Εκείνοι οι ήρωες γονείς που αποφάσισαν να μην έχουν καμία βοήθεια

«Θα θέλαμε πολύ να βγούμε μαζί σας απόψε αλλά δεν υπάρχει κάποιος να κρατήσει τα παιδιά» και κλείνεις το τηλέφωνο με μια απογοήτευση προς στιγμήν. Όμως μετά από λίγο περνώντας από τον διάδρομο για να ξαπλώσεις, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στα αποκοιμισμένα πρόσωπά τους χαμογελάς και μέσα σου λες: «Δεν πειράζει που δεν μπορέσαμε να βγούμε και τόσο τελικά, άλλη φορά».

Το να γίνει κάποιος γονιός είναι η απόλυτη ολοκλήρωση που πηγάζει από βιώματα και προσωπικές εμπειρίες που έχει ο καθένας. Κάποιοι επιλέγουν να γίνουν γονείς σε μικρή σχετικά ηλικία πριν ολοκληρώσουν σπουδές ή επαγγελματικά σχέδια θέλοντας να δώσουν την απαιτούμενη ενέργεια και φρεσκάδα στα παιδιά που θα έρθουν στη ζωή τους. Άλλοι όμως και συνήθως η πλειοψηφία, επιλέγουν να γίνουν γονείς αφού έχουν βάλει αρκετά πράγματα σε μια σχετική τάξη στη ζωή τους.

Τα δύσκολα φυσικά ξεκινούν μετά από την γέννηση των παιδιών και για τις δυο περιπτώσεις. Οι καθημερινές υποχρεώσεις παράλληλα με την απόκτηση οικογένειας απασχολεί επί μονίμου βάσεως το μυαλό κάθε γονέα. Και το ερώτημα είναι ένα: «Τα παιδιά ποιος θα τα κρατήσει τώρα που επιστρέφουμε στη δουλειά;» Στη χώρα μας είθισται να αναλαμβάνουν την ευθύνη αυτή ως βοήθεια ανεκτίμητης αξίας φυσικά οι γλυκύτατοι παππούδες και γιαγιάδες. Η παρουσία τους στη ζωή των παιδιών είναι πάντα ευεργετική και λίγο πολύ όλοι θυμόμαστε το μεγάλωμα και τις συμβουλές του παππού και της γιαγιάς τους οποίους με λύπη αποχωριζόμασταν κάθε φορά.

Υπάρχουν όμως και οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι, χωρίς καμία βοήθεια από γιαγιάδες, παππούδες και νταντάδες. Παύση και σκεφτείτε το λιγάκι· τρομακτικά δύσκολο κι απαιτητικό. Είναι εκείνοι οι γονείς που μοιράζονται στον απόλυτο βαθμό τα πάντα σχετικά με το μεγάλωμα, την ανατροφή, τις υποχρεώσεις, τις δραστηριότητες κι όλα όσα συμπεριλαμβάνει η δραστήρια καθημερινότητα των παιδιών. Είναι οι γονείς που βασίζονται κι εξαρτώνται απόλυτα ο ένας από τον άλλον για να συντονιστεί μια τόσο απαιτητική καθημερινότητα.

Οι λόγοι ποικίλλουν ανάλογα με την περίπτωση. Υπάρχουν, ας πούμε, γονείς που λόγω απόστασης από τους δικούς τους ανθρώπους δεν μπορούν να έχουν κάποια βοήθεια κι έτσι αναλαμβάνουν τα πάντα μόνοι τους από πολύ νωρίς. Φυσικά και θα επιθυμούσαν ως γονείς να έχουν την πολυτέλεια του να βασιστούν για κάποια πράγματα στον παππού και την γιαγιά μα η απόσταση δεν το καθιστά εύκολο σε πολλές από τις περιπτώσεις. Νταντάδες, παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί και κέντρα απασχόλησης παιδιών έρχονται να αναλάβουν δράση μέχρι να τελειώσει ο ένας από τους δυο γονείς τη δουλειά. Αγώνας δρόμου σου φαντάζει όλο αυτό μα με τον σωστό συντονισμό όλα γίνονται.

Υπάρχουν κι εκείνοι οι γονείς που συνειδητά επιλέγουν να μην έχουν καμία βοήθεια από κανέναν γύρω τους. Είναι οι γονείς που θα βασιστούν αποκλειστικά στη δική τους δυναμική για να μοιραστούν την ευθύνη του να μεγαλώσουν τα παιδιά αλλά και του να βγάζουν εις πέρας τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Σαφέστατα κι αποτελούν μειοψηφία σαν ποσοστό διότι κακά τα ψέματα, η καθημερινότητα είναι κάποιες φορές αβάσταχτα δύσκολη, μα υπάρχουν για να μας αποδεικνύουν καθημερινά πως όλα γίνονται με λίγη καλή θέληση, τύχη και σωστό προγραμματισμό.

Οι γονείς αυτοί θα θέλουν από κοινού να συμμετέχουν στο μεγάλωμα των παιδιών και αυτό είναι κάτι που συνήθως θα συμφωνήσουν στο να κάνουν από τα πρώτα στάδια της σχέσης τους, πριν καν έρθουν τα παιδιά. Θα έχουν στον νου πως μόνο εκείνοι θέλουν να παίρνουν τις αποφάσεις για οτιδήποτε αφορά τα παιδιά από το πιο απλό μέχρι και το πιο περίπλοκο πράγμα. Δεν είναι ότι δεν εμπιστεύονται τους δικούς τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μα θέλουν να αποδείξουν πως μπορούν να τα καταφέρουν τόσο στον ίδιο τους τον εαυτό όσο και στους γονείς τους φυσικά. Και βέβαια θα υπάρξουν οι στιγμές που θα ζητήσουν μια μικρή βοήθεια, γονιός σημαίνει άνθρωπος με αδυναμίες και λάθη όχι προγραμματισμένο ρομπότ.

Είναι πολύ δύσκολο το να μην μπορείς να βασιστείς σε κανέναν κατά τη διάρκεια της καθημερινότητας παρά μόνο στον εαυτό σου και στις δικές σου δυνάμεις. Δεν είναι μόνο το σχολείο και οι ώρες που ίσως λείπουν τα παιδιά από το σπίτι, που κι αυτό απαιτεί έναν συντονισμό για τη μεταφορά τους. Είναι κι άλλες πτυχές της ζωής όπως οι επαγγελματικές υποχρεώσεις που απαιτούν την ίδια ενέργεια και δημιουργικότητα που πρέπει να έχεις κι ως γονιός. Για να μην αναφέρουμε κι όλα τα υπόλοιπα όπως διαπαιδαγώγηση, μελέτη μετά το σχολείο, δραστηριότητες, το ίδιο το σπίτι με τις δουλειές που επίσης πρέπει να γίνουν και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.

Επέλεξες να κάνεις οικογένεια και επέλεξες αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο για να μοιραστείτε αυτόν τον ρόλο και την κοινή σας ζωή. Τι πιο ισορροπημένο από το να αποφασίζετε τα πάντα από κοινού μέσα στη δική σας οικογένεια. Υπάρχει δεν υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας από τρίτα πρόσωπα, το πιο δόκιμο σενάριο βάσει ερευνών και ψυχολόγων είναι οι γονείς να μπορούν να μοιράζονται στο έπακρον όλα όσα έχουν να κάνουν με το μεγάλωμα των παιδιών. Μιλάμε για την απόλυτη επικοινωνία μεταξύ γονέων σε οτιδήποτε αφορά τα παιδιά κι όχι μόνο. Φυσικά και θα υπάρχουν προστριβές, μικρές ή και μεγάλες διαφωνίες κι εντάσεις μα αυτά μπορούν να συμβούν ακόμη και στην περίπτωση που υπάρχει βοήθεια από άλλους και μάλιστα με χειρότερη έκβαση σε κάποιες περιπτώσεις.

Ο μεγαλύτερος και σπουδαιότερος ρόλος ενός ανθρώπου στη ζωή είναι το να γίνει γονέας. Ρόλος απαιτητικός και δύσκολος. Ρόλος που τα λόγια του δε θα τα μάθεις ποτέ καλά όσες πρόβες και να κάνεις. Ο καθένας όμως εκεί πάνω στο σανίδι της ζωής μαθαίνει να προσαρμόζει τον ρόλο αυτό στα δικά του μέτρα. Άλλοι με βοήθεια κι άλλοι όχι, δεν παίζει καμία σημασία γιατί και σ’ αυτή την περίπτωση όλα θα φανούν στο χειροκρότημα.

Αφιερωμένο σε κάθε «μπορώ» που έχει περάσει από το μυαλό κάθε γονέα.