Υπάρχουν κάποιες ματιές που λένε όλα εκείνα που θα θέλαμε να πούμε με λέξεις κι άλλα τόσα. Η επαλήθευση, βέβαια, είναι τα βλέμματα που θα ανταλλάξουν δυο άνθρωποι σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής τους. Βλέπεις, τα βλέμματα είναι νεύματα, αρκεί να είσαι σε θέση να τα μεταφράσεις αντικειμενικά κι όχι με βάση τις επιθυμίες ή το τι ελπίζεις μέσα σου να σημαίνουν.
Ανάμεσα λοιπόν στα αμέτρητα βλέμματα που θα ανταλλάξουμε με ανθρώπους στη ζωή μας, υπάρχει μια ματιά που είναι τόσο πολύτιμη όσο και η γυμνή αλήθεια. Είναι η ματιά που θα γυρίσει να μας χαρίσει κάποιος τη στιγμή που απομακρυνόμαστε από κοντά του για διάφορους λόγους. Είναι εκείνη η αρχικά αινιγματική ματιά λίγο πριν αυτός ο άνθρωπος ξεμακρύνει από κοντά μας. Και λέμε αρχικά αινιγματική αφού τις πιο πολλές φορές θα παίζει για καιρό στο μυαλό μας ένα τέτοιο βλέμμα προσπαθώντας να σπάσουμε τον στιγμιαίο κώδικα μιας σιωπηλής αλλά απόλυτα καθοριστικής επικοινωνίας.
Οι περιπτώσεις είναι πολλές γι’ αυτό μην βιαστείς να οικειοποιηθείς κάποια πριν διαβάσεις για την κάθε μια ξεχωριστά. Βάλε τον εαυτό σου σε οποιοδήποτε από τα παρακάτω ρεαλιστικά σενάρια και θυμήσου τι ένιωσες. Κι όταν κατασταλάξεις φέρε και πάλι στο νου εκείνη την ματιά που σε συγκλόνισε, που σε προβλημάτισε, που σε μαγνήτισε ή που μπορεί να σε απώθησε.
Μπορεί να είναι η ματιά μεταξύ αγνώστων περπατώντας αντικριστά. Τη στιγμή που τα βήματα απομακρύνονται και η απόσταση μεγαλώνει ο ένας γυρίζει να ρίξει ένα τελευταίο βλέμμα πίσω του. Κι ο άλλος το αντιλαμβάνεται ή το πιάνει φευγαλέα με την άκρη του ματιού του. Συμβαίνει αρκετά συχνά, μη μου πείτε πως δε σας έχει τύχει. Η αρχική εξήγηση μιας τέτοιας ματιάς μεταξύ αγνώστων σε τυχαία στιγμή θα μπορούσε να είναι απορία ή θαυμασμός αντίστοιχα. Ένα όμορφο πρόσωπο ή η ζηλευτή αύρα που μας τράβηξε την προσοχή, είναι δυο πολύ πιθανές εξηγήσεις.
Ίσως βέβαια να είναι κι ανεξήγητο αφού ακόμη κι αν το έχουμε κάνει, να μην καταλάβαμε γιατί γυρίσαμε να κοιτάξουμε κάποιον που δεν γνωρίζουμε. Τι είναι αυτό που μας έκανε να γυρίσουμε ή που έκανε έναν άγνωστο άνθρωπο να γυρίσει να μας κοιτάξει; Αν σου έχει τύχει, θα ρισκάρω να μαντέψω τη συνέχεια. Έστρεψες το βλέμμα σου και πάλι μπροστά, συνεχίζοντας την πορεία σου ή κοίταξες για μια ακόμη φορά;
Στο πρώτο ραντεβού, μια τέτοια ματιά έχει πάντα την τιμητική της θέση και μάλιστα ελπίζουμε να «παίξει» ως πιθανότητα. Πέρασες όμορφα, βγήκες το πρώτο σου ραντεβού με εκείνον τον άνθρωπο που καιγόταν η ψυχή σου από λαχτάρα κι επιθυμία να βγείτε. Έπειτα, μια αγκαλιά κι ένα φιλί από εκείνα που φέρουν πάνω τους όλες τις υποσχέσεις του κόσμου. Κρατάτε για λίγο ο ένας τα χέρια του άλλου κι απομακρύνεστε. Με χαμόγελο και με τη συνειδητοποίηση πως σας άρεσε τόσο ώστε να σχεδιάζετε από τώρα στο μυαλό σας την επόμενη φορά. Και κάπου εκεί, πάνω σε αυτήν τη σκέψη, έρχεται και κουμπώνει ένα τελευταίο βλέμμα. Γυρίζεις να δεις αν σε κοιτάζει, γυρίζει να δει αν κοιτάζεις. Μια ματιά που μεταφράζεται με ένα «Πόσο θα ήθελα να μην τελειώσει αυτό το ραντεβού». Μια ματιά που έφερε στο μυαλό ένα «Με κοίταξε!» και μαζί ένα χαμόγελο που για να κρυφτεί δε θα φτάνουν όλες οι κρυψώνες του πλανήτη.
