Φίλοι-ήρεμες δυνάμες που αν τούς χρειαστείς γίνονται λιοντάρια

Πίνεις το καφεδάκι σου αναπολώντας τα φιλικά πρόσωπα που έχουν περάσει από τη ζωή σου μέχρι τώρα. Κάποιοι από αυτούς φίλοι  «δορυφόροι» που άλλοτε χάνονταν κι άλλοτε εμφανίζονταν ανάλογα με τη φάση την οποία περνούσατε. Κι είναι κι εκείνοι οι φίλοι που σε ακολουθούν πάντα και παντού με σταθερή πορεία γύρω από τη δική σου τροχιά. Πότε πιο γρήγορα και πότε πιο αργά ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Με μια αστερόσκονη όμως που αφήνει πάντα το σημάδι της.

Γι’ αυτούς τους φίλους, τους «εκεί για σένα», θα έκανες πολλά αν στο ζητούσαν δίχως δεύτερη σκέψη. Γιατί κι εκείνοι έχουν αποδείξει τι είναι ικανοί να κάνουν για εσένα. Κι όταν νομίζεις πως κρατάς στα χέρια σου όλα τα κλειδιά για κάθε δικό σου βάσανο εκείνοι έχουν στα δικά τους χέρια τα «δεύτερα κλειδιά». Εκείνα που θα έψαχνες βαθιά μέσα στην τσάντα σου να βρεις αλλά στη θολούρα του μυαλού σου δε θα έβρισκες αν δεν ήταν εκείνοι.

Οι φίλοι με τα «δεύτερα κλειδιά» είναι συνήθως οι κομπάρσοι της παρέας κι όχι οι πρωταγωνιστές. Ναι, μιλάμε για εκείνους που αθέατα αλλά τόσο ενεργά ακούνε κι αφουγκράζονται τις ανησυχίες σου. Κι αν εσύ έχεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο πολύ συχνά μέσα στα δρώμενα της παρέας, εκείνοι είναι οι ξεκάθαροι κι αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές. Γιατί όταν έρθει η στιγμή που εσύ θα αφεθείς στη δίνη των προβλημάτων σου εκείνοι θα σε αρπάξουν από το χέρι και θα σε βγάλουν έξω από αυτήν μόνο με μια τους ατάκα. Όχι, δεν έχουν μαγικές ικανότητες αλλά άκουγαν πάντα.

Είναι οι πράοι και οι ήρεμοι τύποι της παρέας. Με τη σιγουριά που τρομάζει, θα δείξουν το θάρρος τους στα δύσκολα. Θα σε αφήσουν να αναρωτιέσαι για το πώς έγινε και δεν έβγαζαν ποτέ τους τόσο έντονο δυναμισμό, όμως όταν τους χρειαστείς θα γίνουν λιοντάρια και θεριά. Και δε θα λογαριάσουν ρίσκα κι εμπόδια έστω κι αν δεν είναι τόσο δυναμικοί στη δική τους ζωή.

Είναι λιγομίλητοι, αλλά λένε με τα μάτια όσα δε λένε τα χείλη τους. Μετράνε τα λόγια τους συνήθως και ζυγίζουν την κάθε τους λέξη πριν την πουν. Σκέφτονται πολύ πριν μιλήσουν και βάζουν πάντα τον εαυτό τους στη θέση σου. Κι είναι εκείνο το δικό τους χαμογελάκι ένα από τα δεύτερα κλειδιά που χρειάζεσαι μερικές φορές, αφού μπορούν να σε κάνουν να ξεχαστείς αν σου σκάσουν ένα. Δε συμφωνούν πάντα με τις επιλογές σου κι ας ξέρουν πόσο τις αγαπάς. Ίσως και να μη στο πουν αλλά δε θα το κάνουν από εκδικητικότητα. Σε αφήνουν να ανακαλύψεις με τα ίδια σου τα μάτια τα λάθη σου και δε στα πετάνε κατάμουτρα με ένα «στα έλεγα εγώ». Έμαθαν πως δεν είναι μίσος το να βρίσκεις λάθη των φίλων. Έμαθαν όμως πως δεν είναι αγάπη το να προσπαθείς να τα αποδείξεις επί μονίμου βάσεως.

Σε σπρώχνουν και μαζί με εσένα ξεθαρρεύουν και οι ίδιοι. Σε βλέπουν να ερωτεύεσαι χωρίς ζήλια.  Σε βλέπουν να απογοητεύεσαι και δεν παίρνουν ικανοποίηση από αυτό. Κι όταν έρθουν τα βράδια που θα θέλεις να χαθείς μέσα στη μυρωδιά του αλκοόλ για να ξεχάσεις έναν έρωτα ή μια αγάπη που πέρασε, εκείνοι θα κεράσουν τον επόμενο γύρο στα ποτά. Δε θα σε σταματήσουν αλλά θα σε προσέχουν μέσα από την ελευθερία της δικής τους φιλίας.

Κι όταν διαφωνείς μαζί τους εκείνοι θα έρθουν και πάλι με το αντικλείδι που εσύ έδωσες αλλά που σκοπίμως δε ζήτησες πίσω, για να δουν αν είσαι καλά. Να σου πουν ένα γεια και να σου σκάσουν ένα από εκείνα τα χαμογελάκια που θα ξεκλειδώσουν τα πάντα. Και τώρα που κατάλαβες, πάρε και πάλι το καφεδάκι στα χέρια σου κι άρχισε να τούς διακρίνεις έναν προς έναν. Κι αν έχασες κάποιους λόγω του ότι ποτέ δεν τους είχες προσέξει αληθινά, φρόντισε να κρατήσεις εκείνους που ίσως θεώρησες σίγουρους. Είναι κάπου εκεί και σε παρατηρούν καλά μέσα από τη δική τους ηρεμία. Κι όταν χρειαστεί, μόνο με ένα σου βλέμμα θα καταλάβουν και θα βγάλουν από την τσέπη τους τα δικά σου «δεύτερα κλειδιά» για το δρόμο προς το σπίτι.

Αφιερωμένο στους φίλους που κρατάνε επάξια τα δεύτερα κλειδιά μας.