Εσύ τα λες συχνά με τη συνείδησή σου;

Κάπου πήρε το μάτι μου τις προάλλες μια Κινέζικη παροιμία που λέει: «Η μεγαλύτερη πανοπλία είναι η καθαρή συνείδηση». Σοφή φράση δε λέω, αλλά ακόμη πιο σοφό είναι το ερώτημα που έρχεται λίγο-πολύ στο μυαλό όλων μας. Πώς κρατάει κάποιος καθαρή τη συνείδησή του και εν τέλει τι θα πει καθαρή συνείδηση;

Αν η συνείδηση είχε μορφή, το πρώτο που θα σου έλεγε θα ήταν πως δνε μπορείς έτσι αυθαίρετα να μπεις και να καθαρίσεις. Τι το περάσαμε, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε; Η συνείδηση λένε, είναι ταυτόχρονα φίλη μα και εχθρός διότι ναι μεν, δεν μπορείς χωρίς αυτήν αλλά από την άλλη είναι αμέτρητες οι φορές που θέλεις απλά να της πεις να βγάλει το σκασμό. Η πικρή αλήθεια ξέρεις ποια είναι; Ότι βλακωδώς πιστεύουμε  πως δε θα χρειαστεί να την αντιμετωπίσουμε παρά μόνο αν αυτό που μας απασχολεί είναι όντως πολύ σοβαρό και χρήζει ιδιαίτερης προσέγγισης.

Η συνείδηση είναι η κολλητή φίλη της λογικής. Αυτές οι δυο κάνουν χρόνια παρέα. Αδελφικές φίλες σου λέει, αδελφές ψυχές ένα πράγμα. Η μια συμπληρώνει την άλλη σε βαθμό που θέλεις απλά να χτυπήσεις το κεφάλι σου στο τοίχο. Όταν η λογική βαριέται να παίξει έρχεται η συνείδηση να δώσει το παρόν και να μας θυμίσει την ύπαρξη της άλλης πλευράς. Κι όταν η συνείδηση είναι απασχολημένη με κάτι άλλο, η λογική βοηθά στο να λύσουμε τυχόν απορίες μας μέχρι να μπορέσει η συνείδηση να επανέλθει. Όλα κομμάτι μιας σχέσης που αποζητά την προσοχή από τα γεννοφάσκια της.

Αν η συνείδηση είχε μορφή θα φορούσε σίγουρα γυαλιά μέσα από τα οποία θα εξέταζε το κάθε τι αρκετές φορές προκειμένου να μας κάνει να το τεστάρουμε κι εμείς μέσα από διαφορετικές πλευρές. Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της θα ήταν ο δυναμισμός και η ικανότητα να γεννά ερωτήματα με κυριότερο φυσικά το γνωστό: «Έπραξες σωστά;» Κι όταν σε βάλει στο τριπάκι του να αρχίσεις να τα σκέφτεσαι όλα εκείνη πια αμέριμνη βγάζει τα γυαλιά της, τα ακουμπά κάπου προσεκτικά κι απολαμβάνει τη στιγμή της απόλυτης ικανοποίησης. Πέτυχε το στόχο της. Κι έτσι θα κάνει την εμφάνισή της κι η λογική για καφεδάκι, μ’ εσένα να βασανίζεσαι στο background κάπου μεταξύ σκέψεων και πράξεων.

Αναμφισβήτητα το να ακούς την συνείδησή σου έχει και τα θετικά του. Η συνείδηση είναι η βάση για οτιδήποτε έχει να κάνει με την ψυχή. Ο νους λειτουργεί διαφορετικά με μηχανισμούς πιο τετράγωνους, πιο απόλυτους αλλά η συνείδηση έχει συναίσθημα. Είναι ευεργετικό το να την υπακούς πού και πού όμως να την ελέγχεις, είναι ζαβολιάρα. Προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει θα τα μπλέξει όλα κι άντε μετά να τα βάλεις πάλι σε σειρά. Θα σου φέρει μπροστά αιτίες, θα αναλύσει μαζί σου πολλά γιατί και πώς, μα κυρίως θα σου δείχνει επίμονα όλα όσα το δικό σου μυαλό θέλει να κρύψει ή να σκεπάσει.

Οι σκέψεις που την ενδιαφέρουν πιο πολύ είναι οι παρατημένες από το χρόνο σκέψεις, οι πίσω-πίσω στο ράφι που τις καταχώνιασες για να ασχοληθείς αργότερα. Οι λόγοι σου; Σίγουρα σωστοί για εσένα μα όχι και για την ίδια τη συνείδηση. Εδώ λοιπόν έρχεται ο ρόλος της και παίρνει αξία. Θα σε βάλει να τις αντιμετωπίσεις, να τις δεις κατάματα και να νιώσεις όσα τελοσπάντων είναι να νιώσεις. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία θα βοηθήσεις την ίδια αλλά κυρίως τον εαυτό σου ως προς την αυτοκριτική σου. Κι αυτό, λένε, θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο ουσιαστικό στις σχέσεις σου με τους γύρω. Θα σου δώσει εφόδια για να αντιμετωπίσεις πράγματα. Κάθε φορά που θα τα λες με τη συνείδησή σου, θα έχεις μια πιο πλήρη εικόνα για το τι γίνεται με το μέσα σου. Αυτό είναι που σε «καίει» εξάλλου, το μέσα σου.

Ο ευσυνείδητος άνθρωπος βέβαια είναι πάντα και ο πιο παρεξηγημένος. Είμαι σίγουρη πως είναι άπειρες οι φορές που ένιωσες αδικία αφού κατέληξες στο συμπέρασμα πως το ξεκαθάρισμα στο μυαλό το έκανες μόνο εσύ για πολλούς ή για όλους γύρω σου. Βλέπεις τη συνείδηση δεν την αντέχουν εύκολα πολλοί για παρέα. «Ασυνείδητοι» λέγονται κι αυτό το στερητικό «α» είναι που αφαιρεί ουσία και νόημα, όχι μόνο από τη λέξη αλλά από τις ίδιες τις πράξεις ενός ανθρώπου.

Το να καλλιεργήσεις μια συνειδητότητα είναι το εργαλείο σου απέναντι στην απάθεια. Είναι άμυνα απέναντι σε καταστάσεις που πλήγωσαν περνώντας πρώτα εσύ τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη διαδικασία. Είναι πολλές φορές άνιση μάχη η ειλικρινής συζήτηση με τον εαυτό σου αλλά και τι να κάνεις; Έχει μάθει να κερδίζει στα σημεία. Στο τελευταίο λεπτό οι πόντοι. Αρκεί μονάχα μια φράση που σου είπαν, μια σκέψη που έκανες καιρό πριν, η εικόνα ενός προσώπου.

Συνείδηση και συναίσθημα. Κράτησε μονάχα πως και οι δυο λέξεις έχουν σαν πρώτο συνθετικό το «συν». Θέλει δουλειά αυτό το «συν», τα λέει όλα. Συνεργάζομαι και συναισθάνομαι. Κι έτσι η συνείδηση θα πάψει να σ’ ενοχλεί πια τόσο συχνά. Έμαθες εσύ το δρόμο προς εκείνη.

Αφιερωμένο σε κάθε συνειδητή επιλογή και σκέψη.