Ευτυχισμένοι όσοι ζουν στην κοσμάρα τους

Γεγονός :Όσοι έχουν άγνοια πραγμάτων είναι ευτυχισμένοι.

Αιτία: Ακόμη διερευνάται  και πάσα βοήθεια θα εκτιμηθεί.

Η Eleanor Roosevelt είχε πει «Πάντα θαυμάζει κανείς αυτό, που στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνει». Το πολύ εύστοχο ρητό είναι βέβαιο πως μπορούμε όλοι με αξεπέραστη ευκολία να συμπληρώσουμε και με την εξής φράση, «Πάντα θαύμαζα εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ή που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!»

Ο λόγος φυσικά για όλα εκείνα τα άτομα που καταφέρνουν να ζουν «στον υπέροχό τους κόσμο» όπως συνηθίζουμε οι πιο πολλοί να λέμε ιδιαίτερα όταν τα επίπεδα ανοχής των γύρω τους έχουν χτυπήσει κόκκινο. Παίζει να το έχουμε ευχηθεί όλοι ίσα με ένα εκατομμύριο φορές το πόσο πολύ θα θέλαμε να μοιάσουμε σε ένα άτομο που έχει την έμφυτη τάση να αγνοεί, να ζει δηλαδή με άγνοια πραγμάτων, καταστάσεων και αιτιών που αφορούν οτιδήποτε. Το κάνουν εσκεμμένα ή εκπαιδεύονται σε αυτό με έναν τρόπο που κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί;

Φαντάσου πως είσαι σε μια παρέα όπου έχει αναφερθεί ένα φλέγον θέμα  και όλοι συζητάτε για αυτό με σκοπό να βοηθήσετε κάποιο φιλικό πρόσωπο ή έστω να βρείτε μια λύση σε κάτι. Κι εκεί που τα μυαλά έχουν πάρει φωτιά και τα επιχειρήματα πλέκουν τα χέρια τους σε έναν ατελείωτο χορό, υπάρχει κι εκείνο το μυαλό που στο άκουσμα και μόνο της λέξης «πρόβλημα» έχει μεταφερθεί αυτόματα σε μια διάφανη φούσκα. Και τι κάνει μέσα από αυτήν; Μα πολύ απλά παρατηρεί όλους εσάς που παλεύετε να δώσετε κάποια λύση σε αυτό που συζητάτε όλοι μαζί. Σας παρατηρεί από μια άλλη θέση όμως, θέση ασφαλείας ονομάζεται αυτή.

Οι άνθρωποι αυτοί μεγαλώνουν μαθαίνοντας κάτι απόλυτα ζηλευτό για την πλειοψηφία. Να μην αφήνουν να τους «χαλάει» οτιδήποτε. Δεν αφήνουν να τους απασχολεί ό, τι δε θέλουν οι ίδιοι να τους αγγίξει. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε όταν κρίνουν πως το μέσα τους θα ταραχθεί σε τέτοιο βαθμό που επιλέγουν όχι μόνο το να μη συμμετέχουν αλλά το να μην το γνωρίζουν καν. Για εκείνους το «όσο λιγότερα γνωρίζεις τόσο καλύτερα» δεν είναι απλώς μια ταμπέλα αλλά τρόπος ζωής. Δεν αφήνουν αρνητικότητες να χαλάνε τη δική τους καθημερινότητα. Παραμένουν αμέτοχοι και κατά γενική ομολογία περνάνε τέλεια όσοι τελικά το καταφέρνουν.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως όσοι έχουν άγνοια πραγμάτων το κάνουν εσκεμμένα και δεν πιστεύουν πως είναι κάτι που γίνεται τυχαία. Γιατί στην τελική πώς να πιστέψεις πως κάποιος αποφεύγει το να δώσει μια άποψη; Για ποιον λόγο αν όχι εσκεμμένο να μη θέλει κάποιος να καταλάβει τι περνά και τι βιώνει ένα φιλικό ή συγγενικό του πρόσωπο την στιγμή μάλιστα που μπορεί να χρειάζεται και βοήθεια σε αυτό;

Αν όμως υποθέσουμε πως δε γίνεται εσκεμμένα τότε έχουν ανακαλύψει το νόημα της ζωής της ίδιας.  Διότι μπορεί να εκνευρίζουν πολλούς γύρω τους αλλά οι ίδιοι περνάνε φίνα. Η ζαχαρένια τους δε χαλάει με τίποτε, αυτοί στον κόσμο τους και οι γύρω τους να βγάζουν αφρούς από το στόμα και να απορούν με την απάθεια που αντιμετωπίζουν τα πάντα. Παραδέξου πως είναι αρκετές οι φορές που το έχεις ζηλέψει. Η άγνοια πραγμάτων επιλεκτική ή μη είναι εκείνο το τέλειο σουρωτήρι που φιλτράρει τα πάντα και κρατάει μονάχα τα όσα για εκείνους έχουν πραγματική σημασία.

Στο δια ταύτα λοιπόν για να δούμε μήπως και ξεσκεπάσουμε το μυστικό τους. Πώς καταφέρνουν να έχουν άγνοια πραγμάτων; Ελάτε τώρα, δεν είναι και τόσο δύσκολο αν το καλοσκεφτείτε. Απλούστατα δε ρωτάνε και είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι σε αυτό. Όσο πιο λίγα ρωτάνε τόσο λιγότερα γνωρίζουν ή μαθαίνουν κι έτσι κρατούν αποστάσεις. Τις πιο πολλές φορές θα τους δεις να κουνάνε απλώς καταφατικά το κεφάλι δίχως να αντιδρούν λεκτικά αλλά ούτε και εκφραστικά. Βέβαια μια κίνηση αιφνιδιασμού που θα μπορούσες να κάνεις είναι να συνεχίσεις να τους αναφέρεις λεπτομέρειες για πολλά κι ας μην έχουν ρωτήσει. Σίγουρα θα τους μπλοκάρει το γεγονός πως θέλεις να συνεχίσεις τη συζήτηση κι ας δείχνουν πλήρη αδιαφορία για το τι λες.

Μια άλλη ερμηνεία που δίνουν πολλοί είναι πως αυτά τα άτομα είναι ευθυνόφοβα με κάποιον τρόπο. Διότι το να μην επιτρέπουν σε οτιδήποτε δυσάρεστο να τους αγγίξει δείχνει μια φοβία του να αντιμετωπίζουν καταστάσεις που πονάνε. Κι έτσι απλώς επιλέγουν την άγνοια και το να μην ξέρουν τίποτε. Θα το κάνουν ακόμη κι όταν πρόκειται για αγαπημένα τους πρόσωπα όπου σε αυτήν την περίπτωση μάλιστα θα έχουν πείσει τους εαυτούς τους πως είναι καλύτερα να μην μπλέκονται στα πόδια των άλλων! Πόσο φιλοσοφημένο και ταυτόχρονα βολικό επιχείρημα.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι άνθρωποι που επιλέγουν να αγνοούν πράγματα και καταστάσεις που αφορούν άλλους τα έχουν πολύ καλά με τον εαυτό τους, δε νιώθουν τύψεις πόσο μάλλον να κάνουν δεύτερες σκέψεις για το αν έπραξαν σωστά ή όχι. Γι’ αυτούς η ζωή συνεχίζεται όμορφα και αμέριμνα δίχως ιδιαίτερες έγνοιες μονάχα όσες αφορούν και απειλούν τη δική τους διάφανη φούσκα.

Για κάποιους ανθρώπους η ευτυχία βρίσκεται στο να γνωρίζουν τα πάντα για τους πάντες γύρω τους. Για κάποιους άλλους όμως η ευτυχία βρίσκεται στην πλήρη άγνοια. Ένα είναι βέβαιο. Η επιλεκτική άγνοια είναι αξιοζήλευτη.

Αφιερωμένο σε όσους ζουν στη δική τους διάφανη φούσκα.