες;

Αν ασπαστούμε την άποψη της Γερμανίδας ψυχαναλύτριας M. Gambaroff η οποία υποστηρίζει πως η πίστη κι η απιστία κινούνται από την ίδια ανάγκη, για ένα «λιμάνι» ή μια «φωλιά» τότε με βεβαιότητα πολλοί είναι εκείνοι που θα απαντούσαν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα. Άλλωστε, εκείνος που θα επιλέξει να απιστήσει βρίσκεται ήδη σε μια σχέση, σε μια φωλιά κι ένα λιμάνι. Επομένως η αναζήτηση ενός άλλου ερωτικού παρτενέρ ίσως να μην έχει να κάνει τόσο με το να βρει μια ζεστή φωλιά ως καταφύγιο εκτός κι αν η σχέση στην οποία βρίσκεται, πάει κατά διαόλου.

Το πάθος (ή η απουσία του) είναι ξεκάθαρα το κίνητρο για μια απιστία. Κι ίσως όλα αυτά να ακούγονται ως απαγορευμένος καρπός κι ανήθικες συμπεριφορές αλλά ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, αν δεν υπήρχε καμία περίπτωση να σας πιάσουν να απιστήσετε –έστω και για μια φορά- τι θα κάνατε; Σίγουρα τώρα παίζει στο μυαλό σας η φράση «εγώ ποτέ». Αν είσαι ευτυχισμένος στη σχέση σου ή στον γάμο σου γιατί να μπεις στη διαδικασία να απιστήσεις; Αλλά κι αν δεν είσαι ευτυχισμένος στη σχέση σου ή στο γάμο σου γιατί να το δείξεις με μια απιστία;

Το να νιώθει κάποιος καλά με τη συνείδησή του είναι μεγάλο θέμα κι ίσως όσοι επιλέγουν την απιστία να έχουν βρει έναν μαγικό τρόπο να καθησυχάζουν τις όποιες τύψεις παίζουν μέσα στο μυαλό τους. Αν κι οι κατ’ επανάληψη άπιστοι, δε συνηθίζουν να έχουν τύψεις πάνω σε αυτό το θέμα. Έχουν ανακαλύψει έναν τρόπο με τον οποίο τακτοποιούν στα δικά τους κουτάκια τα πάντα. Κάτι σαν το «από δω η γυναίκα μου, κι από δω το αίσθημά μου» του Λεπά.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εγώ κάνοντας τη δική μου έρευνα, οι απαντήσεις που πήρα ρωτώντας φίλους και γνωστούς ήταν διφορούμενες. Ενώ στην αρχή οι περισσότεροι απάντησαν αρνητικά και πως δε θα απιστούσαν, ακόμη κι αν δε διέτρεχαν τον κίνδυνο της αποκάλυψης, στη συνέχεια κι αφού μάλλον ζύγιζαν τα πράγματα βάζοντας μπροστά την περιέργια, άρχισαν να δίνουν απαντήσεις του «ίσως», του «μπορεί υπό συνθήκες» και του ξεκάθαρου «ναι».

Ίσως τελικά η απιστία να είναι κομμάτι κάθε, μα κάθε σχέσης. Γιατί υπάρχει η ρεαλιστική και πραγματική απιστία αλλά υπάρχει κι εκείνη της φαντασίας. Και μη μου πείτε πως δε μετράει, γιατί κι η απιστία του μυαλού είναι απιστία. Το να φαντάζεσαι πως είσαι με κάποιον άλλον ενώ δεν είσαι, αγκαλιάζοντας τον άνθρωπό σου είναι απιστία. Κι ίσως είναι και πιο ανήθικο αυτό από το να το διαπράξεις την απιστία κανονικά και να ανακαλύψεις πως δε σου ταιριάζει κιόλας.

Κοινώς, κανείς δεν μπορεί να είναι ποτέ σίγουρος για τον άλλον μέσα σε μια σχέση. Φυσικά υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις αλλά κι αυτές νομίζω θα έμπαιναν στη διαδικασία να σκεφτούν έστω και για κλάσματα δευτερολέπτου την υποτιθέμενη κατάσταση. Κι ίσως η απιστία να μην έχει να κάνει με τα συναισθήματα που έχεις για τη σχέση σου. Το θέμα όμως είναι πως όταν προσφέρεται στο πιάτο, με τις προϋποθέσεις που εσύ θέλεις και με κανένα μα κανένα κίνδυνο έκθεσης τότε οι επιλογές είναι δυο. Απλώνεις το χέρι και δοκιμάζεις ή λες ευχαριστώ, δε θα πάρω, είμαι καλά.

Τελικά, θα το έκανες άραγε;

Αφιερωμένο σε κάθε σκέψη απιστίας που φέρνει την πραγματική όλο και πιο κοντά.