Όλες οι ιστορίες της ζωής μου ξεκινούν με μια αλήθεια. Εκείνη η μία και μοναδική αλήθεια της αγάπης. Αυτή η αλήθεια που με πάει παρακάτω. Αυτή η αλήθεια που με εξελίσσει ως άνθρωπο. Γεμίζει τις μπαταρίες μου, κάνει το μυαλό μου άνω-κάτω. Εσύ που με ξέρεις πιο καλά κι από εμένα, μάθε ότι οι λόγοι για τους οποίους σ’ αγαπώ είναι αμέτρητοι.
Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις ακριβώς τι αστεία να κάνεις όταν είμαι down κι αν και τότε συναντήσεις εμπόδια, συνεχίζεις με μεγαλύτερη επιμονή μέχρι να γελάσω. Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις με τρομακτική ακρίβεια τι σκέφτομαι πριν καν ακόμη το σκεφτώ εγώ η ίδια. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι εκεί για εμένα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Σ’ αγαπώ για τα υπέροχα μικρά σου δώρα που δε γνώριζα ότι μου αρέσουν μέχρι που τα ξετύλιξα και τα είδα. Σ’ αγαπώ γιατί μου δείχνεις ότι αξίζω. Ότι μετράω για εσένα. Ότι παρά τα ελαττώματά μου με θέλεις δίπλα σου. Σ’ αγαπώ γιατί μπορείς να καταλάβεις αμέσως σε τι διάθεση είμαι, ακόμη και μέσα από ένα γραπτό μήνυμα. Γιατί η επιλογή των λέξεων σε αυτό το μήνυμα δε θα είναι ποτέ τυχαία. Βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό.
Σ’ αγαπώ γιατί μπορείς να μαντέψεις αν γελάω ή κλαίω ακόμη κι όταν είμαστε μακριά. Γιατί όντως με προσέχεις. Προσέχεις οτιδήποτε πω. Είσαι το πιο ένθερμό μου ακροατήριο! Σ’ αγαπώ γιατί αγαπάς τα σπασμένα μου κομμάτια. Δε θα αναρωτηθείς ούτε θα κρίνεις γιατί τα άφησα να σπάσουν, μα τολμάς πολύ απλά να τα ενώσεις. Κάτι που εγώ ποτέ δεν επιχείρησα.
Σ’ αγαπώ γιατί δεν επιθυμείς να αλλάξεις τον «μπλέ» ψυχισμό μου. Σου αρέσει, σε γοητεύει. Κι ας είναι δύσκολο να τον κατανοήσεις. Ακολουθείς τις επιθυμίες μου, τις στηρίζεις. Γιατί είσαι η κερκίδα μου -όχι μόνο όταν κερδίζω, αλλά κι όταν παταγωδώς χάνω! Σ’ αγαπώ γιατί όταν απομακρύνομαι απ’ τον προορισμό μου θα ψάξεις να βρεις τις αιτίες και θα τις φωτίσεις για να ξαναβρώ το μονοπάτι μου. Γιατί με σέβεσαι όσο δεν έχω σεβαστεί τον εαυτό μου και τις επιθυμίες μου. Με μαθαίνεις να μην τα καταπιέζω και πάντα να τα ικανοποιώ. Γιατί μου μιλάς με αποδείξεις κι όχι με θεωρίες. Σιχαίνεσαι τις θεωρίες.
Σ’ αγαπώ γιατί μέσα σου υπάρχει μια θάλασσα με ήρεμα νερά. Καταγάλανα, καθάρια, φωτεινά, που δε με φοβίζουν. Ξέρεις επιδέξια πώς να τα δαμάζεις όταν έχει φουρτούνα. Γιατί πολεμάς τους δικούς μου φόβους κι εγώ σε ακολουθώ. Με θαυμασμό κι απορία. Μαθαίνω από εσένα κι έτσι κάπως τους πολεμώ κι εγώ.
Γιατί τα μάτια σου μιλάνε πάντα πολύ δυνατά, έντονα και δεν μπορούν ποτέ να πουν ψέματα. Μου αρέσουν οι διάλογοι αυτοί. Είναι αληθινοί πέρα για πέρα. Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου αισθάνομαι ασφαλής. Δε φαντάστηκα ότι θα γινόταν. Δεν το επεδίωξα. Μου το έβγαλες στην πορεία. Ασφάλεια κι αγάπη πάνε χέρι-χέρι. Σε αγαπώ γιατί με μαθαίνεις να αγαπώ εμένα.
Όλες οι παραπάνω αλήθειες, λοιπόν, εύχομαι πραγματικά κι ολόψυχα να είναι και δικές σου, εσύ που τώρα διαβάζεις αυτό το άρθρο. Είμαι σίγουρη ότι διαβάζοντάς τα τα ΄χεις ταυτίσει με κάποιον άνθρωπο. Θυμήθηκες καταστάσεις και στιγμές. Ξέθαψες αναμνήσεις, αλλά κι επιθυμίες. Εξάλλου, πόσοι από εμάς δε θα θέλαμε να ισχύουν έστω και τα μισά;
Έχουμε μυθοποιήσει την αγάπη σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε το ρεαλιστικό της κομμάτι -το αμφισβητούμε. Ίσως κάποια απ’ τα παραπάνω να θεωρηθούν υπερβολές. «Σιγά μην τα έχει ζήσει!».
Οι ταυτότητες πολλές. Εσύ διαλέγεις! Μπορεί όλα τα παραπάνω να είναι το παιδικό σου φιλαράκι, που μοιράστηκες όνειρα και φόβους. Ίσως είναι ένα συγγενικό πρόσωπο, που μαζί ξεπεράσατε δύσκολες στιγμές. Ίσως, όμως, είναι εκείνος ο άνθρωπος που ήρθε αναπάντεχα στη ζωή σου κι έκανε φασαρία στο μυαλό σου! Όποια ταυτότητα κι αν ισχύει για εσένα, τουλάχιστον το έχεις βιώσει.
Εσύ, λοιπόν, που με ξέρεις καλύτερα κι από εμένα, μείνε δίπλα μου. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι κάπου εκεί έξω.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη