«Φοβάμαι τους έρωτες δίχως μέλλον και το μέλλον δίχως έρωτες»

Ο Γιώργος Σεφέρης είχε πει «Φοβάμαι τους έρωτες δίχως μέλλον και το μέλλον δίχως έρωτες». Από όποια πλευρά κι αν δεις αυτή τη φράση, η ουσία και το νόημα είναι κοινά. Πως η ζωή δεν έχει την ίδια γεύση αν δε συμπεριλαμβάνει τον έρωτα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ας σκεφτούμε τη δυναμική και των δυο πλευρών αυτής της τόσο σοφής φράσης του μεγάλου μας ποιητή και Νομπελίστα.

Από τη μια πλευρά λοιπόν έχουμε ένα μέλλον δίχως έρωτα. Αν δεν ένιωσες ακόμη την παγωμάρα να κατεβαίνει στη σπονδυλική στήλη, πάμε στη δεύτερη ανάγνωση που επιβεβαιώνει και συμπληρώνει την αρχική. Μέλλον δίχως έρωτα, ναι καλά είδες, δίχως δηλαδή τις ματιές που ανάβουν φλόγες. Δίχως τα σκιρτήματα της καρδιάς και την ανυπομονησία μιας συνάντησης. Άφαντα όλα εκείνα τα στοιχεία που θα σε κάνουν να αναθαρρήσεις νιώθοντας τη μοναδικότητα μιας επαφής. Αλήθεια, πόσο θα αντέχαμε ένα μέλλον υπό την απουσία τους συναισθήματος; Με ποια αισιόδοξη ματιά θα κοιτάζαμε το μετά αν εκείνο δεν είχε να μας υποσχεθεί το ερωτικό στοιχείο;

Από την άλλη πλευρά έχουμε έναν έρωτα δίχως μέλλον. Από εκείνους που πεισματικά και ξεροκέφαλα θέλεις να ζήσεις κι ας ξέρεις μέσα σου πως δε θα βγάλει πουθενά. Κι αν υποθέσουμε πως ένας τέτοιος έρωτας οδηγεί σε μια κάποια περιστασιακή ευτυχία και πρόσκαιρη ικανοποίηση πόθου και πάθους, ξέρεις πως αυτό ίσως δεν κρατήσει, δε θα έχει τη διάρκεια που είχες ονειρευτεί. Και δεν είναι απαραίτητο να φταίει κάποιος γι’ αυτό αλλά δεν αναιρεί το γεγονός πως ίσως φταίνε και οι δυο πλευρές. Και τι κάνεις λοιπόν εκεί; Πώς ενεργείς μπροστά στη σαρωτική δύναμη της επιθυμίας έναντι στην παθητική στάση της λογικής;

Και τώρα που εμπέδωσες για τα καλά το δίλλημα της φράσης αυτής πάμε στη φάση που θα μας βοηθήσει, υποτίθεται, να βγάλουμε ένα συμπέρασμα. Τι συμπέρασμα όμως να βγάλει κανείς όταν μιλάμε για ζητήματα καρδιάς; Θα υπάρξουν εκείνοι που θα επιλέξουν να συνεχίσουν τη ζωή τους μόνοι έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση ή έναν χωρισμό. Οι άνθρωποι αυτοί θα ενδώσουν κατά κάποιο τρόπο στη θλίψη που τους προκάλεσε μια τέτοια δυσάρεστη φάση και θα αποφασίσουν ένα μέλλον δίχως έρωτες. Τώρα αν η μοίρα τους διαψεύσει, φέρνοντας στη ζωή τους και πάλι έναν έρωτα, ίσως αποφασίσουν να απορρίψουν τη νέα ευκαιρία δεδομένου πως «κάηκαν» την πρώτη φορά παίρνοντας το μάθημά τους. Κι είναι ένα πολύ σκληρό μάθημα αυτό που θα σε κάνει να εγκαταλείψεις και να βλέπεις ένα μέλλον δίχως έρωτα, δυστυχώς.

Υπάρχουν ευτυχώς κι εκείνοι που θα επιλέξουν να συνεχίσουν ακόμη κι αν το μόνο που έχουν στα χέρια τους είναι ένας «κάλπικος» έρωτας. Μη βιαστείς να τους κρίνεις. Δεν είναι μοιρολατρία το να οραματίζεσαι το μέλλον σου έχοντας ως δεδομένο κάτι που δεν είναι απόλυτα «ροζ». Τι κι αν πρόκειται για ένα έρωτα που κάνει κατοστάρια μεταξύ ναδίρ και ζενίθ, εκείνοι θα τον επιλέξουν. Δε θέλουν τη μοναξιά αλλά την πιο αισιόδοξη ματιά. Δεν είναι συμβιβασμός και οπισθοχώρηση αλλά επιλογή ζωής. Πολύ απλά δεν επιλέγουν να ζουν στην απουσία του έρωτα αλλά στην παρουσία του κι ας αχνοφαίνεται κάποιες φορές.

Ο Γιώργος Σεφέρης λοιπόν μας έθεσε ξεκάθαρα το νόημα μέσα από αυτήν την τόσο ουσιώδη φράση. Όλα έχουν να κάνουν με τη δυναμικότητα αυτού του συναισθήματος που άλλοι φοβούνται να του ανοίξουν την πόρτα και άλλοι το καλωσορίζουν. Όλα έχουν να κάνουν με την ξεκάθαρη δυναμικότητα του έρωτα στη ζωή μας. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το ποιος από τους δυο φόβους θα επικρατήσει τελικά. Ο φόβος της δέσμευσης σε κάτι που δε μας γεμίζει αρκεί να το έχουμε ή ο φόβος της απώλειας μιας αγκαλιάς από τη ζωή μας.

Κι αφού και τα δυο αφορούν φόβους κατά βάση, γιατί να μην τους κερδίσουμε με αυτό που και ο ίδιος ο Σεφέρης εξυμνεί σε αυτή του τη φράση, με τον ίδιο τον έρωτα; Κανείς δε γεννήθηκε για να είναι μόνος σε αυτή τη ζωή και κανένα παράλληλο δημιουργικό κομμάτι δεν αντικαθιστά τον έρωτα. Δεν υπάρχουν σταθερές και περπατημένες, μιλάμε για τον έρωτα, ένα από τα πιο βαθιά και σαρωτικά συναισθήματα. Αφήνεσαι να το ζήσεις και ας βγάλει όπου θέλει. Αλλάζεις εσένα όσο επιτρέπεται ώστε να μπορείς να ελίσσεσαι μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Υποτάσσεσαι και βάζεις όρια στα θέλω σου ώστε να δώσεις απλόχερα κομμάτια του εαυτού σου. Παρασύρεσαι ώστε να νιώσεις την επιθυμία του άλλου να σε έχει κοντά του.

Ο Γιώργος Σεφέρης με τη φράση αυτή σου λέει ξεκάθαρα «σήκω και ανασκουμπώσου». Επέλεξε τον έρωτα σε όλες τις φάσεις της ζωής σου ακόμη κι όταν δεν υπάρχει. Ερωτεύσου την ίδια τη ζωή για να μπορείς να βλέπεις το μέλλον, να ονειρεύεσαι για το μέλλον. Δεν είναι καιρός για Σαιξπηρισμούς. Αρκεί να δεις γύρω σου. Για να μπορείς μια μέρα κοιτάζοντας το μέλλον με έρωτα στα μάτια να συμφωνήσεις και πάλι με τον μεγάλο ποιητή στο «Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες».

Αφιερωμένο στην ηχηρή παρουσία αλλά και απουσία του έρωτα..