Δεν είναι ακυβέρνητο καράβι ο έρωτας κι όσοι το υποστηρίζουν είναι εκείνοι που το έχασαν το πλοίο. Ερωτευμένοι, αγαπησιάρηδες κι απανταχού σύντροφοι μαζευτείτε γιατί θα απαγγείλω σαν τη γνωστή ηθοποιό Πέγκι Καρά.

Είναι δύσκολο πράγμα οι σχέσεις των ανθρώπων κι όπως πολύ σοφά διατύπωσε μια φίλη μου πρόσφατα, κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Οι σχέσεις συμβόλαια δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν ακολουθούν με τίποτε τον έρωτα. Τα πρέπει και τα δήθεν δεν σκιαγραφούν σχέσεις που έχουν βάθος και διάρκεια. Φράσεις όπως «το άλλο μου μισό» δεν αποτελούν τη βάση μιας όμορφης σχέσης αλλά ένα μικρό σαμποτάζ.

Για μια στιγμή τα είχες όλα λοιπόν. Μια σχέση, έναν άνθρωπο, ένα μαζί. Τον άνθρωπο που θα συμπλήρωνε τα δικά σου θέλω. Εκείνον τον άνθρωπο που μέσα από τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια σου έμαθε να εκτιμάς τα όμορφα και τα σπάνια στη ζωή. Σπάνιο ονόμαζες κι αυτό που είχατε, αλλά δε γνώριζες τότε πως ήταν σπάνιο γιατί δε θα κρατούσε κι όχι γιατί στεκόταν με την ταμπέλα του μοναδικού γραμμένο πάνω του.

Για μια στιγμή που όμως έμοιαζε αιωνιότητα, τα είχατε όλα. Κι ήταν όλα αξιοζήλευτα από τους γύρω σας μα εσένα για κάποιο λόγο ανόητο κατά τους πολλούς δε σε κάλυπταν. Πες το παραλογισμό, πες το αχαριστία ήξερες πως κάτι έλειπε. Κι αν προσπάθησες πολλές φορές να το πεις ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, δείλιασες μπροστά στην ιδέα του να το εκφράσεις με λόγια.

Για μια στιγμή, που ίσως και να μην ήταν μονάχα μια απλή στιγμή, τα είχες όλα. Κι όταν λέμε όλα αναφερόμενοι παράλληλα στον έρωτα εννοούμε την ουσία. Κι η ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από την επαφή και την επικοινωνία. Σου έλεγαν όλοι πως αυτό που είχατε είναι το ιδανικό και το ιδεατό κι εσύ το έχτιζες με ακόμη πιο γερή την ιδέα στο μυαλό σου. Οι σχέσεις όμως χρειάζονται ισορροπίες για να μη γέρνουν προς τη μια πλευρά. Αυτό βέβαια είναι κάτι που το έμαθες στην πορεία αφού είδες τη σχέση σου πρώτα ως άλλο Πύργο της Πίζα.

Τα είχατε όλα για πολλές στιγμές τελικά, μα τις αφήσατε όλες να το σκάσουν από το παράθυρο. Και μην ψάχνετε πια για αιτίες. Ο υπέρμετρος ρεαλισμός μεταξύ των συντρόφων λένε οι ειδικοί είναι καταστροφή. Η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις είναι τα πρώτα αγκάθια. Η απόσταση και η αποχή είναι τα επόμενα. Η έλλειψη ανεκτικότητας και φαντασίας. Και τέλος έρχεται η συνειδητοποίηση. Εκείνη η ριμάδα, απροσπέλαστη και σκληρή συνειδητοποίηση που θα υπαγορεύσει τις επόμενες κινήσεις σας. Που θα σας δείξει πως όλα βαίνουν κακώς αφήνοντας πια καμία άλλη επιλογή παρά να υπακούσετε.

Κι ήρθε η στιγμή της απομυθοποίησης. Μια ακόμη στιγμή από τις πολλές κοινές σας. Λένε πως όταν κάτι φτάνει στο τέλος του διακρίνεται στον ορίζοντα πολύ καιρό πριν. Κι εκεί καταλαβαίνεις πολλά εκ των οποίων θα αναλύσεις ελάχιστα πια. Τα είχατε όλα για μια στιγμή που έμοιαζε σαν μια ολόκληρη ζωή. Κι ίσως οι θυσίες που κάνατε να μην έφταναν για να ικανοποιήσουν τις τρελές απαιτήσεις της δικής σας σχέσης. Όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος.

Τα είχατε όλα για μια στιγμή και σε μια άλλη στιγμή σε ένα ανόητο παράλληλο σύμπαν τα χάσατε όλα. Δεν κατηγορείς και δε σε κατηγορεί αλλά μαζί κατηγορείτε τις στιγμές. Εκείνες που πέρασαν ανεπιστρεπτί κι ανεκμετάλλευτες. Τις στιγμές που περίσσεψαν, που δεν καταφέρατε να γευτείτε. Τις στιγμές που χάσατε στη διαδρομή κι έμειναν στα αζήτητα να περιμένουν άλλους επιβάτες. Λένε πως οι σχέσεις που τελειώνουν άδοξα χωρίς να ολοκληρώσουν στόχους και όνειρα κάπου, κάποτε ίσως αποκτήσουν τη χαμένη τους δόξα και πάλι. Μην το δένεις κόμπο όμως, που λέει κι ο λαός.

Για μια στιγμή που έσπασε σε πολλές μικρότερες κι έγινε χίλια κομμάτια, τα είχατε όλα. Τα όνειρα, τους στόχους και τα πλάνα. Και ζήσατε τη δική σας αλήθεια. Φτιάξατε το δικό σας μαζί. Όχι, δεν ήταν ψεύτικο και γεμάτο φρούδες υποσχέσεις, ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Ακόμη κι αν δεν ευδοκίμησε όπως περιμένατε δεν πρέπει να το βλέπετε με ανωριμότητα. Ήταν όλες οι δικές σας στιγμές που κανείς δεν μπορεί να πάρει μακριά σας ακόμη κι αν όλα έληξαν οριστικά και αμετάκλητα.

Τα είχες όλα για μια στιγμή. Κι αν αξίζει θα ξαναβρεθείτε, θα νιώσετε το παραλήρημα της απουσίας. Θα ανταλλάξετε ένα φιλί και θα σφραγίσετε ακόμη μια στιγμή από τις πολλές στο διαβατήριο που λέγεται αγάπη, γιατί αυτό και μόνο είναι οι άνθρωποι και οι σχέσεις τους. Στιγμές.

 

Αφιερωμένο στις στιγμές που δε θα έρθουν.

 

 

 

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου