Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ερωτευτείς έναν δειλό άνθρωπο

Είναι εκείνες οι σχέσεις που νιώθεις πως έχεις κάνει τα πάντα για να δείξεις και ν’ αποδείξεις την αγάπη σου κι όμως το μήνυμα για κάποιο λόγο δε φτάνει στον παραλήπτη. Είναι εκείνοι που δε θα τολμήσουν να διεκδικήσουν ποτέ το δικό σας «μαζί». Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να ερωτευτείς έναν δειλό άνθρωπο, αφού η αναποφασιστικότητά του αυτή θα γίνει από αιτία, δικαιολογία υπεράσπισης της φυγής.

Είναι εκείνοι οι σύντροφοι που μια τους φταίει το ένα και μια το άλλο, με αποτέλεσμα ν’ αναγάγουν την αέναη αναποφασιστικότητά τους σε μια επιτυχημένη τεχνική αποπλάνησης. Κι άντε στο ξεκίνημα της σχέσης, μπορεί αυτό να έχει τη γοητεία του. Ίσως το να υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από τις προθέσεις του άλλου να προσθέτει θετικά στον χαρακτήρα αυτής της σχέσης. Μπορεί να σε κάνει να νομίσεις πως δε θα βαρεθείτε ποτέ ο ένας τον άλλον, χάρη σε αυτή την απρόβλεπτη κι απροσάρμοστη συμπεριφορά που, αν κι ακούγεται επίφοβη, είναι επαναστατική όπως ο ίδιος ο έρωτας.

Το πράγμα όμως αρχίζει να κουράζει όταν συνειδητοποιείς πως μόνο εσύ παλεύεις στην κυριολεξία για τη σχέση σας, ενώ η άλλη πλευρά διατηρεί μια στάση του τύπου «δικαίωμα» όπου χρειάζεται και καλά χρόνο, όπως ένας παίκτης στα χαρτιά για ν’ αποφασίσει. Θα κληθείς επίσης να πάρεις, όχι μόνο τις πιο σημαντικές, αλλά γενικότερα όλες τις αποφάσεις για εσάς τους δυο. Ένα σύντροφος που αποφεύγει την ευθύνη έχει κατά βάση μια μόνιμη αναβλητικότητα σε οτιδήποτε κάνει: «Μην πάμε εκεί διακοπές, δεν ξέρω αν θα παραμείνω στη δουλειά, δεν μπορώ να πω όχι στους δικούς μου, δεν ξέρω τι μου φταίει». Υπεκφυγές που μπορεί στην αρχή να μη σου ξενίζουν και να τις βρίσκεις λογικές, προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.

Όταν φτάσεις στο σημείο, όμως, ν’ αναρωτηθείς γιατί να υπάρχει αυτή δειλία και καταλήξεις πια στο συμπέρασμα που δεν ήθελες να δεις κατάματα, τότε θα βρεις τοίχο. Βασικά όχι απλώς τοίχο, αλλά κάτι σαν το Σινικό Τείχος, γιατί οτιδήποτε αναφέρεις πλέον ως παράπονο, θα μεταφέρεται πιο δίπλα και μετά παραδίπλα κι άντε λίγο πιο δίπλα, μέχρι που θα κοιτάζετε με βεβαιότητα διαφορετικές πλευρές. Εκείνοι που δειλιάζουν μέσα στη σχέση δεν αναγνωρίζουν σχεδόν ποτέ την ευθύνη τους, οπότε ο υπέρμετρος εγωισμός τους θα συνεχίζει να επεκτείνεται σαν εκείνο το τείχος που αναφέραμε πιο πάνω.

Κάθε είδος δέσμευσης είναι απαγορευτικό για έναν δειλό άνθρωπο. Δεν είναι πως δε θέλει, αλλά έχει υιοθετήσει μέσα από τη δειλία έναν πιο νομαδικό τρόπο ζωής, θα λέγαμε, χωρίς να θέλει αποκλειστικότητες. Κι εφόσον δε θα διεκδικήσει ποτέ το δικό σας μαζί, στο μυαλό του δειλού της σχέσης υπάρχει πάντα μια βαλίτσα έτοιμη να περιμένει στη γωνία, πίσω από τη πόρτα. Μη φανταστείτε, δεν έχει και πολλά πραγματάκια μέσα, τα απαραίτητα μόνο, ώστε να την κάνει μ’ ελαφρά που λέει ο λόγος. Θα σε πληγώσει και θα πληγωθεί γι’ αυτό, σαφώς, αλλά το δικό σας «μαζί» ωχριά μπροστά στην ανάγκη για φυγή, ενώ παράλληλα θα έχει και κάποιες εκλάμψεις ζήλιας για να υπενθυμίζει ακόμη και στον εαυτό του πως είναι κομμάτι της σχέσης. Μπορεί ακόμη και να αμφιβάλει για τη δική σου αγάπη, παίζοντας ένα περίεργο παιχνίδι στρατηγικής για να πιστέψεις πως εσύ φταις που δε δείχνεις κατανόηση. Κι όταν εν τέλει δείξεις τις προθέσεις σου, θα δειλιάσει να διεκδικήσει τη σχέση σας κι ας ξέρει πως ίσως τη χάσει.

Ο δειλός άνθρωπος της σχέσης κατά κανόνα φεύγει κι αφήνει τους άλλους ν’ αναρωτιούνται για πολύ καιρό τι στο καλό συνέβη. Μπορεί να μη σου δώσει καν εξηγήσεις, πράγμα που διογκώνει τη δική του δειλία αλλά και τον δικό σου εσωτερικό θυμό. Κι είναι τόσο άδικο να νιώθεις θυμωμένος ενώ δεν προλαβαίνουν να καταλαγιάσουν όλα τα υπόλοιπα, όπως η θλίψη κι η απογοήτευση. Δυστυχώς, σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει έντονο το αίσθημα της προδοσίας και νιώθουμε πως δεν έχει εκτιμηθεί ούτε στο ελάχιστο η κατανόηση κι όλα όσα κρίνει ο καθένας από εμάς σωστά σε μια σχέση. Όταν τελειώσει λοιπόν αυτό που ζεις, σκέψου πως γλίτωσες από την αυτοκαταστροφή της δειλίας και πως απαλλάχθηκες από το να σε θεωρούν δεδομένο.

Αφιερωμένο στις δειλές κινήσεις που λογαριάζουν τον εαυτό τους για έξυπνες.