Ας πούμε αλήθειες· αδιαφορώ σημαίνει δεν ενδιαφέρομαι

Θα ξεκινήσουμε με την ερώτηση παγίδα· τι είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια μιας σχέσης; Η πορεία προς την πολιορκία και την κατάκτηση του ονείρου ή μήπως η διατήρηση του λεγόμενου αμείωτου ενδιαφέροντος μεταξύ των συντρόφων;

Πολλοί σίγουρα σκεφτήκατε πως το πιο απαιτητικό κομμάτι είναι το να κατακτήσεις την αγάπη ή τον έρωτα με τον άνθρωπο που θέλεις και που έχεις επιλέξει να το μοιραστείς. Κι ίσως σε κάποιο βαθμό να αληθεύει αυτό, μα ας σκεφτούμε λιγάκι τι μεγάλη πρόκληση αποτελεί το να κρατήσεις τη φλόγα αναμμένη φυσικά, όχι με τεχνητά μέσα, μα με πραγματικό, άσβεστο κι ατόφιο ενδιαφέρον.

Τα παιχνίδια κι οι τακτικές που εφαρμόζονται μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης για να κρατηθεί στα επιθυμητά επίπεδα το ενδιαφέρον ξεπερνούν σε κάποιες περιπτώσεις τη φαντασία. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από φίλους και γνωστούς την all time classic ατάκα «έλα μωρέ δείξε λίγη αδιαφορία και θα δεις πως θα τρέχει πίσω σου». Κι αν αυτό έχει όντως συμβεί με την επιτυχία που ο ένας εκ των δυο συντρόφων ευελπιστούσε να έχει, μήπως να τολμήσουμε να το αποδώσουμε σε καθαρή τύχη; Η χειριστική συμπεριφορά δεν οδηγεί σε καθαρά και θετικά αποτελέσματα για καμία πλευρά. Ούτε για εκείνους που ξέρουν πώς να χειρίζονται τους άλλους με μαεστρία αλλά ούτε και για εκείνους που τους μεταχειρίζονται αντίστοιχα.

Η αδιαφορία δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό ακριβώς που υποδηλώνει η ίδια η λέξη· αδιαφορώ για τον άλλον ξεκάθαρα δίχως τερτίπια και ζουζουνιές. Η αδιαφορία φανερώνει αλήθειες όταν αρχίζει δειλά-δειλά να κάνει την εμφάνισή της μέσα στην εκάστοτε σχέση. Χτυπάει καμπανάκια η απροκάλυπτη άνεση κι η ευκολία με την οποία ο ένας από τους συντρόφους μπορεί να την εφαρμόζει εις βάρος του άλλου. Κανείς επίσης δεν μπορεί να αρνηθεί το ότι φανερώνει μια πληθώρα πραγμάτων και συναισθημάτων. Συνήθως βέβαια έχει να κάνει με την αίσθηση κορεσμού μεταξύ των συντρόφων κι εκεί τα πράγματα δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο.

Η αδιαφορία πονάει αν σκεφτείς πως είναι απόρριψη στην ουσία. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό μεταξύ μας κι οι αλήθειες να λέγονται. Η αδιαφορία δεν είναι ενδιαφέρον. Είναι ο προάγγελος της απόρριψης πριν έρθει η καθ’ αυτή απόρριψη. Είναι θυμός εσωτερικός και βαθύς που σε τρώει, συνοδευόμενος από πολλά και συνήθως αναπάντητα «γιατί». Αν υπήρχαν οι δέκα εντολές του έρωτα και της αγάπης ένα είναι βέβαιο, η αδιαφορία θα ήταν το πρώτο «ουκ». Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος πως μπορεί πίσω από την ξεκάθαρη έλλειψη ενδιαφέροντος να κρύβεται η επιθυμία κι ο πόθος; Η αδιαφορία είναι ανοιχτή πληγή και στεναχώρια ειδικά αν έχεις δώσει και δοθεί σε κάθε επίπεδο.

Κι επειδή αν θέλουμε να είναι οι άλλοι δίκαιοι μαζί μας θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να είμαστε δίκαιοι με τον εαυτό μας, γυρνώντας το κλειδί και βάζοντας μπρος την αυτοκριτική, θα πρέπει να δούμε αν η δική μας στάση έχει προκαλέσει έως κάποιο βαθμό την αδιαφορία του άλλου. Κοινώς η θυματοποίηση μιας κατάστασης είναι μια λούπα στην οποία άνετα πέφτουμε όλοι όταν δε μας αρέσει αυτό που αντιμετωπίζουμε.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Νοιάζεσαι; Έδειχνες, δείχνεις και θα δείχνεις ενδιαφέρον. Η αδιαφορία είναι το σημάδι που επιλέγεις ν’ αγνοείς δίνοντας περισσότερο χρόνο στον εαυτό σου με την ελπίδα πως κάτι ίσως αλλάξει. Και κάπου εδώ βγαίνει στην επιφάνεια η μαζοχιστική συμπεριφορά του καθενός όπου η απόρριψη ακόμη και μέσα από την αδιαφορία λειτουργεί σαν κίνητρο για να επιμένεις σε κάτι που ναι μεν πονάει, αλλά από την άλλη σε κάνει να το κυνηγάς ακόμα πιο πολύ. Σαν μια εξιλέωση που θέλεις να δώσεις στον εαυτό σου πριν το πάρεις απόφαση πως η αδιαφορία θα συνεχίζεται.

Η αδιαφορία γεννά αδιαφορία. Σαν τακτική φλερτ πιάνει πάτο αφού μιλάμε πια για μια τακτική που προκαλεί αβεβαιότητα. Στα πλαίσια μιας σχέσης εγκυμονεί κινδύνους. Τι πιο όμορφο από το να ξεκινάς την ημέρα σου δείχνοντας ξεκάθαρα τις προθέσεις σου και λαμβάνοντας το ίδιο ξεκάθαρες προθέσεις;

Η αδιαφορία λοιπόν είναι μια μορφή πάθησης στη σχέση μεταξύ συντρόφων. Τα συμπτώματα ποικίλλουν και η θεραπεία προσαρμόζεται ανάλογα με το ανοσοποιητικό σύστημα της σχέσης και το πόσο έχει μάθει να αντέχει. Όπως και να έχει όμως, όσο και να το φιλοσοφούμε, η αδιαφορία είναι αγκάθι που πονάει. Είναι ανήθικη συμπεριφορά γιατί σ’ αφήνει ν’ αναρωτιέσαι για το κατά πόσο την προκάλεσες παίρνοντας σε πολλές των περιπτώσεων την απόλυτη ευθύνη, ακόμη κι αν από την πλευρά σου έκανες πολλά για να την αποφύγεις.

Αδιαφορώ σημαίνει δεν ενδιαφέρομαι, τελεία και παύλα. Δεν είναι διάλειμμα, δεν είναι τακτική και με τίποτε δεν είναι κίνητρο. Στον έρωτα και στην αγάπη να έχεις τα κότσια να διεκδικείς καθημερινά αυτό που σε εξιτάρει και που επέλεξες να έχεις πλάι σου. Και μην ξεχνάς κάτι πολύ σημαντικό. Η αδιαφορία λειτουργεί σαν καθρέφτης κι άνετα το είδωλο μπορεί ν’ ανταποδώσει αυτό που μιμείται.

Αφιερωμένο στα παγωμένα βλέμματα.