Κι αν η έκβαση ενός πρώτου ραντεβού δεν ήταν η αναμενόμενη και πήγαν όλα στραβά ή κατάλαβες πως δεν πρόκειται να επαναληφθεί; Ακόμη και τότε αυτή η τελευταία ματιά έχει τον δικό της ρόλο. Είτε την χάρισες πρώτα εσύ είτε την έλαβες στον αποχαιρετισμό, είναι η ματιά που δίνει μόνο μια υπόσχεση εκείνη τη στιγμή. «Αποκλείεται να τα ξαναπούμε».
Και πάμε τώρα σε μια άλλη περίσταση. Η επισφράγιση μας ρομαντικής στιγμής είναι το φιλί- δε νομίζω να υπάρχει καμία αντίρρηση πάνω σε αυτό. Η ματιά στην οποία αναφερόμαστε είναι επίσης η επισφράγιση ενός φιλιού. Τη στιγμή που τα χείλη λένε αντίο στα χείλη που άγγιξαν και τα σώματα ξεκολλάν’ κάνοντας βήματα προς τα πίσω για να απομακρυνθούν, να τη πάλι η ματιά για την οποία συζητάμε. Το βλέμμα σου σηκώνεται και κοιτάζει το πρόσωπο που φίλησε. Κι εκείνο με τη σειρά του εσένα. Τι σημαίνει αυτό το βλέμμα; «Θέλω και πάλι να χαθώ στο φιλί σου».
Κι ερχόμαστε στη ματιά που θα ακολουθήσει έναν χωρισμό. Εκείνο το βλέμμα που πιθανολογείς πως είναι το τελευταίο που θα πάρεις από τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησες ή που μπορεί ακόμη να αγαπάς. Ένας χωρισμός έχει συνήθως πολλά τέτοια βλέμματα με τις όποιες λέξεις να είναι λιγοστές ή σχεδόν ανύπαρκτες. Στην τελευταία σας συνάντηση λοιπόν κι εφόσον όλα έχουν ειπωθεί, λέτε αντίο. Απομακρύνεστε ψυχή και σώμα. Κι εκεί σκάει και πάλι ένα τέτοιο τελευταίο βλέμμα. Γυρίζεις και κοιτάζεις τον άνθρωπο με τον οποίο έκανες όνειρα, τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες. Γυρίζει και κοιτάζει τον άνθρωπο που ίσως να αγαπάει ακόμη ή που συνειδητά αποχαιρετά γιατί επιλέγει να μην έχει πια. Η τελευταία ματιά σε ένα χωρισμό είναι μια αλήθεια που επάνω της γράφει «εύθραυστον».
Και τώρα, που έχεις στα χέρια σου όλες τις πιθανές περιπτώσεις μιας τέτοιας τελευταίας ματιάς, διάλεξε εκείνη που σε στιγμάτισε πιο πολύ από κάθε άλλη ματιά. Επίλεξε το βλέμμα που καθόρισε τυχόν αποφάσεις σου. Βλέπεις, οι άνθρωποι είμαστε πολλές φορές πολύ μικρότεροι κι ανάξιοι του όποιου συναισθήματος. Κι όταν αυτό συμβαίνει μια ματιά αρκεί για να χαρίσει όλες εκείνες τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν.
Αφιερωμένο στις ματιές που “ξεμακραίνουν” για τους δικούς τους λόγους.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
